tag:blogger.com,1999:blog-87044232800901614672024-03-05T15:48:43.200+02:00Σαν τον Σαμουήλ στο Κούγκι......κάλλιο να 'μαι πεθαμένος,
παρά Αμερικανάκι.Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.comBlogger54125tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-68801622423462397072012-02-11T23:38:00.000+02:002012-02-11T23:38:40.450+02:00Μήνυμα από την Γενική Σοσιαλιστική Συνομοσπονδία Εργαζομένων της Βενεζουέλας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4T9os2ObaFpuqGg6TvBrn87QlU7RkttRXp8SBK_9xeqPwsANHF8sgsqnYszWulQePlImuc_EagPK2irxgJKkvGDgKRNf2-WFc4QPkgGUIquuWxWJfaGIPqVGaOVHNb9Ryu_nVBlQTqHfy/s1600/que_comunismo_-_Frente_de_Trabajadores_jan_25.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="212" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4T9os2ObaFpuqGg6TvBrn87QlU7RkttRXp8SBK_9xeqPwsANHF8sgsqnYszWulQePlImuc_EagPK2irxgJKkvGDgKRNf2-WFc4QPkgGUIquuWxWJfaGIPqVGaOVHNb9Ryu_nVBlQTqHfy/s320/que_comunismo_-_Frente_de_Trabajadores_jan_25.jpg" width="320" /></a></div>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1}" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; font-weight: normal;">
<span style="font-size: small;"><span class="messageBody">Αδελφέ Ελληνικέ Λαέ <br /> <br /> Συνάδελφοι, Σύντροφοι, companeros <br /><span class="text_exposed_show"> <br />
Από το Καράκας της Βενεζουέλας σας απευθύνουμε θερμό συντροφικό και
επαναστατικό χαιρετισμό. Τούτες τις ώρες ο Βολιβαριανός λαός της
Βενεζουέλας είναι μαζί σας! <br /> <br /> Γνωρίζουμε ότι οι αγώνες σας είναι
δύσκολοι και άνισοι, αλλά ξέρουμε ότι οι λαοί πάντα έχουν την
ακατανίκητη δύναμη να νικούν στις πιο αντίξοες συνθήκες. Ο δικός σας
λαός έχει γράψει ιστορία. Θα γράψει και τώρα. Έχουμε καταφέρει μέσα από
συνεχείς αγώνες να στείλουμε το νεοφιλελεύθερο εργαστήριο και την
κρεατομηχανή που καταστρέφει τις κοινωνίες και τις παραδίδει στους
τοκογλύφους, στους τραπεζίτες και στον ιμπεριαλισμό στο αποχωρητήριο της
ιστορίας! <br /> <br /> Εμείς στην χώρα μας και στη Λατινική Αμερική
ανοίγουμε νέους δρόμους που βασίζονται στην αλληλεγγύη, στη
αλληλοκατανόηση των λαών μας, στην ανάγκη, η παιδεία, η υγεία, η
δημοκρατία να μην εμπόρευμα αλλά κοινωνικά αγαθά για το λαό, ώστε να
έχουν πραγματικό περιεχόμενο, ώστε να μην υπάρχει ούτε ένας άστεγος,
ούτε ένας άνεργος, ούτε ένα παιδι που να διψά για να κατακτήσει τη
γνώση, τη τέχνη τον αθλητισμό και την ανθρωπιά και να μπορεί να το
κάνει. Δεν ξέρουμε αν θα τα καταφέρουμε αλλά μέχρι τέλους θα
αγωνιζόμαστε για αυτά τα πανανθρώπινα ιδανικά! <br /> <br /> Χαιρετίζουμε τον ηρωικό αγώνα σας, την νικηφόρα σας ορμή!, το απαράμιλλο θάρρος σας! <br /> <br /> Ζήτησε όποτε το κρίνετε να βοηθήσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε και θα το κάνουμε! <br /> <br /> Το έχετε ξανακάνει, δώστε στους λαούς του κόσμου την ελπίδα του αγώνα ξανά! <br /> <br />
Ταράξτε τα λιμνάζοντα νερά της Ευρωπης του άγριου καπιταλισμού και τη
βαρβαρότητας ώστε να ξαναβρεί τη ψυχή της και τα όνειρα της! <br /> <br /> Δίωξε αυτούς που σας θέλουν προσκυνημένους! <br /> <br /> Μπορείτε! <br /> <br /> Ηasta la Victoria siempre!</span></span></span></h6>
<h6 class="uiStreamMessage" data-ft="{"type":1}" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">
<span style="font-size: small;"><span class="messageBody"><span class="text_exposed_show"><span style="font-weight: normal;">Σχόλιο: Και μόνο τα λόγια σας είναι το μεγαλύτερο δώρο. </span></span></span></span></h6>
</div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-8914602968095841502012-01-29T16:15:00.001+02:002012-01-29T16:15:23.182+02:00Όταν ο αστικός κόσμος καταρρεέι...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
...έρχεται η σειρά της πραγματικής γνώσης.<br />
<br />
Η λαϊκή βιωματική γνώση, πιο εφαρμοσμένη από οποιαδήποτε πατέντα μηχανικού, πιο πραγματιστική από οποιαδήποτε γνώση ειδήμονα...πιο βιώσιμη από οποιαδήποτε "πράσινη λύση"...καθώς είναι απόφθευγμα ζωής και όχι προϊόν εργαστηρίου.<br />
<br />
Στη δύση λοιπόν του "δυτικού πολιτισμού" έρχεται η σειρά των λαϊκών ανθρώπων.<br />
Πόσες φορές με αποστόμωσε ένας χωριάτης σε κάποιο νησί, λέγοντας μου ιδέες και λύσεις που ούτε ένας καθηγητής μου δεν ξεστόμισε;<br />
Πόσες φορές ένας τεχνίτης ήξερε περισσότερα για μια δουλειά από τον αρχιμηχανικό;<br />
<br />
Ας μην φοβόμαστε, η λαϊκή σοφία είναι τεράστια και όσα πτυχία και να πάρουμε εμείς οι "τεχνοκράτες" πάντα θα έχει λύσεις για όλα...<br />
<br />
Βιώσιμη, χρήσιμη, απλή και χωρίς ανάγκη από πτυχία και αναγνωρίσεις.<br />
<br />
Η ακόλουθη ομιλία από τον εμπνευστή του "ξυπόλητου κινήματος" τα λέει όλα...και ελπίζω να προβληματίσει πολλούς που ψάχνουν τίτλους, πτυχία και αναγνώριση για να επιβεβαιώσουν την ματαιοδοξία τους στον μάταιο τούτο δυτικό κόσμο.<br />
<br />
Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ.<br />
<br />
<iframe frameborder="0" height="270" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xmz69x" width="480"></iframe><br />
<a href="http://www.dailymotion.com/video/xmz69x_yyyyyyyyyyy-yyy-yy-yyyyyyyy-yyyyyy_people" target="_blank">Μαθαίνοντας από το ξυπόλητο κίνημα</a> <i> από <a href="http://www.dailymotion.com/tvxorissinora" target="_blank">tvxorissinora</a></i><br />
<br /></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-74629874217701775072011-03-09T03:30:00.000+02:002011-03-09T03:30:35.826+02:00Κώστας Βάρναλης, Στην εξορία<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaWDcaAMVuqveqg_Z46MjXyTqx1O_e0PFTPV7gjFtFOLsJmjdFhvstfxSFcWvQER0Uu_7WGB9crpaercg_HfpSrKR84ol4SgjTPTVtT__y2zUj6nEUDmWmiuiuqakJKVfPA68hAMl9_kT0/s1600/%25CE%259A%25CF%258E%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaWDcaAMVuqveqg_Z46MjXyTqx1O_e0PFTPV7gjFtFOLsJmjdFhvstfxSFcWvQER0Uu_7WGB9crpaercg_HfpSrKR84ol4SgjTPTVtT__y2zUj6nEUDmWmiuiuqakJKVfPA68hAMl9_kT0/s400/%25CE%259A%25CF%258E%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="307" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span style="font-size: large;"><b>Στην εξορία</b></span> </div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><i>(Οχτώβρης 1935)</i></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">Μας σιδεροδέσανε τα χέρια<br />
και μας κλείσαν ολούθε μαλινχέρια.</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Μας μετρήσανε, κάπου εξηνταριά,<br />
και μας ζυγιάσαν την ψυχή – βαριά!</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Μουδιάσανε σφιχτόδετα καιρό<br />
χέρι δεξί με χέρι αριστερό.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Μουδιασμένο και τ’ άλλο μας, που εκράτει<br />
βαλίτσα ή δέμα για τον Άη – Στράτη.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Κατάχαμ’ Αρετή, Μυαλό και Νιάτα!<br />
Τον κάλλιον ο χειρότερος επάτα...</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Τυχερέ, κείνο τ’ άθλιο δειλινό<br />
σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;">Μεγάλα μάτια αστραφτερά, στητός<br />
κι ατάραγος πάνου απ’ τη Μοίρα αφτός,</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">κοιτούσε την ερχόμενην ευδία.<br />
Συ νεβρικός από την αηδία.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Μαζί μας, τελεφταίοι, με το βαπόρι<br />
πρεζάκηδες, αλάνια, λαθρεμπόροι.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Ξεπίτηδες, για να φανεί, πως ίσια<br />
λογιούνται η Λεφτεριά και τα χασίσια.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Μα το καλογεράκι απ’ τ’ Αγιονόρος,<br />
που πέταξε τα ράσα, ο θεοφόρος,</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">και το πιάσανε νύχτα στην Ομόνοια,<br />
ξουρισμένα μουστάκια και σαγόνια,</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">μαζί μας δεν το δέσανε. Βλακεία<br />
να πομπέψουν πατρίδα και θρησκεία!</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Έτσι μας εφορτώσαν στο βαπόρι,<br />
τους πατριώτες οι πατριδεμπόροι.</span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">Εξορία στο λαό, χέρια δεμένα,<br />
για να ρθει ο Εξορισμένος απ’ τα ξένα, </span></div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="font-size: 12pt; margin: 0cm 0cm 0.0001pt;"><span lang="EN-GB">να χωρίσει το Έθνος και να βάλει<br />
τη μια μεριά να πολεμάει την άλλη.</span></div><div style="font-size: 12pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm;"><span lang="EN-GB"> </span> </div></span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"><div style="font-size: 12pt; margin-left: 0cm; margin-right: 0cm;"><i>(Δημοσιεύτηκε στην «Επιθεώρηση Τέχνης», τ. 119-120, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1964, σελ. 533)</i></div></span></div><div style="text-align: right;"><b><span class="Apple-style-span" style="border-collapse: separate; color: black; font-size: small; font-style: normal; font-variant: normal; font-weight: normal; letter-spacing: normal; line-height: normal; orphans: 2; text-indent: 0px; text-transform: none; white-space: normal; widows: 2; word-spacing: 0px;"></span></b></div></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-91856480284407920992011-03-06T21:26:00.000+02:002011-03-06T21:26:40.900+02:00Η σχέση εθνικού και κοινωνικού<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://www.scribd.com/doc/49286011/%CE%97-%CF%83%CF%87%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D" style="display: block; font: 14px Helvetica,Arial,Sans-serif; margin: 12px auto 6px; text-decoration: underline;" title="View Η σχέση εθνικού και κοινωνικού on Scribd">Η σχέση εθνικού και κοινωνικού</a> <object data="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf" height="600" id="doc_72458" name="doc_72458" style="outline: medium none;" type="application/x-shockwave-flash" width="100%"> <param name="movie" value="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf"> <param name="wmode" value="opaque"> <param name="bgcolor" value="#ffffff"> <param name="allowFullScreen" value="true"> <param name="allowScriptAccess" value="always"> <param name="FlashVars" value="document_id=49286011&access_key=key-2appagyin3tg20i3h6wl&page=1&viewMode=list"> <embed id="doc_72458" name="doc_72458" src="http://d1.scribdassets.com/ScribdViewer.swf?document_id=49286011&access_key=key-2appagyin3tg20i3h6wl&page=1&viewMode=list" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" height="600" width="100%" wmode="opaque" bgcolor="#ffffff"></embed> </object><br />
<br />
Ένα πολύ καλό άρθρο του κ.Λευτέρη Ρίζα, που αν και δεν ξέρω το πολιτικό του background μου φάνηκε πολύ καλό και τεκμηριωμένο. Το παρόν κείμενο, αποτελεί αναδημοσίευση από το <a href="http://www.monthlyreview.gr/antilogos/greek/diktuo/arxeio_sxoliwn/fullstory_html?obj_path=docrep/docs/diktuo/20090805_01/gr/html/index">Monthly Review</a> .<br />
<br />
Ο κ.Ρίζας τονίζει τη διαλεκτική σχέση του Εθνικού με το Κοινωνικό ζήτημα και νομίζω πως είναι αρκετά διαφωτιστικό.<br />
<br />
Υ.Γ. Να ευχαριστήσω τον φίλο Φ.Γ. που μου το συνέστησε προ 6μήνου (και ως γνωστό κοπρόσκυλο κάθισα να το διαβάσω σοβαρά πριν 5 μέρες...).</div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-87040953687814844142010-12-01T01:55:00.000+02:002010-12-01T01:55:18.795+02:00Όταν οι λέξεις χάνουν το νόημα τους<!--[if !mso]> <style>
v\:* {behavior:url(#default#VML);}
o\:* {behavior:url(#default#VML);}
w\:* {behavior:url(#default#VML);}
.shape {behavior:url(#default#VML);}
</style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:TrackMoves/> <w:TrackFormatting/> <w:PunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:DoNotPromoteQF/> <w:LidThemeOther>EL</w:LidThemeOther> <w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian> <w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <w:DontGrowAutofit/> <w:SplitPgBreakAndParaMark/> <w:DontVertAlignCellWithSp/> <w:DontBreakConstrainedForcedTables/> <w:DontVertAlignInTxbx/> <w:Word11KerningPairs/> <w:CachedColBalance/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> <m:mathPr> <m:mathFont m:val="Cambria Math"/> <m:brkBin m:val="before"/> <m:brkBinSub m:val="--"/> <m:smallFrac m:val="off"/> <m:dispDef/> <m:lMargin m:val="0"/> <m:rMargin m:val="0"/> <m:defJc m:val="centerGroup"/> <m:wrapIndent m:val="1440"/> <m:intLim m:val="subSup"/> <m:naryLim m:val="undOvr"/> </m:mathPr></w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267"> <w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/> <w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]> <style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Κανονικός πίνακας";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-qformat:yes;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin:0cm;
mso-para-margin-bottom:.0001pt;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-font-family:"Times New Roman";
mso-fareast-theme-font:minor-fareast;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}
</style> <![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapedefaults v:ext="edit" spidmax="1027"/> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <o:shapelayout v:ext="edit"> <o:idmap v:ext="edit" data="1"/> </o:shapelayout></xml><![endif]--> <br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span> <object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/swwocTYyAOY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/swwocTYyAOY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span>(Κάτι σαν κραυγή.)</span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span> </span>… 5 χρόνια τώρα δεκάδες συμφοιτητές πέρασαν από το Από Κοινού, φοιτητές απ’ όλους τους πολιτικούς χώρους, διαφορετικών ιδεολογιών και πεποιθήσεων… 5 χρόνια αποφασίσαμε <b>να δράσουμε ως φοιτητές </b>προς όφελος του Συλλόγου Φοιτητών και της κοινωνίας και <b>όχι ως κομματικά στελέχη</b>, παραμερίσαμε τις προσωπικές μας διαφωνίες και συνδιαμορφώσαμε, πιστέψαμε στο συλλογικό συμφέρον, παλέψαμε να δράσουμε «Από Κοινού», ενωτικά και αμεσοδημοκρατικά. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span> </span>… 5 χρόνια μετά ερχόμαστε να αντιμετωπίσουμε μια γενικευμένη απάθεια. Αρχικά θεωρήσαμε πως θα πορευόμαστε και πάλι όλοι μαζί, αλλά <b>«άγνωσται αι βουλαί των συμφερόντων».</b> Φίλοι και συναγωνιστές που παλαιότερα ήταν στο πλευρό μας σε αγώνες για Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, για ζωή και αξιοπρέπεια, έρχονται σήμερα να διασπάσουν το ενιαίο μέτωπο που με αίμα(στην κυριολεξία) δημιουργήσαμε όλα αυτά τα χρόνια.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span> </span>Παρά τις διάφορες προσπάθειες «κομματικοποίησης» της Πρωτοβουλίας μας από τους πλέον αποχωρήσαντες, παρά τον εσωτερικό πόλεμο που δεχθήκαμε και την προσβολή της ανεξαρτησίας μας από «έξωθεν» πολιτικές παρεμβάσεις <b>παραμείναμε πιστοί στην αυτονομία μας.</b> Δεν θελήσαμε <b>ΠΟΤΕ</b> να φιμώσουμε κανένα, αλλά <b>ΠΑΝΤΑ</b> είχαμε ως απαίτηση τον σεβασμό του εκάστοτε μέλους προς τους υπόλοιπους.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span> </span>Ευαγγελιζόμενοι λοιπόν την «ανανέωση του σκηνικού» στη σχολή μας, πρώην μέλη έρχονται να ιδρύσουν αυτό που κάποτε πολέμησαν, <b>ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΜΑΓΑΖΙΑ.</b> Έρχονται έτσι σε ρήξη με την <b>ΕΝΟΤΗΤΑ</b> που επιδιώκαμε και ως κάποιο σημείο είχαμε πετύχει.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span> </span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το «Κάλεσμα σε δημιουργία Ανεξάρτητου-Αριστερού σχήματος» δεν είναι <b>ΟΥΤΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ</b> καθώς υπάρχει χρόνια σαν μειοψηφούσα ιδέα στη σχολή, <b>ΟΥΤΕ</b> και <b>ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ</b> μπορεί να θεωρηθεί ένα σχήμα που έχει από πίσω κάποιο κόμμα (ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α).</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τελικά η αποχώρηση από τους κόλπους του «Από Κοινού» δεν ήταν λόγω «περιορισμού», όπως προφασίστηκαν, δεν ήταν επειδή τους απαγορεύσαμε να εκφραστούν (ενώ οι ίδιοι έρχονταν να μας καπελώσουν με 1002 τρόπους)…</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">…η διάσπαση ήταν προαποφασισμένη, είχε <b>ΙΔΙΟΤΕΛΗ</b> και <b>ΠΑΡΑΤΑΞΙΑΚΑ</b> συμφέροντα.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify; text-indent: 36pt;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ;</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ΠΟΣΑ ΝΑ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ;</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ΘΛΙΨΗ, ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ & ΠΡΟΔΟΣΙΑ. ΑΥΤΑ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ.</span></b></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Εμείς σαν αυτόνομη συλλογικότητα, σαν απλοί ανένταχτοι φοιτητές παραμένουμε ΑΝΟΙΧΤΟΙ σε όλους όσους θέλουν να συζητήσουν και να δράσουν, για το κοινό καλό και μακριά από συμφέροντα.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><br />
</div><div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: normal; text-align: center;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif"; font-size: 14pt;">ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ-ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ </span></b></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-87941660589945022512010-09-24T05:13:00.001+03:002010-09-24T05:13:35.045+03:00Μιχάλης Ράπτης(Pablo) Εθνικισμός και θρησκεία<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">Μιχάλης Ράπτης<o:p></o:p></span></b></div><div style="border-bottom: solid windowtext 1.0pt; border: none; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .5pt; mso-element: para-border-div; padding: 0cm 0cm 1.0pt 0cm;"><div class="MsoNormal" style="border: none; margin-bottom: 12.0pt; mso-border-bottom-alt: solid windowtext .5pt; mso-padding-alt: 0cm 0cm 1.0pt 0cm; padding: 0cm; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 11pt;">Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια</span></i></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSnOc3dBwUf_iWRHvTCfYNEuEioGx4L8hT-sNLqnCDXBA4I_KepEgES69cfxANAStJuwzHPjg6GE6gkcy3kalLfdOZzag0TwuMG2cWmJKrjXFXorcngx0HqMf7Hr7QJWamCYbkyy_orRx9/s1600/pablo.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSnOc3dBwUf_iWRHvTCfYNEuEioGx4L8hT-sNLqnCDXBA4I_KepEgES69cfxANAStJuwzHPjg6GE6gkcy3kalLfdOZzag0TwuMG2cWmJKrjXFXorcngx0HqMf7Hr7QJWamCYbkyy_orRx9/s320/pablo.JPG" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span style="font-family: Georgia, serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, serif;">Ο Μιχάλης Ν. Ράπτης (1911 - 1996) υπήρξε Έλληνας τροτσκιστής, ηγετική μορφή του τροτσκιστικού κινήματος κατά τα πρώτα χρόνια μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτός Ελλάδος είναι γνωστός αποκλειστικά με το ψευδώνυμο Μισέλ Πάμπλο.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 24 Αυγούστου 1911. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και συνέχισε στη Σορβόννη, στην ειδικότητα του πολεοδομικού σχεδιασμού. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα συνεργάσθηκε με τον Παντελή Πουλιόπουλο στην ίδρυση της ΟΚΔΕ. Το δικτατορικό καθεστώς Μεταξά τον εκτόπισε στη Φολέγανδρο, όπου γνώρισε τη σύζυγό του Έλλη Διοβουνιώτη. Μαζί απέδρασαν για το γνώριμό του Παρίσι, όπου τους βρήκε η έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνο το καιρό αποκατέστησε την επαφή με τους Γάλλους τροτσκιστές, αλλά η αδύναμη υγεία του δεν του επέτρεπε συστηματική ενασχόληση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Αφού ανέρρωσε πλήρως ξεκίνησε η επαναδραστηριοποίησή του, η οποία τον έφερε στη θέση του γραμματέα του Ευρωπαϊκού (1944) και του Διεθνούς (1946) Γραφείου της Τετάρτης Διεθνούς. Έτσι στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια η επιρροή του στο παγκόσμιο τροτσκιστικό κίνημα ήταν τεράστια, αναδεικνυόμενος στον πραγματικό ηγέτη της Διεθνούς. Υπήρξε εκ των βασικών εισηγητών της αντίληψης ότι οι χώρες του ανατολικού μπλοκ ήταν διαστρεβλωμένα εργατικά κράτη . Επίσης, βλέποντας ότι οι τροτσκιστές παρέμεναν σαφώς μειοψηφική δύναμη εντός της Αριστεράς, υποστήριξε πως θα έπρεπε να δρουν εντός των κυρίαρχων σοσιαλδημοκρατικών και κομμουνιστικών κομμάτων των χωρών τους, ώστε να κερδίζουν κόσμο από τη βάση τους και να τον στρέφουν σε πιο «αριστερή» κατεύθυνση (εισοδισμός).<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Η απόλυτη κυριαρχία του κράτησε έως την προσωρινή διάσπαση της Διεθνούς το 1953 - ένας από τους βασικούς λόγους της διάσπασης ήταν η τρομακτική δύναμη που ο Ράπτης είχε συγκεντρώσει στα χέρια του, σε βαθμό που πολλοί σύντροφοί του αποκαλούσαν τις μεθόδους του σταλινικές. Οι παμπλιστές, όπως αποκλήθηκαν οι υποστηρικτές του, συνέχισαν να ελέγχουν κάποια ευρωπαϊκά κόμματα, ενώ είχαν επιρροή και στη Λατινική Αμερική μέσω του Ποσάδας (ο οποίος σύντομα τον εγκατέλειψε στρεφόμενος σε πιο εσωτεριστικές αναζητήσεις). Υποστηρίζοντας την Αλγερινή Επανάσταση, οι παμπλιστές συμμετείχαν σε ένα δίκτυο λαθρεμπορίας όπλων και παραχαραγμένων χρημάτων, για το οποίο ο Ράπτης συνελήφθη από τις ολλανδικές αρχές και τιμωρήθηκε με 15μηνη φυλάκιση.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Όταν τελικά η Τέταρτη Διεθνής επανενώθηκε το 1963, ένας από τους όρους της άλλης πλευράς ήταν η πλήρης απομάκρυνση του Ράπτη από κάθε πόστο ή δραστηριότητα. Αυτός όμως κατάφερε να εκλεγεί στη Διεθνές Γραφείο της οργάνωσης, χρησιμοποιώντας ως όχημα το (ιδρυμένο από οπαδούς του) Αφρικανικό Γραφείο. Τελικά διεγράφη οριστικά το 1965.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Από το 1963 ο δρόμος του ήταν σχεδόν απόλυτα προσωπικός. Διετέλεσε σύμβουλος του αλγερινού προέδρου Αχμέντ Μπεν Μπελά μέχρι την ανατροπή του από στρατιωτικούς το 1965, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του '70 δραστηριοποιήθηκε στη Χιλή του Σαλβαδόρ Αλιέντε. Μετά την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών (1974) εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ελλάδα, όπου ανέπτυξε πολύ στενή σχέση με τον Ανδρέα Παπανδρέου (γνωρίζονταν από τα νεανικά χρόνια τους). Παράλληλα προσπάθησε να επανέλθει στα πράγματα του διεθνούς τροτσκιστικού κινήματος ιδρύοντας την Επαναστατική Μαρξιστική Τάση, αλλά δε βρήκε καθόλου υποστηρικτές. Προς το τέλος της ζωής του, υποστηρίζεται από πολλούς πρώην συντρόφους του ότι διολίσθησε προς τον εθνικισμό λόγω της υποστήριξής του στο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και το Ράντοβαν Κάρατζιτς.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Φεβρουαρίου 1996 και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Η δράση και η πολιτική του κληρονομιά άφησε φανατικούς φίλους κι εξίσου φανατικούς εχθρούς, αποτελώντας μέχρι σήμερα αντικείμενο διαμάχης εντός του τροτσκιστικού κινήματος.<o:p></o:p></span></div><div align="center" class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: center;"><span style="font-family: Georgia, serif;"> </span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif;"><br />
</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Από εισηγήσεις του το 1995, που όμως ακουμπούν και στην σύγχρονη επικαιρότητα, 2 κείμενα για τον εθνικισμό και την θρησκεία.</span></i><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p> </o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">1.Η απειλή εναντίον της Ελλάδας.</span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Νομίζω ότι πράγματι είναι σωστό ότι η Ελλάδα σήμερα απειλείται. Ότι υπάρχει ένας κίνδυνος. Ότι υπάρχει ένα σχέδιο αναδόμησης των Βαλκανίων, στο οποίο κυριαρχικό ρόλο θα παίξει η Γερμανία, οι ΗΠΑ και η Τουρκία, χρησιμοποιώντας τις μουσουλμανικές μειονότητες από τη Βουλγαρία, τη Θράκη, τα Σκόπια, το Κοσσυφοπέδιο, την Αλβανία, τη Βοσνία. Όπου η Ελλάδα βρίσκεται ουσιαστικά απομονωμένη και δεν έχει ως σύμμαχο -από άποψη γεωπολιτική- παρά τους Σέρβους. Οι οποίοι Σέρβοι σε μια ορισμένη στιγμή είναι δυνατόν και αυτοί να υποταχθούν στην pax americana. Αντιστέκονται για την ώρα και η αντίστασή τους είναι θετική και εκμεταλλεύσιμη και από τη μεριά τη δική μας, αλλά όμως δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι και η Σερβία και η Ελλάδα τελικά με υποχωρήσεις δεν θα ενταχθούν σε μια pax americana κυριαρχούσα σ' ολόκληρα τα Βαλκάνια.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Πρέπει αυτό να το έχουμε υπόψη μας και απέναντι σ' αυτό το πράγμα να υπάρχει μία αντίσταση. Η μορφή αυτής της αντίστασης δεν μπορεί να πάρει δυστυχώς το χαρακτήρα άμεσης κοινωνικής επανάστασης, στηριζόμενης στις εργατικές μάζες της Ελλάδας, οι οποίες θα ανατρέψουν αυτή την κατάσταση. Παίρνει, για την ώρα, το χαρακτήρα ενός εθνισμού. Αφύπνισης του εθνισμού. </span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Προσωπικά θεωρώ ότι είναι αναγκαία οι Έλληνες να αποκτήσουν μια συνείδηση του εθνισμού τους και να είναι έτοιμοι, όταν πρόκειται να γίνει μία περαιτέρω συρρίκνωση του λεγομένου εθνικού τους κορμού, να αντισταθούν. Να μην επαναλάβουν το έγκλημα, την αδυναμία, την προδοσία, τη δειλία που έδειξαν στο ζήτημα της Κύπρου. Δεν είμαι υπέρ μιας επανάληψης της Κύπρου και στην Ελλάδα. Δεν θεωρώ ότι είναι τίποτα το διεθνιστικό μία αδιαφορία πλήρης αν γίνει ή δεν γίνει και στην Ελλάδα κάτι παρόμοιο που έγινε στην Κύπρο. Μα με ποιο θάρρος μπορείς να λες ότι είσαι υπέρ των Κούρδων ή των Παλαιστινίων που ζητάνε μια πατρίδα κι όταν γίνει σ' ένα τμήμα δικό σου εισβολή, κατοχή, αλλαγή πληθυσμών και δημιουργείται δικό σου παλαιστινιακό ζήτημα, ποια στάση κρατάς απέναντι στην Κύπρο; Και ξεκινώντας απ' αυτά, ποια στάση πρόκειται να κρατήσεις αν συμβεί κάτι παρόμοιο στην Ελλάδα; Είναι σωστό ότι ο εθνισμός που είναι απαραίτητος, δεν είναι σε καμία αντίθεση με το διεθνισμό. Ο κάθε διεθνιστής έχει και μια ιδιαίτερη πατρίδα και είναι φυσικό την πατρίδα αυτή να την αγαπάει όχι περισσότερο από τις άλλες, αλλά τουλάχιστον το ίδιο.</span><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Είναι φυσικό επίσης να αισθάνεται ότι δεν μπορεί να έχει δράση επαναστατική, αν δεν δείχνει απέναντι στο λαό του μια συμπαράσταση. Σε ποιον κάτοικο της χώρας σου μπορείς να μιλήσεις και να πεις ότι σου είναι αδιάφορη η ιστορία της Κύπρου ή η επανάληψη της ιστορίας της Κύπρου αύριο και να νομίζεις ότι με τέτοια στάση μπορεί να έχεις οποιοδήποτε δεσμό με το λαό σου για άλλες επιτεύξεις; Εάν δεν αφαιρέσεις από την αστική ηγεσία την υπεράσπιση του εθνισμού και την περάσεις στα χέρα της Αριστεράς, είσαι τελείως χαμένος σε οποιοδήποτε επαναστατικό σου παιχνίδι. </span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Είναι εντελώς σωστό να λέμε αυτό: δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτα. Πράγματι δεν διεκδικούμε. Και οποιοσδήποτε πόλεμος επιθετικός και για πλιάτσικο είναι καταδικαστέος από εμάς. Οποιοδήποτε «γιουρούσι» που ορισμένοι σκέπτονται ακόμη στην Αλβανία για να ξαναπάρουμε τη Βόρεια Ήπειρο είναι λανθασμένο. Οποιοδήποτε γιουρούσι και πλιάτσικο, οποιοσδήποτε επιθετικός πόλεμος δεν είναι μόνο καταδικάσιμος, γιατί αλλάζει το χαρακτήρα της αντίστασης του λαού, αλλά είναι και εσφαλμένος μέσα στις τωρινές συνθήκες, θα καταλήξει σε μία γενικότερη σύρραξη από την οποία η Ελλάδα δεν πρόκειται να κερδίσει απολύτως τίποτα. Αλλά, ενώ είναι τελείως σωστό να λέμε ότι δεν διεκδικούμε απολύτως τίποτα, να προσθέτουμε επίσης -διότι αυτό είναι ζήτημα που πρέπει να το εξετάσουμε σοβαρά- ότι είμαστε υπέρ της πληρότητας των δικαιωμάτων οποιασδήποτε εθνικής μειονότητας υπάρχει στην Ελλάδα και πρέπει να δούμε πού υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα και εκεί που γίνονται αδικίες να επανορθωθούν έγκαιρα. Όχι όπως κάναμε με την τουρκική μειονότητα εν μέρει στην Κύπρο. Λέγοντας αυτά, λέμε επίσης ότι όσο είμαστε εναντίον οποιουδήποτε επιθετικού πολέμου, όπως είμαστε βέβαια υπέρ της υπεράσπισης μειονοτήτων δικών μας στο εξωτερικό, έτσι δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσομε πια τίποτα από το συγκεκριμένο εθνικό κορμό που έχουμε. </span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;">Κι όταν λέμε τίποτα αυτό το πράγμα πρέπει να είναι μια εντελώς διαφορετική, ιδεολογική και πρακτική προετοιμασία κυρίως της νεολαίας μας, η οποία εν μέρει έχει προσβληθεί από το μικρόβιο του ευρωπαϊσμού και της πολιτιστικής αμερικανοποίησης.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;"><br />
</span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">2. Για την θρησκεία </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif;">(Φεβρουάριος 1995)</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;">.</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Georgia, serif; font-size: 14pt;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Στην αρχή μιας νέας ιστορικής εποχής, ύστερα από την κατάρρευση του Ανατολικού χώρου, και την εκ βάθρων αναδόμηση του Κόσμου από τις νέες δυνάμεις που απέκτησε με την συλλογική της γνώση η Ανθρωπότητα στον τομέα της Επιστήμης και της Τεχνολογίας, βρισκόμαστε μπροστά στην έξαρση εθνικών, θρησκευτικών ολοκληρωτικού χαρακτήρα φανατισμών. Επισημαίνουν μία γενικότερη στροφή προς διευρυνόμενη βαρβαρότητα. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Οι θρησκευτικοί φανατισμοί με προεξέχοντα αυτή την στιγμή τον λεγόμενο «Ισλαμικό φονταμενταλισμό», παρουσιάστηκαν πολλές φορές στην ιστορία όλων των Θρησκειών, σε περιόδους κοινωνικών κρίσεων, που απέρρεαν από μαζική εξαθλίωση και απελπισία ευρέων λαϊκών στρωμάτων. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><br />
<br />
<span class="postbody">Κάθε παροξυσμός εθνικός ή θρησκευτικός, είναι εκδήλωση βαθύτερης κοινωνικής κρίσης, χωρίς άμεση διέξοδο.</span></span><span class="postbody"><span lang="EN-US" style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="postbody"><span lang="EN-US" style="font-family: Georgia, serif;"> </span></span><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Η «διέξοδος» επιχειρείται δια του παροξυσμού τέτοιων αρνητικών φαινομένων. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Στο επίπεδο των θρησκευτικών παροξυσμών, πρέπει να γίνεται η βασική διάκριση ανάμεσα σε Θρησκεία και Εκκλησία, η Θρησκεία η οποιαδήποτε Θρησκεία, ως έκφραση ιδεολογική, η Εκκλησία ως έκφραση χρησιμοποίησης της θρησκευτικής ιδεολογίας από το εκάστοτε κοινωνικό καθεστώς και κατεστημένο. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Η αναφορά στη θρησκεία ως «Όπιο του Λαού», ανάγεται σε δυο διαφορετικές έννοιες. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Αν η θρησκεία, θεωρηθεί ως μια υπαρξιακή εγγενής τάση του εξελισσόμενου ανθρώπινου όντος, τότε η αναφορά στον όρο «όπιο» έχει την έννοια μέσου καταπραύνευσης της υπαρξιακής ανησυχίας, που ελλοχεύει στον κάθε άνθρωπο. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Αν η Θρησκεία χρησιμοποιείται από το εκάστοτε κοινωνικό καθεστώς και το πολιτικό του κατεστημένο, τότε η αναφορά στον όρο «όπιο», μπορεί να εκληφθεί με την έννοια εσκεμμένης παραπλάνησης, που χρησιμοποιείται για την διατήρηση της «κοινωνικής ειρήνης». </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Των Εκκλησιών, προηγούνται οι Θρησκείες, και των Θρησκειών, η θρησκευτική έφεση του Ατόμου. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Το εξελισσόμενο ανθρώπινο ον, σε μια πρώτη φάση, τρομαγμένο από το φυσικό του περιβάλλον, αναζητεί, αποδίδει σε εχθρικά «πνεύματα» και «δαιμόνια» τα δεινά να αντιμετωπίζει και αδυνατεί σε ορθολογικές εξηγήσεις.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Σε μια ανώτερη φάση εξέλιξής του, δημιουργεί τους ανθρωπόμορφους θεούς «Καλούς» και «Κακούς». <o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Σε μια ακόμα πιο εξελιγμένη φάση τους φτάνει στη μονοθεϊστική πιο εξαϋλωμένη αντίληψη.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Η όλη πορεία του ανθρώπινου όντος, όσο με την ορθολογική του σκέψη κατανοεί περισσότερο, «δαμάζει» την Φύση, τον εαυτό του, την κοινωνία του, προχωρεί προς τις Θρησκείες και τις Εκκλησίες, κοινωνικά χρησιμοποιημένες, χωρίς να πάψει να κατοικείται από μια ακατανίκητη θρησκευτική έφεση, τείνουσα να πηγάζει κυρίως από το ανικανοποίητο μυστήριο που ανακαλύπτει ορθολογικά αναπτυσσόμενος, γύρω από τα «υπαρξιακά» του: την αρχή του, το τέλος, το νόημα της ζωής του. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Ο ασίγαστος αυτός προβληματισμός του, είναι στο βάθος της «θρησκευτικότητάς» του, την οποία κάθε κοινωνικό και πολιτικό καθεστώς, πρέπει να σέβεται και να της επιτρέπει την πιο ελεύθερη εκδήλωση, ως βασικής ατομικής ανάγκης και δικαιώματος. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Ο θρησκευτικός προβληματισμός δρα σαν καταπραϋντικό της εγγενούς υπαρξιακής ανησυχίας, του «μυστηρίου» που περιβάλλει την εφήμερη ζωή μας ένα απέραντο Σύμπαν.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Δρα επομένως υπό αυτή την έννοια σαν «όπιο». </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Υπ’ αυτή την έννοια δεν πρέπει να θεωρηθεί η εγγενής θρησκευτική έφεση του Ατόμου καταδιώξιμη και η Θρησκεία σαν καταδιώξιμο «ναρκωτικό», όπως ορισμένοι εξέλαβον την ρήση και του Μαρξ*: «Η Θρησκεία όπιο του Λαού». </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Είναι βέβαιο ότι όσο η Κοινωνία διατηρείται, συνολικά κρινόμενη, «προϊστορική» και «βάρβαρη» η θρησκευτική έφεση θα δυναμώνει, και περισσότεροι άνθρωποι θα καταφεύγουν στην Θρησκεία, ακόμα υπό την Εκκλησιαστική της περιβολή, ως καταπραϋντικό των βαθύτερων υπαρξιακών τους ανησυχιών. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Κανονικά όταν η θρησκευτική έφεση επικεντρώνεται στο «υπαρξιακό μυστήριο», θα 'πρεπε να οδηγεί σε μια μεγαλύτερη Αγάπη και Αλληλεγγύη των Ανθρώπων υποκείμενων στην ίδια «αδυσώπητη» όσο και «ανεξήγητη» «Ανάγκη», «Μοίρα», στην οποία και οι ίδιοι οι Αρχαίοι Θεοί υπέκειντο. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><br />
<span class="postbody">Η παρεκτροπή σε θρησκευτικούς φανατισμούς είναι ακραία νοσηρή παρεκτροπή προς κάτι το εντελώς αντίθετο από την ουσία της «θρησκευτικότητας» ως εγγενούς έφεσης του εξελισσόμενου Ανθρώπινου όντος. </span><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Κάτω από ένα έναστρο ουρανό το Άτομο βουβό έχει τη τάση να αφουγκράζεται στη βαθειά Κοσμική σιγή, να προσπαθεί να διεισδύσει στο υπαρξιακό του μυστήριο. </span></span><span style="font-family: Georgia, serif;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="postbody"><span style="font-family: Georgia, serif;">Είναι τότε υπό την καταπραϋντική μαγεία της τέτοιας «θρησκευτικής» περισυλλογής του. Και η οποία βέβαια βρίσκεται στα αντίθετα άκρα θρησκευτικών φανατισμών που τους προκαλεί η κοινωνική του δυστυχία και αγανάκτηση και στον παρασυρμό των οποίων χάνεται οποιαδήποτε ανάταση του Ατόμου προς το «Ιερό Μυστήριο της ύπαρξής του», «Μυστήριο» που δεν έχει ανάγκη να λειτουργεί στα τεμένη των Εκκλησιών, αλλά στην αυτοσυγκέντρωση και αυτοπερίσκεψη του Ατόμου τις στιγμές που βρίσκεται αποδυόμενο από τις μικρότητες και ανοησίες της πεζής καθημερινότητάς του αντιμέτωπο με αυτό που θεωρεί το «υπαρξιακό του Μυστήριο».<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span style="font-family: Georgia, serif;"><br />
<br />
</span><span class="postbody"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 11pt;">*Αλλά ο Μαρξ δίδει σ’ αυτή τη ρήση μια ίσως μονόπλευρη ψυχο-κοινωνική εξήγηση, παραλείποντας την προερχόμενη από την υπαρξιακή ανησυχία και προβληματισμό του Ανθρώπου. </span></i></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Georgia, serif; font-size: 11pt;">Ο Μαρξ, επιμένει στην άποψη ότι η Θρησκεία είναι και διαμαρτυρία εναντίον της πραγματικής κοινωνικής απαθλίωσης του ανθρώπου, και επομένως ο Μαρξ δεν καταδικάζει ούτε την Θρησκεία, ούτε τον θρησκευόμενο άνθρωπο. Η Θρησκεία είναι ο αναστεναγμός του ανθρώπινου όντος, σ’ έναν κόσμο χωρίς καρδιά, αλλά και το βάλσαμό του, όχι μόνο απέναντι στην κοινωνική του δυστυχία και αλλοτρίωση, αλλά και απέναντι στα ανεξήγητα υπαρξιακά του προβλήματα.</span></i></div><div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 12.0pt; text-align: justify; text-indent: 36.0pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, serif; font-size: medium;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 15px;"><i>Υ.Γ. Εμένα μου άρεσαν τα λεγόμενα του και τα βρίσκω λογικά. Στο παρόν κείμενο εθνικιστικό διολίσθημα δεν παρατήρησα.</i></span></span></div></span></span>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-58069294283701467872010-09-20T23:42:00.003+03:002010-09-21T00:08:52.421+03:00Μαριναλέντα: το χωριό της ουτοπίας<span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 13px;"><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;"><object height="385" width="480"><param
name="movie"
value="http://www.youtube.com/v/hvssdicpaxY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param
name="allowFullScreen"
value="true"></param><param name="allowscriptaccess"
value="always"></param><embed
src="http://www.youtube.com/v/hvssdicpaxY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"
type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always"
allowfullscreen="true" width="480"
height="385"></embed></object><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-bidi-font-weight: bold;">Οι New York Times παρουσίασαν το χωριό Μαριναλέντα ως «ένα κομμουνιστικό θύλακα 2.700 ανθρώπων» που εδώ και τριάντα χρόνια χτίζουν σπίτια δωρεάν, χωρίς δάνεια και υποθήκες, καλλιεργούν τη γη με ίση αμοιβή για όλους, εξαφάνισαν την ανεργία, προσφέρουν εθελοντική εργασία, δεν έχουν αστυνομία, λειτουργούν τοπικό τηλεοπτικό κανάλι και ραδιόφωνο, υποστηρίζουν τους Παλαιστίνιους και τους νομάδες της Δ. Σαχάρας και παίρνουν όλες τις αποφάσεις στις συνελεύσεις των κατοίκων του χωριού. Ο διαχρονικός δήμαρχος του χωριού Juan Manuel Sanchez Gordillo, καλεσμένος από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση, μίλησε λεπτομερώς για το «εγχείρημα» σε πολυπληθή ακροατήρια στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα, με μεγάλη συμμετοχή στον ανοιχτό διάλογο. Το «Περίπτερο Ιδεών» κατέγραψε όλο το πολύωρο συμβάν στο Βοτανικό Κήπο της Πετρούπολης, ενώ οι οργανωτές είχαν απαγορεύσει την ελεύθερη μαγνητοσκόπηση της ομιλίας του Γκορντίγιο στον «Ελεύθερο κοινωνικό χώρο».<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjMy08bfv0XHgx20knHKEfwWyQUaOmM-T18XGA1WYwLr51md7jx00MQMKwYNl1gGOcbaXniQTnHCnujTMX38RpcGM2dTkB8jypwUxFWTFnYV_iXlzAZ-XojVTEtk3uZltOdUlwxGXVDp5p/s1600/500px-S%C3%ADmbolo_de_Marinaleda_(Sevilla).svg.png"><span style="color: windowtext; text-decoration: none; text-underline: none;"><!--[if gte vml 1]><v:shapetype
id="_x0000_t75" coordsize="21600,21600" o:spt="75" o:preferrelative="t"
path="m@4@5l@4@11@9@11@9@5xe" filled="f" stroked="f"> <v:stroke joinstyle="miter"/> <v:formulas> <v:f eqn="if lineDrawn pixelLineWidth 0"/> <v:f eqn="sum @0 1 0"/> <v:f eqn="sum 0 0 @1"/> <v:f eqn="prod @2 1 2"/> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelWidth"/> <v:f eqn="prod @3 21600 pixelHeight"/> <v:f eqn="sum @0 0 1"/> <v:f eqn="prod @6 1 2"/> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelWidth"/> <v:f eqn="sum @8 21600 0"/> <v:f eqn="prod @7 21600 pixelHeight"/> <v:f eqn="sum @10 21600 0"/> </v:formulas> <v:path o:extrusionok="f" gradientshapeok="t" o:connecttype="rect"/> <o:lock v:ext="edit" aspectratio="t"/> </v:shapetype><v:shape id="_x0000_i1025" type="#_x0000_t75" alt=""
href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjMy08bfv0XHgx20knHKEfwWyQUaOmM-T18XGA1WYwLr51md7jx00MQMKwYNl1gGOcbaXniQTnHCnujTMX38RpcGM2dTkB8jypwUxFWTFnYV_iXlzAZ-XojVTEtk3uZltOdUlwxGXVDp5p/s1600/500px-S%C3%ADmbolo_de_Marinaleda_(Sevilla).svg.png"
style='width:294pt;height:300pt' o:button="t"> <v:imagedata src="file:///C:\Users\PANAYI~1\AppData\Local\Temp\msohtmlclip1\01\clip_image001.png"
o:href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjMy08bfv0XHgx20knHKEfwWyQUaOmM-T18XGA1WYwLr51md7jx00MQMKwYNl1gGOcbaXniQTnHCnujTMX38RpcGM2dTkB8jypwUxFWTFnYV_iXlzAZ-XojVTEtk3uZltOdUlwxGXVDp5p/s400/500px-S%C3%ADmbolo_de_Marinaleda_(Sevilla).svg.png"/> </v:shape><![endif]--><span style="mso-ignore: vglayout;"></span></span></a><o:p></o:p></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjMy08bfv0XHgx20knHKEfwWyQUaOmM-T18XGA1WYwLr51md7jx00MQMKwYNl1gGOcbaXniQTnHCnujTMX38RpcGM2dTkB8jypwUxFWTFnYV_iXlzAZ-XojVTEtk3uZltOdUlwxGXVDp5p/s1600/500px-S%C3%ADmbolo_de_Marinaleda_(Sevilla).svg.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjMy08bfv0XHgx20knHKEfwWyQUaOmM-T18XGA1WYwLr51md7jx00MQMKwYNl1gGOcbaXniQTnHCnujTMX38RpcGM2dTkB8jypwUxFWTFnYV_iXlzAZ-XojVTEtk3uZltOdUlwxGXVDp5p/s400/500px-S%C3%ADmbolo_de_Marinaleda_(Sevilla).svg.png" width="392" /></a></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η ισχύς εν τη ενώσει</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η Μαριναλέντα είναι ένα χωριό της ουτοπίας, στο κέντρο της Ανδαλουσίας. Στην Ανδαλουσία, υπάρχουν 2,5 εκατ. άνεργοι, 2 εκατ. φτωχοί, 50 χιλ. αγρότες χωρίς γη και 500 χιλ. στο χείλος της οικονομικής καταστροφής. Η γη είναι στα χέρια γαιοκτημόνων. Το 2% των ιδιοκτητών κατέχει το 50% της καλλιεργήσιμης γης. Μέσα σ’ αυτό το καπιταλιστικό πλαίσιο βρίσκεται και η Μαριναλέντα, ένα χωριό 3.000 κατοίκων. Στη Μαριναλέντα δεν υπήρχε εργασία παρά μόνο μετανάστευση. Εμείς αποφασίσαμε ότι έπρεπε να αντισταθούμε.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"> <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Έτσι, οργανωθήκαμε συνδικαλιστικά και πολιτικά, δημιουργώντας το «Συνδικάτο των εργατών του κάμπου». Το 1979, κερδίσαμε τις αυτοδιοικητικές εκλογές με απόλυτη πλειοψηφία, την οποία διατηρούμε μέχρι σήμερα. Με συνελεύσεις αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε μια άλλη εξουσία, των φτωχών εναντίον των πλουσίων. Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι οι φτωχοί έχουν μικρή δυνατότητα να σταθούν απέναντι σε μια τόσο ισχυρή εξουσία όσο ο καπιταλισμός. Έτσι, κάναμε τη συνέλευση το ισχυρότερο όργανο για να λαμβάνονται όλες οι αποφάσεις και θεωρήσαμε ότι η συμμετοχή του κόσμου είναι το σημαντικότερο πράγμα. Η ισχύς εν τη ενώσει. Σε κάθε συνοικία, οι γείτονες αποφασίζουν τι έργο θα γίνει στη γειτονιά τους. Μέσω ψηφοφορίας αποφασίζεται τι θα γίνει με το δημόσιο χρήμα. Κανένας υπεύθυνος δεν λαμβάνει χρήματα. Όσοι έχουν συνδικαλιστική ή πολιτική δύναμη, πρέπει να ζουν ακριβώς όπως ο υπόλοιπος κόσμος, από τις δουλειές τους.<br />
Η ηθική είναι πάρα πολύ σημαντική στην πολιτική. Πρέπει να ζεις ακριβώς όπως δηλώνεις. Δεν μπορείς να λες άλλα και να ζεις μ’ έναν τρόπο τελείως διαφορετικό. Η εργασία είναι συλλογική, ο ένας βοηθάει τον άλλον. Η άμεση δημοκρατία είναι περισσότερο κι από απαραίτητη. Αλλά η πολιτική δημοκρατία χωρίς οικονομική δημοκρατία είναι ένα μεγάλο ψέμα. Όσο οι πλούσιοι θα είναι τόσο πλούσιοι και οι φτωχοί τόσο φτωχοί, η δημοκρατία είναι ψέμα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η επιμονή είναι επαναστατική </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Το μεγάλο πρόβλημα ήταν η ανεργία. Σε μία συνέλευση ρωτήσαμε «πώς θα ξεμπερδέψουμε με την ανεργία;». Και καταλήξαμε ότι πρέπει να πάρουμε τη γη. Ποιος είχε τη γη; Ο δούκας του Infantado είχε 170 χιλιάδες στρέμματα! Προσωπικός φίλος του βασιλιά Δον Χουάν Κάρλος. Δώδεκα χρόνια παλεύαμε για τη γη. Γενικές απεργίες, απεργίες πείνας, κόβαμε τους δρόμους, κλείναμε τις γραμμές του τρένου, στάσεις στο αεροδρόμιο της Σεβίλης, πολύωρες πορείες... Η αστυνομία μάς έβαζε φυλακή, μας χτυπούσαν, μας έδιναν πρόστιμα. Οι δικαστές μάς καταδίκαζαν. Αλλά εμείς εξακολουθούσαμε να παλεύουμε. Η επιμονή είναι επαναστατική. Και μετά από πολλά χρόνια πήραμε τη γη.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><br />
Τώρα, οι εργάτες έχουν 12 χιλιάδες στρέμματα. Η γη είναι εκείνου που τη δουλεύει. Κι αυτό είναι ένα παλιό όνειρο της Ανδαλουσίας σ’ όλη την ιστορία του εργατικού κινήματος. Το συλλογικό μας όνειρο έχει γίνει πραγματικότητα. Επιτέλους, η γη ανήκει στους εργάτες. Αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι μόνο με τη γη δεν θα μπορούσαμε να τελειώνουμε με την ανεργία. Και αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε βιομηχανία ελιάς, λαδιού, πιπεριάς, αγκινάρας, σκόρδου. Κι έτσι, με τη γη εκείνου που τη δουλεύει και με τη βιομηχανία εκείνου που τη δουλεύει, δεν έχουμε ανεργία. Δεν μας εκμεταλλεύονται πια οι γαιοκτήμονες. Ο πλούτος που παράγει ο εργάτης επιστρέφει στον ίδιο.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Έχουμε αλλάξει τρόπο ζωής 100%. Από κοινωνική τάξη χωρίς ιδιοκτησία γίναμε κοινωνική τάξη με ιδιοκτησία. Όλοι κερδίζουν τον ίδιο μισθό, εργάτες στον αγρό ή στη βιομηχανία και διοικητικό προσωπικό. Όλες οι δουλειές είναι το ίδιο σημαντικές. Κάθε εργαζόμενος κερδίζει 47 ευρώ για 6,5 εργάσιμες ώρες τη μέρα. Ο υπόλοιπος παραγόμενος πλούτος δεν κατανέμεται, αλλά επενδύεται. Και η γη δεν πωλείται γιατί δεν ανήκει σε κανέναν ξεχωριστά. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται στις γενικές συνελεύσεις εργατών. Πολιτική δημοκρατία και οικονομική δημοκρατία.<br />
<br />
<b>Δωρεάν σπίτια</b></span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Στη Μαριναλέντα υπήρχε έλλειψη κατοικιών. Μέχρι και τρεις γενιές ζούσαν σε ένα σπίτι. Αποφασίσαμε να αναπτύξουμε όλο το ιδιόκτητο έδαφος και να το κάνουμε δημ όσιο. Όταν οι νέοι θέλουν κατοικία κάνουμε μία λίστα με αιτήσεις κατοικιών και τους δίνουμε το έδαφος που θα χτιστεί δωρεάν. Οι εργάτες είναι δωρεάν, ο αρχιτέκτονας δωρεάν και οι νέοι βάζουν την προσωπική τους δουλειά από την ώρα που ξεκινάει να φτιάχνεται το σπίτι μέχρι την ώρα που θα τελειώσει. 90 τ.μ. σπίτι, 100 τ.μ. αυλής. Και γι’ αυτά τα σπίτια δίνουν 15 ευρώ το μήνα.<br />
Στους νηπιακούς σταθμούς, οι γονείς πληρώνουν 12 ευρώ το μήνα. Στην πισίνα, με τρία ευρώ κολυμπάς όλο το χρόνο. Ένα γκρουπ ανθρώπων βοηθάει τους ηλικιωμένους να ζήσουν. Τους πηγαίνουν στο γιατρό, μαγειρεύουν, καθαρίζουν το σπίτι, όλα δωρεάν. Και τον Ιούλιο, κάνουμε ένα αυτοδιοργανωμένο πανηγύρι. Η χαρά είναι δικαίωμα του λαού. Περίπου 300 άτομα ετοιμάζουν το φαγητό κι όλες οι δράσεις είναι δωρεάν. Τέλος, έχουμε το περισσότερο πράσινο ανά κάτοικο σ’ όλη την Ανδαλουσία. Λειτουργούμε ένα μοντέλο κοινωνίας, όπως θα είναι μεθαύριο. Τι μαθήματα μπορούμε να πάρουμε από τη Μαριναλέντα; Πρώτον, ότι δεν είναι ουτοπία. Τα όνειρα, με αγώνα και προσπάθεια, μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Τίποτα δεν είναι αδύνατο. Η απαισιοδοξία είναι της Δεξιάς. Η αισιοδοξία της Αριστεράς. Η εργατική τάξη πρέπει να είναι αισιόδοξη, να ονειρεύεται και να παλεύει για να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Ο κόσμος της Μαριναλέντα είναι ακριβώς όπως ο κόσμος της Αθήνας. Δεν είναι ιδιαίτερος κόσμος. Κι αν έχουμε κάνει ένα μέρος της ουτοπίας να είναι δυνατό, κι εσείς μπορείτε να το καταφέρετε με ακόμη μεγαλύτερη δύναμη και βεβαιότητα. Πρέπει να πιστέψετε στους εαυτούς σας. Αν πιστέψετε στους εαυτούς σας, είστε αήττητοι. Μακάρι ο κόσμος να καταλάβαινε αυτό το μήνυμα. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">(Ομιλία του δημάρχου στο Βοτανικό Κήπο της Πετρούπολης στις 13 Σεπτεμβρίου)<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-bidi-font-weight: bold;">Έλεγαν πως είμαστε τρελοί!</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-weight: bold;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Ανθρώπινα ελαττώματα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο άνθρωπος θα είναι πάντα τέλειος για να παλέψει. Αλλά δεν χρειάζεται να είναι τέλειος. Ακόμα κι αν είμαστε εγωιστές, ατομιστές ή έχουμε εγκλωβιστεί στην κατανάλωση και πάλι πρέπει να παλέψουμε. Και όσο παλεύουμε για να αλλάξουμε μία δομή στην κοινωνία, πρέπει παράλληλα να παλεύουμε για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας. Όταν κάποιος μάχεται γίνεται πιο γενναιόδωρος. Η καλύτερη κουλτούρα είναι ο αγώνας. Τα μειονεκτήματα συζητιούνται για να διορθωθούν. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Πάμε χωριό!</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η Μαριναλέντα είναι ανοιχτό χωριό. Μπορεί να έρθει όποιος θέλει, αρκεί να είναι αριστερός και επαναστάτης. Όποιος έρχεται έχει δικαίωμα στην εργασία, την υγεία, την εκπαίδευση, σε όλα. Μόνο αυτός που υποβάλει αίτημα για ένα δημόσιο σπίτι, πρέπει να μένει τουλάχιστον 2 χρόνια στο χωριό. Αλλιώς, 400.000 άνθρωποι που δεν έχουν σπίτι στην Ανδαλουσία, αν δεν βάζαμε όριο, θα ερχόντουσαν όλοι στο χωριό!<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Συλλογική σκέψη</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Το μοντέλο της Μαριναλέντα είναι προϊόν της συλλογικής μας σκέψης. Προσπαθήσαμε να δώσουμε συγκεκριμένη απάντηση σε συγκεκριμένα προβλήματα. Μας εμπνέει ο Μπακούνιν, ο Τσε, ο Λένιν, ο Μαρξ, ο Τρότσκι ή και οποιοδήποτε έντιμο, απλό άτομο. Το σημαντικό είναι να σκέφτεται κανείς την πραγματικότητα και να την μετατρέπει για το καλό των φτωχών. Το καλύτερο βιβλίο είναι το βιβλίο της ζωής.</span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Άλλα κινήματα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Ανήκουμε στο συνδικάτο «via campessina» με 300 αγροτικές οργανώσεις σε όλο τον κόσμο. Είναι σημαντικό να οργανωνόμαστε. Η αστική τάξη οργανώνεται διεθνώς. Πολιτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση, στρατιωτικά το ΝΑΤΟ, οικονομικά το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Εμείς, οι εργάτες, πρέπει να αντισταθούμε. Είτε εμείς θα βάλουμε τέλος στον καπιταλισμό ή ο καπιταλισμός θα βάλει τέλος σ’ εμάς. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Αντίπαλες απόψεις </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η Μαριναλέντα δεν είναι παράδεισος. Όταν ξεκινήσαμε, οι κάτοικοι άλλων χωριών μάς κορόιδευαν. Έλεγαν πως είμαστε τρελοί. Σήμερα, στη Μαριναλέντα υπάρχει κόσμος ο οποίος είναι αντίθετος. Ένα 10-15%, άνθρωποι που ανήκουν στη Δεξιά ενώνονται να μας πολεμήσουν, αλλά πάντα χάνουν. Η δημοκρατία είναι η δύναμη της πλειοψηφίας και η δύναμη των λαών. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Εξάπλωση εγχειρήματος</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η εμπειρία μας είναι πιο ολοκληρωμένη, έχει προχωρήσει περισσότερο. Δεν έχει γρήγορη επέκταση αλλού γιατί είναι πολύ δύσκολο. Μεγάλος αγώνας, θυσίες, πολλά χτυπήματα από την αστυνομία. Εγώ έχω δύο απόπειρες κατά της ζωής μου από τη Δεξιά. Παλεύεις ενάντια στο ρεύμα. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Μερική ελευθερία</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Έχουμε καταφέρει μέρος της ελευθερίας. Απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει. Έχουμε στα χέρια μας τα μέσα παραγωγής και μοιράζουμε μεταξύ μας τα οφέλη. Δεν καταφέρνουμε να έχουμε το απόλυτο. Είναι πολύ λογικό να υπάρχει δημόσιος υπάλληλος στην εκπαίδευση ή στην υγεία. Αν δεν μας ταιριάζει τον αλλάζουμε. Κι αν ο υπουργός παιδείας δεν μας ακούει, κάνουμε κατάληψη στο υπουργείο μέχρι να μας ακούσει. Υπάρχουν επίσης μικροί αγρότες ανεξάρτητοι, όπως και μικρά μαγαζιά ανεξάρτητα. Όμως, δεν θα συναινέσουμε ποτέ να έρθει στη Μαριναλέντα ένα Carrefoure.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Θέσεις εξουσίας</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Όλες οι θέσεις καθορίζονται από τη συνέλευση. Αν ο δήμαρχος ή κάποιος άλλος κάνει λάθος, ο κόσμος τον πετάει από το παράθυρο. Κάνουμε 60-70 συνελεύσεις το χρόνο. Μιλάμε για συλλογικό αρχηγό. Στην ουσία, προσπαθούμε ο κάθε ένας να είναι πρωταγωνιστής της ίδιας του της μοίρας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Γυναίκες</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Όταν καταλαμβάνουμε μία αγροτική περιοχή, η πλειοψηφία είναι γυναίκες. Στη συνέλευση, η πλειοψηφία είναι γυναίκες. Σε μία απεργία πείνας 13 ημερών, οι άντρες έπεφταν κουρασμένοι, οι γυναίκες συνέχιζαν. Ο ρόλος της γυναίκας είναι βαθιά επαναστατικός. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Βιοκαλλιέργεια </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Διευρύνουμε τη βιολογική καλλιέργεια. Το μεγάλο πρόβλημα είναι η αγορά. Σήμερα, τα βιολογικά προϊόντα έχουν υψηλές τιμές. Παλεύουμε για υγιεινά τρόφιμα που θα μπορούν να αγοραστούν από όλους. Όταν οι γαιοκτήμονες της Ανδαλουσίας σπέρνουν μεταλλαγμένους σπόρους, εμείς τους βάζουμε φωτιά. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Χωρίς παπά</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η ιεραρχία της εκκλησίας είναι αντιδραστική. Ο πάπας δεν είναι χριστιανός. Ο Χριστός ήταν κομμουνιστής, αναρχικός, ουτοπιστής, επαναστάτης. Και γι’ αυτό τον σκότωσαν. Η εκκλησία ανήκει στη Δεξιά και μας μάχεται. Στη Μαριναλέντα δεν υπάρχει παπάς, δόξα τω Θεώ! </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Δίκαιο εμπόριο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η παρούσα αγροτική πολιτική καταστρέφει τον αγρότη που παράγει ένα προϊόν και το πουλάει φτηνά, αλλά ο καταναλωτής το πληρώνει ακριβά. Μεσολαβούν οι ληστρικές πολυεθνικές. Είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί ένα όργανο δίκαιου εμπορίου από αγρότες και καταναλωτές· ο αγρότης να πουλά σε μία δίκαιη τιμή και ο καταναλωτής να πληρώνει λιγότερα και, το σημαντικότερο, να τρώμε υγιεινά κι όχι δηλητήρια. Μια ελεγχόμενη από το λαό εμπορευματοποίηση. </span><span lang="EN-US" style="font-family: "Georgia","serif"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Ομοφωνία ή ψηφοφορία<o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Όταν η συναίνεση δεν είναι εφικτή, τότε αποφασίζουμε με πλειοψηφία. Μερικές φορές ερμηνεύει κανείς την πραγματικότητα διαφορετικά. Και υπάρχει πρόβλημα εγωισμού και ατομισμού. Όταν πρέπει να δώσουμε κατοικίες, ο καθένας πιστεύει ότι η δική του περίπτωση είναι πολύ σοβαρή και δεν καταλαβαίνει το πρόβλημα των υπολοίπων. Πρέπει να υπάρχει συλλογικό πνεύμα. Έλεγε, ο Τσε Γκεβάρα, ότι η γενναιοδωρία είναι επαναστατική. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: "Georgia","serif";">Νίκη ή θάνατος</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Δεν μπορεί ο αγώνας να περιοριστεί σε μία συγκεκριμένη στιγμή, σε ένα σημείο. Να γίνει ξεκάθαρο αυτό. Η Αριστερά πρέπει να παλεύει έτσι ώστε να φτιαχτεί μία κοινωνία χωρίς τάξεις. Αταξική. Υπάρχει ο κομμουνισμός, η αναρχία. Αλλά μέχρι να φτάσουμε σ’ αυτό το όνειρο, πρέπει να το βάλουμε σε εφαρμογή εκεί όπου έχουμε τη δύναμη, γιατί αυτό κάνει εμάς τους ίδιους να πιστεύουμε στους εαυτούς μας και υπάρχει σαν σημείο αναφοράς να το βλέπουν οι υπόλοιποι. Το να περιμένει κανείς είναι αυτοκτονία. Δεν μπορούμε να περιμένουμε. Είναι νίκη ή θάνατος! Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα! <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">(Από το διάλογο του Γκορντίγιο με το κοινό)<o:p></o:p></span></i></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif"; mso-bidi-font-weight: bold;">Γκορντίγιο: Η ελευθερία<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Πώς ξεκινήσατε το 1979; </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Ο σημαντικότερος παράγοντας ήταν η ανεργία. Η πλειοψηφία δεν είχε δουλειά. Αν κάποιος εργαζόταν έναν μήνα, στη συγκομιδή της ελιάς, τον υπόλοιπο χρόνο ήταν άνεργος ή έπρεπε να μεταναστεύσει. Έτσι, οργανωθήκαμε σε ένα συνδικάτο και πήραμε μέρος στις δημοτικές εκλογές. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Υπάρχει ανεργία 20% σε όλη την Ισπανία. Ποια ήταν η ειδοποιός διαφορά;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η Μαριναλέντα βρίσκεται σε περιοχή, όπου η γη ανήκει σε γαιοκτήμονες. Ήταν προκλητική, σκανδαλώδης η ταξική διαφορά. Η αρχική μας επιτυχία ενθάρρυνε τον κόσμο να συμμετέχει. Αυτό άρχισε να μεγαλώνει μέχρι να αναπτύξουμε όλο το εγχείρημα. Αλλά αυτή η μάχη δίνεται και σε άλλα μέρη της Ανδαλουσίας. Το συνδικάτο ζητάει αναδιανομή της αγροτικής γης. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Ποια είναι τα προβλήματα στη διαχείριση της εξουσίας;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Το πρώτο και σημαντικότερο είναι ότι το κράτος δεν θέλει το παράδειγμα της Μαριναλέντα να προχωρήσει. Προσπαθούν να μας εγκλωβίσουν οικονομικά. Να βρουν κάποιο μειονέκτημα για να σπείρουν διχόνοια και να θεωρηθεί κάποια πράξη μας εγκληματική. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Υπάρχουν δυσκολίες στη λήψη αποφάσεων; Όταν κάνουμε συνέλευση για να βγούμε έξω ως μαχητές δεν υπάρχουν προβλήματα. Όταν όμως πρόκειται να μοιράσουμε κάποια πράγματα, τότε εμφανίζονται ο εγωισμός και ο ατομικισμός που μας οδηγούν σε αποφάσεις κατά πλειοψηφία. Στην κοοπερατίβα όλοι κερδίζουν τα ίδια. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι που δουλεύουν λιγότερο και κάποιοι θέλουν να πάρουν χρήματα χωρίς να έχουν εργαστεί. Τότε μπαίνουμε σε φάση διαφωνίας. Δυστυχώς, κάποιοι απαιτούν πολλά δικαιώματα και λιγότερες υποχρεώσεις. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η παραχώρηση της γης έγινε στην κοινότητα συνολικά; </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η κυβέρνηση μας έδωσε τη γη, αλλά όχι την ιδιοκτησία. Κι εμείς δε τη θέλουμε· εμείς θέλουμε τη χρήση για να παράγουμε, γιατί πιστεύουμε ότι η γη δεν ανήκει σε κανέναν. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Υπάρχει συμμετοχή των κατοίκων;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Αν αφαιρέσουμε παιδιά και ηλικιωμένους, ένα 70% συμμετέχει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Πώς λειτουργεί η «Κόκκινη Κυριακή»;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Όσοι θέλουν ή έχουν κάποιο είδος ευθύνης, συμμετέχουν φτιάχνοντας κήπους, καθαρίζοντας δρόμους, δουλεύοντας στην κοοπερατίβα ή βοηθώντας κάποιον που φτιάχνει το σπίτι του, κάνοντας εργασίες προς όφελος της κοινότητας. Είναι επίσης ένας τρόπος να μαθαίνει κανείς και την πρακτική της αλληλεγγύης. Δουλεύουμε για τους άλλους για λόγους που δεν είναι οικονομικοί.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Έχουμε σε λίγο καιρό αυτοδιοικητικές εκλογές. Τι θα μας πρότεινες; </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Πιστεύω ότι η επαναστατική Αριστερά πρέπει να συμμετέχει οπωσδήποτε, όλη η Αριστερά. Η μικρή εξουσία που αντιπροσωπεύει μια δημοτική αρχή, πρέπει να εκμεταλλευτεί τη δύναμή της ως δύναμη κόντρα στην κυβέρνηση. Όχι να είναι το δημαρχείο μέρος της πολιτείας για να μοιράζει την ελεημοσύνη που δίνει το κράτος. Να είναι μία εξουσία που αναλαμβάνει ο ίδιος ο λαός, προκειμένου να αλλάξει την πραγματικότητα που βιώνει, μία κόντρα εξουσία. Και δεν έχει νόημα να βγαίνεις απέξω. Γιατί την εξουσία που δεν καταλαμβάνει ο λαός, που δεν καταλαμβάνει η επαναστατική Αριστερά, δεν έχουν πρόβλημα να την πάρουν οι δεξιοί. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Πόσο αληθινή είναι η δημοκρατία σήμερα;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Για να είναι η δημοκρατία αληθινή, πρέπει να επιτευχθεί η οικονομική δημοκρατία. Αυτή η δημοκρατία που μας πουλάνε από την τηλεόραση σε Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ δεν είναι δημοκρατία. Είναι η δικτατορία των οικονομικά ισχυρών. Τα Κοινοβούλια των κυβερνήσεων υπακούν. Πάντα διοικούν οι ίδιοι και πάντα υπακούν οι ίδιοι. Κάποιοι αφαιρούν ιδιοκτησία, εκμεταλλεύονται, αρπάζουν, λεηλατούν και άλλοι πάντα είναι τα θύματα. Αυτό πρέπει να αλλάξει.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Εσείς πώς πετύχατε;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Παλεύοντας για τα βασικά. Το μέσο παραγωγής που λέγεται γη και το μέσο παραγωγής που λέγεται βιομηχανία. Ο πλούτος που παράγουν οι εργάτες να μοιράζεται στους ίδιους τους εργάτες. Αυτή είναι η άμεση δημοκρατία στο οικονομικό κομμάτι. Στο χωριό, δεν υπάρχει ανισότητα. Παλιά υπήρχαν πλούσιοι και φτωχοί. Δημοκρατία είναι η ισότητα, το ίδιο και η ελευθερία· η ελευθερία είναι ψέμα αν δεν υπάρχει ισότητα. Αν είναι κάποιος πλούσιος θα μας χρησιμοποιεί. Ο Τσόμσκι λέει ότι η μόνη ελευθερία που σέβεται η αστική τάξη είναι η 5η ελευθερία, η ελευθερία του να κλέβεις. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Η κατοικία πρέπει να είναι δικαίωμα και όχι εμπόριο, επιχείρηση. Το πρόβλημα της στέγασης στην Ευρώπη δεν έπρεπε να υπάρχει. Σε Γερμανία, Γαλλία, ΗΠΑ κ.λπ., εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν κατοικία. Είναι ένα πρόβλημα τεχνητό, εύκολο να επιλυθεί. Με ένα νόμο που θα καθόριζε ένα έδαφος δημόσιο για να χτιστεί η πρώτη κατοικία και κανένας να μην μπορεί να τη διεκδικήσει. Έτσι, θα έπεφτε και η τιμή στην αγορά γης. Αλλά δεν υπάρχει πολιτική βούληση. Εμείς έχουμε προσπαθήσει αυτή τη φιλοσοφία να την κάνουμε πράξη. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Χρησιμοποιείτε νέες τεχνολογίες; </span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Δημιουργικά. Φτιάχνουμε σπίτια με τρόπο που δεν χρειάζεται γερανός· μία κατασκευή απλή που μπορεί να την κάνει ο ίδιος ο κόσμος. Χωρίς μεγάλο κόστος. Όλα τα σπίτια έχουν τζάκι, γιατί εκμεταλλευόμαστε τα κούτσουρα από τα δέντρα της ελιάς, τα οποία πετούσαμε. Τώρα, εγκαθιστούμε wi-fi δωρεάν, ίντερνετ σε όλο το χωριό. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Έχετε κρατική χρηματοδότηση;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Βέβαια. Σε σημαντικά ζητήματα δεν τολμούν να κάνουν διακρίσεις, γιατί ξέρουν ότι θα κινητοποιηθούμε. Θα κάνουμε κατάληψη στο Κοινοβούλιο, σε υπουργεία και υπηρεσίες, και έτσι συνήθως φυλάγονται. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Γιατί δεν υπάρχει αστυνομία;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Γιατί δεν υπάρχει λόγος. Δεν έχουμε μεγάλα προβλήματα μεταξύ μας. Μαζί χτίζουμε σπίτια, μαζί παλεύουμε, μαζί κάνουμε πολλά πράγματα. Αν υπήρχε ένα έγκλημα, θα επενέβαινε η αστυνομία. Τα υπόλοιπα τα αντιμετωπίζουμε εμείς. Δεν χρειάζεται να καταστείλουμε κάποιον, γιατί ο ένας σέβεται τον άλλον. Εδώ, είδα σε ένα πάρκο το φωτιστικό σπασμένο και τα καλώδια βγαλμένα· αυτό δεν υπάρχει στην Μαριναλέντα. Γιατί ο κόσμος έχει φτιάξει το πάρκο και το προσέχει. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Αν εμείς ζητούσαμε να διώξουμε από την Πετρούπολη την αστυνομία, αυτό δεν θα γινόταν.</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Πριν βγάλεις εκτός την αστυνομία, πρέπει πρώτα να συμφωνήσει ο κόσμος. Αν ο κόσμος δεν νιώθει ανασφαλής, θα θέλει την αστυνομία. Το κράτος δεν μας είπε ότι πρέπει να υπάρχει οπωσδήποτε αστυνομικό τμήμα στην περιοχή μας. Υπήρχε αστυνομικό τμήμα και το διώξαμε. Υπάρχει άλλο χωριό, όμως, το οποίο ζητάει να έχει αστυνομικό τμήμα. Εμείς δεν θέλουμε. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><b><i><span style="font-family: "Georgia","serif";">Τι δουλειά κάνεις;</span></i></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Georgia","serif";"><o:p></o:p></span></b></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Είμαι καθηγητής ιστορίας. <o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">(συνέντευξη: Γιώργος Κρατημένος, απομαγνητοφώνηση: Κατερίνα Τριανταφύλλου, ηχογράφηση και επιμέλεια κειμένων: Στέλιος Ελληνιάδης)<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Γραμμένο από <a href="http://www.e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=itemlist&task=user&id=208%3A%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CF%82%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82&Itemid=66">Στέλιος Ελληνιάδης</a><o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal" style="text-align: justify;"><span style="font-family: "Georgia","serif";">Αναδημοσίευση από <a href="http://www.e-dromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2533:%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%AF%CE%B1%CF%82&Itemid=66">Δρόμος</a><o:p></o:p></span></div></span></span><div class="itemFullText" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; font-size: 12px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; vertical-align: baseline;"><div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-width: 0px; border-color: initial; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-style: initial; border-top-width: 0px; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 1em; outline-color: initial; outline-style: initial; outline-width: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px; text-align: justify; vertical-align: baseline;"></div></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-8913028828781714942010-09-15T06:16:00.000+03:002010-09-15T06:16:34.426+03:00Ma vie en rose<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/nA3Cx4VvQs4?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/nA3Cx4VvQs4?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Πως τα φέρνει η κουφάλα η μοίρα...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Την μια να πιάνεις κουβέντα για την ομοφυλοφιλία και στα καπάκια να σου σκάει κατά τύχη ταινία με ανάλογο θέμα.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Τα λέγαμε λοιπόν με την Μανωλία, τον Θανασάκη, τον Κωστή και την Δέσποινα... ευτυχώς δεν έχω μόνο εγώ αυτούς τους προβληματισμούς.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Τελικά τι προκαλεί την ομοφυλοφιλία;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Είναι ορμονικό ζήτημα, ψυχολογικό ή κοινωνικό;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Είναι ένα από αυτά κάθε φορά ή συνδυασμός όλων;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Και καλά τα λέμε όλα τα θεωρητικά, αλλά αν σου κάτσει; Αν το παιδί σου είναι ομοφυλόφιλος/η;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Εκεί θα το αντιμετωπίσεις τόσο προοδευτικά όσο το αναλύεις τώρα(απ'έξω απ'το χορό πολλά τραγούδια λένε). Θα θυμηθείς πως το παιδί σου είναι πάνω απ'όλα "αίμα" σου και πως ό,τι και αν επιλέξει είναι δικαίωμα του;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η ομοφυλοφιλία είναι μια "εκτροπή" ή είναι κομμάτι του "όλον"; Αν η ύπαρξη μας έχει σαν απώτερο σκοπό την αναπαραγωγή τότε ποιος ο ρόλος της ομοφυλοφιλίας; </span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ή μήπως η ομοφυλοφιλία είναι τούτη η παρέκκλιση που επιβεβαιώνει τον κανόνα;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i>Μήπως οι ταυτότητες είναι κοινωνικές κατασκευές που μας περιορίζουν;</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i>Ή</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i>Ήταν φυσική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους;</i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Βιολογικά είναι σαφές τι είναι ο καθένας, αλλά κοινωνικά;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια θα έπρεπε να υιοθετούν παιδιά;</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Σκατά, μόνο ερωτήσεις έχω να κάνω...ούτε μια απάντηση να δώσω.</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLcHpZX2VOVVbOVwu-He1K5fYK9HIQNZMWwma_r_eUbXNwRp3kkCZPpXgvc2NmDKIC6UcsbOQLMlPt41ZPBkc6giK5uYklsnQl59gWWc5959xaJD7t4wTywSbq8aqYkHboaxkJ6rC-ygus/s1600/dvd-cover_ma-vie-en-rose.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLcHpZX2VOVVbOVwu-He1K5fYK9HIQNZMWwma_r_eUbXNwRp3kkCZPpXgvc2NmDKIC6UcsbOQLMlPt41ZPBkc6giK5uYklsnQl59gWWc5959xaJD7t4wTywSbq8aqYkHboaxkJ6rC-ygus/s400/dvd-cover_ma-vie-en-rose.jpg" width="270" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Αυτή η γαλλική "κομμεντί" είναι πραγματικό αριστούργημα!</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: left;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Υ.Γ. Αλήθεια ποια είναι η επίσημη θέση του Κόμματος (ένα είν' το Κόμμα) για την ομοφυλοφιλία;</span></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-81756795366601816632010-09-07T00:27:00.000+03:002010-09-07T00:27:25.873+03:00Ο Ερυθροφρουρός μέσα μου<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">"Εβίβα Λα Ρεβυθολουθιόν"</span></b></i></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">...φώναζα πάνω στ' άλογο κι η μαυροκόκκινη κυμάτιζε μπρος στο Λευκό τον Πύργο (στην κορφή του οποίου κυμάτιζε περήφανα η γαλανόλευκη).</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ο </span><a href="http://xilapetres.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Νικόλας</span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> (της καρδιάς μας) δημιούργησε την ακόλουθη γελοιογραφία για μένα...και εγώ ακόμα κλαίω από τα γέλια!</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Επισκεφθείτε το μπλογκ του για να δείτε και άλλες γελοιογραφίες:</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span><a href="http://xilapetres.blogspot.com/"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">http://xilapetres.blogspot.com/</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> . </span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Απλά επική:</span></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEob49aEWT2NQevoJjk2CdmI0aeLb-xHWYaGm0U7wDxDHdmx6Brplhd38VFa1qq2OhwvOhRxAzNZT3o0OU81EeEWOoD7PXJQxbyM14VcyWi7qaZKcOFnwM9zd1g4vDGNhGWrP4iddHHgLu/s1600/starakias.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="265" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEob49aEWT2NQevoJjk2CdmI0aeLb-xHWYaGm0U7wDxDHdmx6Brplhd38VFa1qq2OhwvOhRxAzNZT3o0OU81EeEWOoD7PXJQxbyM14VcyWi7qaZKcOFnwM9zd1g4vDGNhGWrP4iddHHgLu/s400/starakias.jpg" width="400" /></a></div><div style="text-align: center;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><i>"</i><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; font-family: sans-serif; font-size: 13px; line-height: 19px;"><i>The patriotism of a communist nation and an internationalist sympathy for just struggles in other countries are in no way exclusive; on the contrary, they are linked deeply, as communism spreads throughout the world. At the same time, it is important for a country to retain modesty, and shun arrogance."</i></span></div><div style="text-align: right;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: sans-serif; font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="-webkit-border-horizontal-spacing: 2px; -webkit-border-vertical-spacing: 2px; border-collapse: collapse; font-size: 13px; line-height: 19px;"><b>Chairman Mao</b></span></span></div><div style="text-align: right;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/hvssdicpaxY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/hvssdicpaxY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-54783343190437008622010-08-24T17:06:00.000+03:002010-08-24T17:06:25.183+03:00Τι άλλο φοβάσαι<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/xr-npgGJruY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/xr-npgGJruY?fs=1&hl=el_GR&color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br />
</span></div><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"></span></span></div><h1 style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #660000;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: x-large;">Active Member - Τι άλλο φοβάσαι</span></span></span></h1><h1 style="font-size: 23px;"> <br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Κάποτε σ’ είδα στο πέρασμα του αιώνιου κόμβου,</span></span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: medium; font-weight: normal;"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">στο καιρό του τρόμου και του αλλόκοτου φόβου,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">να διπλώνεσαι, ν’ ανησυχείς και να τρομάζεις</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και πριν καλάρουν οι μέρες το σκασμό να βγάζεις.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">να μι' άπ' τα ίδια κι οι βρώμικοι κύκλοι</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">γαβγίζουν οι άνθρωποι σκιάζονται οι σκύλοι</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">θρηνούν μανάδες και που να ξαποστάσεις</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">οταν στη μνήμη σου μακραίνουν οι αποστάσεις</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">έτσι σκηνοθετούν το σήμερα άκριτοι κοσμοκράτορες</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">βαρέθηκα τα έγκυρα-είναι ολοι προβοκάτορες</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">που πιάνονται απ'το φόβο σου και φτιάχνουν ιστορίες</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">κι ενάντια στους άπιστουσ στήνουν σταυροφορίες</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">από χορτασμένους με το ίδιο ήθος και παράστημα</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">που θα εξοντώνουν όσα τους μοιάζουν άσχημα</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">έτσι κι εγώ αφούσκιάζεσαι ξανά σε φτύνω</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">ψάχνω λοιπόν ότι φοβάσαι για να γίνω</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">γίνομαι τάφος Αζέρτη στο Ιράκ</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και μοιρολόι στην Παλαιστίνη</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">τυφλός στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">πεινασμένος πρόσφυγας στο Μεξικό</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">χίλιες επεξηγήσεις για το φόβο σου στο λεξικό</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">μοναχός στο Θιβέτ – κι aboriginal στην Αυστραλία,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">τζαμί καμένο από φασίστες στην Ιταλία·</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">εθελοντής γιατρός απ’ την Αβάνα</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και παιδί στην Τεχεράνη απ’ ανύπαντρη μάνα·</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">νεκρός κι άταφος δάσκαλος στη Σομαλία,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">κυνηγημένος τούρκος συγγραφέας στη Γαλλία,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">εργάτης στα πετρέλαια στη Βενεζουέλα</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και στο Μπέλφαστ μια ματωμένη φανέλα·</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">βραζιλιάνος με 8 σφαίρες στο κεφάλι στο Λονδίνο</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">- τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Εγώ που κάνω όνειρα κι έχω πολλά ωραία να χάσω</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">κάνω και την αρχή – δε γουστάρω να ησυχάσω.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Τι άλλο φοβάσαι, πες μου, και θα γίνω</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">κι ας έχω τόσα πολλά κι ωραία να χάσω.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Κι ούτε στιγμή μη ρωτάς τι θα απογίνω,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">μου φτάνει που δε γουστάρω να ησυχάσω</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">(που είμαι εδώ και θέλω τη βολή σου να χαλάσω – πες μου, τι άλλο φοβάσαι)</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Θα γίνω χρήστης που παλεύει για τη σωτηρία,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">διψασμένος πρόσφυγας από τη Νιγηρία,</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">σαρίκι τυλιγμένο σε περήφανο κεφάλι</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και μασάτι από αφρικάνικο ατσάλι.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Σφαγμένο θηλυκό απ’ τους γονείς του στην Κίνα</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">κι ορφανό σε φαβέλα που πεθαίνει απ’ την πείνα.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω…</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Αλγερινός που ξημερώνεται σε γαλλικά λιμάνια</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και μάτια που κοιτούν από πασαμοντάνια·</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">τούρκος αναλφάβητος που ζει στο Γκάζι</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">και μορφωμένος Αλβανός που σε τρομάζει·</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">στο τοίχος της ντροπής stencil απ’ τον Banksy</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span></span><br />
<div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">κι ο εφιάλτης σου πριν να χαράξει.</span></span></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0d72a5;"></span></span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #0d72a5; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 13px;"><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="color: #0c343d;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: small;">Πες μου, τι άλλο φοβάσαι και θα γίνω…</span></span></span></div></span></span></h1>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-3625978774242020502010-08-11T20:02:00.000+03:002010-08-11T20:04:20.757+03:00Να μην ξεχάσω να... ζήσω.<div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwdzF2_483CShbZ5WdnEDESJlbbCgZSzWIpjCrazmb9Il3O3cd3b3Qh68E0Twm32zYi1mtA8kN6vEDampT1lffrPS7FANByo_YpSZ8zYKfyvP2nJ4kKvuIoUPEMhuML4uj8O8hmZS1CnX/s1600/oinothiki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLwdzF2_483CShbZ5WdnEDESJlbbCgZSzWIpjCrazmb9Il3O3cd3b3Qh68E0Twm32zYi1mtA8kN6vEDampT1lffrPS7FANByo_YpSZ8zYKfyvP2nJ4kKvuIoUPEMhuML4uj8O8hmZS1CnX/s400/oinothiki.jpg" width="400" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;">Εικόνα εκ του <a href="http://solomantzaros.wordpress.com/">Σολωμάντζαρου</a>.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Μια χρονιά χωρίς πολύ κρεπάλη.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ένα καλοκαίρι χωρίς πολλές διακοπές.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #0c343d; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">...μια ζωή σε επανανοηματοδότηση.</span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b><i>Εξάλλου τι είναι αυτονομία (που τόσο έχω παινέψει) σε προσωπικό επίπεδο; </i></b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Τίποτα παραπάνω από την ατέρμονη αμφισβήτηση του status quo του εαυτού σου. Αμφισβήτηση προϊόντος προηγούμενης αμφισβήτησης και μετέπειτα αυτοθέσμισης. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Έτσι είναι η ζωή, σαν την κοινωνία. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Πράττεις, κρίνεις, αμφισβητείς, θεσμίζεις και πολλές φορές γκρεμίζεις.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Το σκέφτηκα μια, το σκέφτηκα δυό...και θυμήθηκα τι είχα πει να μην ξεχάσω.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Πολλά είναι τα γαμήδια και εγώ έχω ασθενή μνήμη.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Τέρμα πια, πλέον είμαι ένας "εξεγερμένος". Μηδένισα τα ινδάλματα του παλιού εαυτού και πλέον ΘΕΣΜΙΖΩ.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ή με την εξέγερση ή με την κανονικότητα κάποτε λέγαμε... </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">πόσοι το τήρησαν...άγνωστο.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Σε προσωπικό επίπεδο πάντως...τις έσπασα και τις τελευταίες βιτρίνες του εγώ μου, μπουρλώτιασα τον καταναλωτισμό μου, πέταξα πέτρες στην "μικροαστική ασφάλεια" των "ηλεκτρονικών σχέσεων". Το απρόσωπο δεν ήταν ποτέ εξάλλου το ατού μου. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ένα τηλέφωνο ήταν όλη η δουλεια...αυτή η καριόλα η κλήση στην μαναξιά μου, που έλεγε και ο Παυλάρας, έπρεπε να διακοπεί. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η μπόμπα της ανασύνταξης έσκασε...τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια...</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">...Ο παλιός Παναγιώτης είναι πίσω μου.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Καλό καλοκαίρι(όσο έμεινε) και ραντεβού στο δρόμο της φωτιάς.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/m9rOkmTKFHI&hl=el_GR&fs=1?color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/m9rOkmTKFHI&hl=el_GR&fs=1?color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: left;"><br />
</div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-20355610089272613082010-07-20T03:39:00.000+03:002010-07-20T03:39:17.016+03:00Νίκος Καββαδίας - Mal du Départ<div style="color: #660000; text-align: center;"><span style="font-size: large;">Mal Du Depart</span></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3RWH9Y6inKSLUSRWb8Y0v5-3IIjzpBUNc3nOKquFyyxgf2O44kQFlr-E28HdNIkI2y1fsYsKm7DJgQy27pRqxMTy1RVessGMR3JAa4issfIVYglgIH6uRsy4ZKITuM0CMJhABD5Gm6pUM/s1600/kavvadias_02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3RWH9Y6inKSLUSRWb8Y0v5-3IIjzpBUNc3nOKquFyyxgf2O44kQFlr-E28HdNIkI2y1fsYsKm7DJgQy27pRqxMTy1RVessGMR3JAa4issfIVYglgIH6uRsy4ZKITuM0CMJhABD5Gm6pUM/s400/kavvadias_02.jpg" width="366" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;"><blockquote>Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς<br />
τῶν μακρυσμένων ταξιδιῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων,<br />
καὶ θὰ πεθάνω μία βραδιά, σὰν ὅλες τὶς βραδιές,<br />
χωρὶς νὰ σχίσω τὴ θολὴ γραμμὴ τῶν ὁριζόντων.<br />
<br />
Γιὰ τὸ Μαδράς, τὴ Σιγγαπούρ, τ᾿ Ἀλγέρι καὶ τὸ Σφὰξ<br />
θ᾿ ἀναχωροῦν σὰν πάντοτε περήφανα τὰ πλοῖα,<br />
κι ἐγώ, σκυφτὸς σ᾿ ἕνα γραφεῖο μὲ χάρτες ναυτικούς,<br />
θὰ κάνω ἀθροίσεις σὲ χοντρὰ λογιστικὰ βιβλία.<br />
<br />
Θὰ πάψω πιὰ γιὰ μακρινὰ ταξίδια νὰ μιλῶ<br />
οἱ φίλοι θὰ νομίζουνε πὼς τά ῾χω πιὰ ξεχάσει,<br />
κι ἡ μάνα μου, χαρούμενη, θὰ λέει σ᾿ ὅποιον ρωτᾶ<br />
«Ἦταν μία λόξα νεανική, μὰ τώρα ἔχει περάσει...»<br />
<br />
Μὰ ὁ ἐαυτός μου μία βραδιὰν ἐμπρός μου θὰ ὑψωθεῖ<br />
καὶ λόγο, ὡς ἕνας δικαστὴς στυγνός, θὰ μοῦ ζητήσει,<br />
κι αὐτὸ τὸ ἀνάξιο χέρι μου ποὺ τρέμει θὰ ὁπλιστεῖ,<br />
θὰ σημαδέψει, κι ἄφοβα τὸ φταίχτη θὰ χτυπήσει.<br />
<br />
Κι ἐγώ, ποὺ τόσο ἐπόθησα μία μέρα νὰ ταφῶ<br />
σὲ κάποια θάλασσα βαθιὰ στὶς μακρινὲς Ἰνδίες,<br />
θά ῾χω ἕνα θάνατο κοινὸ καὶ θλιβερὸ πολὺ<br />
καὶ μιὰ κηδεία σὰν τῶν πολλῶν ἀνθρώπων τὶς κηδεῖες.</blockquote></div><br />
<i>Από την ποιητική συλλογή "Μαραμπού" (1933) </i><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/ARxNbklxGmc&hl=el_GR&fs=1?color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/ARxNbklxGmc&hl=el_GR&fs=1?color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-9554448717530790342010-07-12T18:39:00.000+03:002010-07-12T18:39:45.297+03:00Εθνικισμός και τοπωνύμια<div class="snap_preview">Αναδημοσίευση από :<a href="http://pontosandaristera.wordpress.com/2008/05/11/11-5-2008/#comment-30184"> "Πόντος και Αριστερά"</a><br />
<br />
<div class="snap_preview"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/galatas.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1728 alignright" height="171" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/galatas.jpg?w=270&h=171" style="float: right;" width="270" /></a><br />
Κάθε πόλη , κάθε τόπος έχει τον δικό του χαρακτήρα, την δικιά του ταυτότητα.<br />
Ιστορίες, μύθοι, θρύλοι, δοξασίες που έχουν υπάρξει και δημιουργηθεί στο διάβα των αιώνων γύρω από το όνομά του.<br />
Το όνομά του είναι η ψυχή του. Αν του πάρεις το όνομα του παίρνεις την ψυχή.<br />
Ας κάνουμε λοιπόν μια βόλτα στα κοντινά μας Βαλκάνια και στην Ανατολή, μέσα από παλιές καρτ ποστάλ του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, παρατηρώντας τις διαφορές των τοπωνυμίων που οι κατά τόπους εθνικισμοί επέβαλαν.<br />
Είναι όμως μερικές ιστορίες που αντιστέκονται και επιμένουν.<br />
Πως αλλιώς να πεις : “<em><span style="color: red;"> Πέντε χρόνια δικασμένος μέσα στο Γεντί Κουλέ”</span></em> ή<br />
<span style="color: red;"><em>κεράσια Βοδενών</em></span> ή<br />
<em><span style="color: red;">“Γεντι Κουλέ και Θεραπιά, Ταταύλα και Νιχώρι”<br />
</span></em><br />
<div style="text-align: left;">Για πόσο ακόμα άραγε… <strong>Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την Αθήνα.</strong></div><span id="more-1725"></span><br />
<div style="text-align: left;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/atina.jpg"><img alt="LEZANTA" class="alignnone size-full wp-image-1726 alignright" height="162" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/atina.jpg?w=263&h=162" style="float: right;" width="263" /></a></div><div style="text-align: left;"><strong>Vue d’ Atina</strong> μας πληροφορεί η κάρτα. Πολίχνη στην εσχατιά της Βόρειας Μ. Ασίας κοντά στα σύνορα με την Γεωργία. Σήμερα <strong>Pazar.</strong></div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"><a name='more'></a></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: left;">Κατηφορίζοντας δυτικά φτάνουμε στα:</div><div style="text-align: center;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/platana.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1730 alignleft" height="159" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/platana.jpg?w=249&h=159" style="float: left;" width="249" /></a></div><div style="text-align: center;"><strong>Vue panoramique de Platana. </strong>Now days που θα λέγαμε <strong>: Akcaabat.</strong></div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: center;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><!--more--></div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;">Ε, σε μερικά λεπτα με το αυτοκίνητο και φτάσαμε <span style="color: maroon;"><strong>Souvenir de Trebizonde.</strong></span></div><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1731 alignleft" height="142" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/trebizonde.jpg?w=224&h=142" style="float: left;" width="224" /><br />
<div style="text-align: left;">Δύσκολη και μακρόσυρτη λέξη το Trebizonde. Για αυτό και σήμερα <strong><span style="color: maroon;">Trabzon</span></strong> να βολεύεται ο ντόπιος πληθυσμός.</div><div style="text-align: left;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/agsofia.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1729 alignright" height="138" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/agsofia.jpg?w=235&h=138" style="float: right;" width="235" /></a></div><div style="text-align: left;">Ένας διπλός τούρκικος, το εξαιρετικό επιχώριο χαβίτσι και δρόμο …</div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"> </div><div style="text-align: left;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/agsofia.jpg"><br />
</a></div><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/consantinople.jpg"><br />
</a><br />
<!--more--><br />
Μακρύ το ταξίδι και πρέπει να βιαστούμε.<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/ker43.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1732 alignleft" height="142" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/ker43.jpg?w=221&h=142" style="float: left;" width="221" /></a><strong><span style="color: green;">Souvenir de Kerassounde.</span></strong> Άλλη μια δύσκολη λέξη . <strong><span style="color: green;">Giresun</span></strong> να ξεμπερδεύουμε. Ένα κιλό με τα καλύτερα λεπτοκαρυα (αλλέως φουντούκια) του κόσμου και…<br />
Μετά από δυό ώρες ταξίδι επι τέλους και κάτι που δεν άλλαξε. <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/samsun32.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1733" height="138" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/samsun32.jpg?w=219&h=138" width="219" /></a> <strong><span style="color: maroon;">Souvenir de Samsoun for ever</span></strong>. Τώρα για το eglise μια άλλη φορά …<br />
<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/sin6.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1734 alignleft" height="132" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/sin6.jpg?w=211&h=132" style="float: left;" width="211" /></a>Παρομοίως for ever και το<span style="color: black;"><strong> Souvenir de Sinope.</strong></span> Για ένα e , δεν χάθηκε ο κόσμος <span style="color: black;"><strong>(Sinop).</strong></span><br />
<!--more-->Και φτάνουμε με το ατμόπλοιο επιτέλους στα στενά και κατηφορίζουμε το <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/therapia.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1735 alignright" height="163" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/therapia.jpg?w=225&h=163" style="float: right;" width="225" /></a><strong><span style="color: purple;">Souvenir de Bosphore.</span></strong> Συγγνώμη <span style="color: purple;"><strong>Bogaz </strong></span>ήθελα να πω και μου ξέφυγε. Αν σας πάρει ο δρόμος προς τα κει, μια βόλτα στο Bogaz μέχρι τα <strong><span style="color: #ff6600;">Therapia</span></strong> ή <strong><span style="color: #ff6600;">Tarabia</span></strong> επί το πλέον συγχρονον (με στάση στο εστιατόριο του Αλέκου στο <strong><span style="color: green;">Νιχώρι ή Υenikoy</span></strong> αν προτιμάτε, για καλή παλαμίδα και ρακί)είναι ότι πρέπει. Μην ακούτε τον Αλκίνοο(“θέλω να πιώ όλο το Μπογάζι”) ήπιε-ήπιε έσκασε αλλά κάτι έμεινε. Το εξαίσιο τοπίο μας βρήκε εντελώς απαράσκευους μέχρι που κατεβήκαμε από το καϊκι. <span style="color: red;"><strong>Souvenir de CONSTANTINOPLE.</strong></span> Χμμ…Δεν είχαμε καιρό να σκεφτούμε το πως και το γιατί… <span style="color: red;"><strong>ISTANBUL.</strong></span><br />
<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/consantinople.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1727" height="289" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/consantinople.jpg?w=227&h=289" width="227" /></a><br />
Αμέσως πήραβε το άλλο καραβάκι , λίγο μεγαλύτερο από αυτό του Μπογαζίου, για τα Ανταλάρ. <strong><span style="color: blue;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/prinkipos.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1736 alignleft" height="159" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/prinkipos.jpg?w=252&h=159" style="float: left;" width="252" /></a></span></strong><strong>Vue de Prinkipo </strong>-Promenade de cafes και <strong><span style="color: blue;">Vue de Halki</span></strong> εναλλακτικώς και αντιστοίχως<strong> Buyukada </strong>και <strong><span style="color: blue;">Hebelyada.</span></strong><br />
<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/halki.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1737 alignright" height="157" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/halki.jpg?w=244&h=157" style="float: right;" width="244" /></a><br />
<!--more--><br />
Τώρα πως τους ήρθε όρεξη για θέατρο μετά από έναν περίδρομο καλκάνια και άλλο τόσο yesil efe raki δεν ξέρω. <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/theatre.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1738 alignleft" height="201" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/theatre.jpg?w=152&h=201" style="float: left;" width="152" /></a>Βιαστικά πίσω να προλάβουμε το αεροπλάνο , τσεκ ιν , ζώνη άουτ, κλπ με τα πολλά προσγειωθήκαμε στο <span style="color: maroon;"><strong>Smyrne</strong></span> . O ταξιτζής <strong><span style="color: maroon;">Izmir </span></strong>καταλάβαινε και το <strong>Theatre de Smyrne</strong> ούτε ήξερε που βρίσκονταν.Δικαίως γιατί και εμείς “αργότερα” μάθαμε ότι σημερα δεν βρίσκεται στην θέση του. Το theatre de Smyrne…ναι…<br />
Επιλογή άλλη δεν είχαμε, στην παραλία για καραβάκι για απέναντι (καρσί). Κόσμος πολύς στην παραλία, <span style="color: red;">συνωστισμός ένα πράμα </span>ξέρετε εσείς.., <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/cordelio.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1754" height="132" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/cordelio.jpg?w=202&h=132" width="202" /></a>με τα πολλά ανεβήκαμε και φτάσαμε. <strong><span style="color: olive;">Codrelio </span></strong>ή για να το καταλαβαίνουν καλύτερα (καθότι απέναντι-καρσί)οι εξ ανατολής <span style="color: olive;"><span style="color: black;">ελθόντες</span></span><strong><span style="color: olive;"> Karsiyaka</span></strong>.<br />
Δεν το πιστεύαμε αλλά τελικά υπήρχε πτήση για να αλλάξουμε ήπειρο. <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/andianople.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1739 alignleft" height="176" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/andianople.jpg?w=278&h=176" style="float: left;" width="278" /></a><strong><span style="color: #ff6600;"> Souvenir d’ Andrinople.</span></strong> Έβρεξε πολύ στην Βουλγαρία και κατέβασε πολύ νερό ο Έβρος , μέχρι μέσα στο <span style="color: #ff6600;"><strong>Edirne </strong></span>έφτασαν τα νερά. Το αποδεικνύει και η καρτ ποστάλ για του λόγου το αληθές.<br />
Κάποιος είχε την ιδέα να ανηφορίσουμε για<span style="color: red;"> Anhialo</span> και <span style="color: red;">Philipople</span> αλλά η πρότασή του απορίφθηκε ως μη ρεαλιστική και έτσι αλλάξαμε ρότα. <strong>Dedeagatch</strong>, <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/dedeag.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1740 alignright" height="166" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/dedeag.jpg?w=183&h=166" style="float: right;" width="183" /></a>και <strong>Δεδέ αγάτς</strong> γιατί το <strong>Αλεξανδρούπολις </strong>μας προέκυψε αργότερα.<br />
Στον δρόμο μας ήταν άλλωστε σταματήσαμε για ένα καλό σουτζούκ λουκούμ στην <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/gumur.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1742" height="207" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/gumur.jpg?w=332&h=207" width="332" /></a><span style="color: blue;"><strong>Gumurtjina </strong><span style="color: black;">(βουλγαριστί τε και τουρκιστί )</span></span> <strong><span style="color: blue;">Κομοτηνή</span></strong> επί το ελληνικότερον.<br />
Δεν μπορούσαμε να μην δοκιμάσουμε και τα ονομαστά καπνά της <strong><span style="color: #993300;">Xanthi </span></strong>.<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/xanthi.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1741" height="194" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/xanthi.jpg?w=262&h=194" width="262" /></a> Δεν ήταν καμιά γνωστή μάρκα (μάλλον για ξένη επένδυση επρόκειτο) όπως τα BF που παράγονται σήμερα στην<span style="color: #993300;"><strong> Ξάνθη</strong></span> αλλά δεν βαριέσαι…<br />
Οι Καρβαλιαλήδες δυστυχώς ακόμη ευρίσκοντο στην Καπαδοκία και δεν είχαν δημιουργήσει την Νέα Καρβάλη (εκεί κοντά στο<span style="color: green;"><strong> Cavalla )</strong></span>και προφανώς δεν υπήρχαν<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/kaval.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1743" height="79" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/kaval.jpg?w=400&h=79" width="400" /></a> οι ονομαστοί και σε όλο τον κόσμο ξακουσμένοι (όχι γεια σου Προύσα παινεμένη…) κουραμπιέδες ΙΩΣΗΦΙΔΗ. Τα φρέσκα γοφάρια της <span style="color: green;"><strong>Καβάλας</strong></span> <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/1929.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1744" height="170" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/1929.jpg?w=262&h=170" width="262" /></a>όμως με το απαραίτητο ουζάκι μας αποζημίωσαν δεόντως.<br />
Ο δρόμος δια το <strong>Drama</strong> ήταν<strong> Δράμα</strong> αλλά δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε το ταξίδι.<br />
Άλλωστε έπρεπε<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/serres.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1745 alignleft" height="154" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/serres.jpg?w=237&h=154" style="float: left;" width="237" /></a> να περάσουμε και από τα <span style="color: red;"><strong>Σέρρας </strong></span>ή Σέρρες για τους χαμουτζήδες για τον εξαιρετικό ακανέ Ρούμπου παρακαλώ. <span style="color: red;"><strong>Serres </strong></span>το λοιπόν κι αν σας ρωτήσουν απ’την πρώτη αν είστε να ξύνετε ότι ο καθείς έχει.<br />
Ααυτός είσαι ρε καρντάσι. Ήπιαμε τα νερά μας, <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/salonica.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1746 alignleft" height="166" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/salonica.jpg?w=255&h=166" style="float: left;" width="255" /></a>-Πιάσε τώρα και μερικές μπουγάτσες μια με τυρί από το <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/salonich.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1747 alignright" height="142" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/salonich.jpg?w=232&h=142" style="float: right;" width="232" /></a>τύπου <strong><span style="color: #ff6600;">Gruss aus Salonich</span></strong> και άλλη μια κρέμα τύπου <strong><span style="color: #ff6600;">One record of Salonica.</span></strong> Εδώ στην <strong><span style="color: #ff6600;">Σαλονίκη</span></strong> βρε παιδί μου είναι αλλιώς τα πράματα. Τρως και πίνεις αυτό που θέλεις. Παραγγέλνεις λεμονάδα και πίνεις λεμονάδα , τέλος..<br />
Όπως αν πας σε μανάβη των Αθηνών και του ζητήσεις κεράσια <strong><span style="color: purple;">Εδέσσης</span></strong> θα σε κοιτάει σα χάνος ή στην καλύτερη περίπτωση σα γαύρος στα μάτια και θα σου πει δεν έχω. Ενώ αν ζητήσεις Βοδενών (<span style="color: purple;"><strong>Vodena</strong></span> στην γενική) κάτι μπορείς να πετύχεις. Κρατάει ακόμα αυτή η κολώνια. <br />
<div style="text-align: center;"><img alt="" class="alignnone size-full
wp-image-1748 aligncenter" height="144" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/voden.jpg?w=224&h=144" width="224" /></div><strong><span style="color: maroon;">Βέροια, Veria , Karaferia</span></strong> <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/ver.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1749 alignright" height="157" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/ver.jpg?w=237&h=157" style="float: right;" width="237" /></a>(εκείνο το οι στο -ροια πως προέκυψε δεν ξέρω..)και από <strong><span style="color: #ffcc00;">Κοζάνη </span></strong>δεν προλαβαίναμε να πάμε(σαφράν είχαμε πάρει από την Σαφράνπολη, ξέχασα να σας το πω..)<a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/kozani.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1750 alignright" height="152" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/kozani.jpg?w=152&h=152" style="float: right;" width="152" /></a>. Το έγραφαν και<span style="color: #ffcc00;"><strong> Kozan</strong></span><br />
αλλά εμείς καταλήξαμε στην <strong><span style="color: navy;">Φλώρινα.</span><span style="color: navy;"> Florina: Vue generale </span></strong>Είχαμε κλείσει και μια καλή πανσιόν εκεί κοντα για το τέλος του ταξιδιού. Ξεροί πέσαμε στα κρεβάτια χωρίς τα παπούτσια να βγάλουμε. <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/florina.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1751" height="180" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/florina.jpg?w=275&h=180" width="275" /></a>.<br />
-Ρε μαλάκες μια που ήρθαμε ως εδώ δεν πάμε αυριο <span style="color: red;"><strong>Μοναστήρι </strong></span>?<br />
-Δεν μας χέζεις ρε νταλάρα που θα τρέχουμε σε μοναστήρια.<br />
-Όχι ρε μαλάκες σε μοναστήρια αλλά στο <strong><span style="color: red;">Monastir</span></strong><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/monastir.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1752 alignleft" height="191" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/monastir.jpg?w=295&h=191" style="float: left;" width="295" /></a><br />
-Ααααα στο Monastir. <strong>Μάλιστα……</strong><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/manstircov.jpg"><img alt="" class="alignnone size-full wp-image-1753 alignright" height="209" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/05/manstircov.jpg?w=307&h=209" style="float: right;" width="307" /></a><br />
</div></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-30101580402583975212010-07-10T03:37:00.000+03:002010-07-10T03:37:02.507+03:00Περι Παιδείας ο λόγος...<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Ο φίλος και σύντροφος Βαγγέλης σήμερα μου θύμισε κάτι που είχα ξεχάσει...το μνημόνιο μιλάει και για την Παιδεία(και μάλιστα με μεγάλη "ένταση").</i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3a92AHYgHijkhldOfw1Txn5ZywGwD4FdYvWy5nWaMoEyz2XOQt2jZHDZEd_N0P8Cu1jxt9qVMbt6qmQz723j4UF26dAnPzCtHN4Keam1ql3XU2j4Eigw0AFu_TdMzO86KcQxe3CvYCXG7/s1600/xatzidakis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3a92AHYgHijkhldOfw1Txn5ZywGwD4FdYvWy5nWaMoEyz2XOQt2jZHDZEd_N0P8Cu1jxt9qVMbt6qmQz723j4UF26dAnPzCtHN4Keam1ql3XU2j4Eigw0AFu_TdMzO86KcQxe3CvYCXG7/s320/xatzidakis.jpg" width="246" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Παραθέτω λοιπόν τα λόγια του σπουδαίου Έλληνα καλλιτέχνη Μάνου Χατζηδάκι :</i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #4c1130; font-size: small;">“Και πρώτα απ’ όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου, με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ’ άστρα;”</span></div></blockquote><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> Δεν έχω όρεξη να αναλύσω ολόκληρο το μνημόνιο...ούτε καν τα περί Παιδείας. Όμως τα παραπάνω λόγια του Μάνου είμαι σίγουρος πως κανένας ραγιάς δεν μπορεί να τα καταλάβει, κανένας "φιλήσυχος πολίτης", κανένας "δικτάτωρ" της νεοφιλελεύθερης λαίλαπας.</div></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Η φιλελευθεροποίηση και το ξεπούλημα θα είναι ολικά...ή τουλάχιστον έτσι ονειρεύονται τα γκόλντεν μπόυς. Μάλλον ξεχνάνε οι Αγγλοθραφείς γιάπηδες πως αυτός ο Λαός δεν προσκυνάει εύκολα τους διάφορους αρχόντους. Όσο έχουμε μνήμη, θα έχουμε και ελπίδα.</i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Και συ μικρέ οσφυοκάμπτη της αστερόεσσας...μην ξεχνάς...</i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><b><i> </i>"Ο Λαός δεν ξεχνά, τους προδότες τους κρεμά."</b></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/eRgcA1ec7Xw&hl=el_GR&fs=1?color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/eRgcA1ec7Xw&hl=el_GR&fs=1?color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-5835816818236626012010-07-07T20:24:00.000+03:002010-07-07T20:24:11.001+03:00Κωστής Παλαμάς-Πατέρες<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"><i>Θα ήθελα να γράψω δυο εισαγωγικές σειρές, αλλά δεν νομίζω να έχω να πω κάτι παραπάνω από το ποίημα αυτό...</i></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe0zOafrXl2ULX11Hl4utgfuGpedjnxfWkSplvqx7IBPelYzFwisGm6C9X5H_VI6I05ZJPlMfU4FK4vBhc0AmqT413iJPWzOUPvMvEo07-7KbfVARzvw8aOkD0Vsk1vbX1O3-7VkikoU0C/s1600/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A3+copy.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhe0zOafrXl2ULX11Hl4utgfuGpedjnxfWkSplvqx7IBPelYzFwisGm6C9X5H_VI6I05ZJPlMfU4FK4vBhc0AmqT413iJPWzOUPvMvEo07-7KbfVARzvw8aOkD0Vsk1vbX1O3-7VkikoU0C/s320/%CE%A0%CE%91%CE%9B%CE%91%CE%9C%CE%91%CE%A3+copy.jpg" width="285" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><blockquote style="color: #660000; font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><blockquote><i><span style="font-size: large;">Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,<br />
Όπως το βρεις κι’ όπως το δεις να μη το παρατήσεις.<br />
<br />
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,<br />
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,<br />
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,<br />
και να του φέρεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.<br />
<br />
Κι άν αγαπάς τ’ ανθρώπινα κι’ όσα άρρωστα δεν είναι,<br />
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,<br />
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.<br />
<br />
Γίνε οργοτόμος ,φυτευτής , (γίνε) διαφεντευτής.<br />
<br />
Κι αν είναι κι έρθουνε χρόνια δίσεχτα,<br />
πέσουν καιροί οργισμένοι,<br />
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα,<br />
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,<br />
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά ! τσεκούρι !τράβα !,<br />
ξεσπέρμεψέ το , χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,<br />
και χτίσε κάστρο απάνω του και ταμπουρώσου μέσα,<br />
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα.<br />
<br />
Π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,<br />
κι’ όλο συντρίμμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.<br />
<br />
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,<br />
κορώνα ιδέα , ιδέα σπαθί, που θα είναι απάνου απ’ όλα </span></i></blockquote></blockquote>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-27371039136157647302010-07-06T00:50:00.000+03:002010-07-06T00:50:44.218+03:00"Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6gPiXZcG7xeNu4U3xx_sRzVgOnHXlVagrKeNeHI7-bCUXn0K2w1QyR6je3Aucoc0JtHA_nSRyf6zFBzz9YUVqtZXcyqoB4dYEgIV00rE5L92S1g7UTVPV-lBicH2zweesPIEqjggUNWy2/s1600/missios.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6gPiXZcG7xeNu4U3xx_sRzVgOnHXlVagrKeNeHI7-bCUXn0K2w1QyR6je3Aucoc0JtHA_nSRyf6zFBzz9YUVqtZXcyqoB4dYEgIV00rE5L92S1g7UTVPV-lBicH2zweesPIEqjggUNWy2/s320/missios.jpg" width="224" /></a></div><h2 class="subtitle-h2" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: small;"><i>Εμβληματική μορφή της Αριστεράς, συγγραφέας, σήμερα, στα 80 του, εξακολουθεί να αναζητεί έναν καινούργιο δρόμο και μιλάει για την κρίση, το ΔΝΤ, τις διασπάσεις και τις επαναδιασπάσεις του αριστερού χώρου</i></span> </h2><h2 class="subtitle-h2" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"><a class="authorLink" href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=84&eid=1884">ΑΡΓΥΡΗΣ ΠΑΠΑΣΤΑΘΗΣ</a> | Κυριακή 20 Ιουνίου 2010 </span></h2><span class="author3" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></span> <div class="text" id="textContent" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-bottom: 0px;"> <span style="font-size: small;"><b><i>«Ο Μανόλης Αναγνωστάκης μου έμαθε γράμματα στη </i></b><b><i>φυλακή, ήμασταν θανατοποινίτες στο Γεντί Κουλέ» </i></b><b>λέει </b><b>ο Χρόνης Μίσσιος στο «Βήμα», στο περιθώριο της συνέντευξης</b> <b>που παραχώρησε ένα καυτό μεσημέρι της περασμένης</b></span> <span style="font-size: small;"><b>εβδομάδας στο σπίτι του, στο Μικροχώρι Αττικής. </b><b>Εμβληματική φυσιογνωμία της Αριστεράς, συγκλόνισε το </b><b>πανελλήνιο το 1985,όταν αποκάλυψε τη διαδρομή της ζωής</b> <b>του,από τα 17 ως τα 43 του χρόνια σε φυλακές και εξορίες</b> <b>(1947-1973), στο αυτοβιογραφικό βιβλίο «Καλά, εσύ </b><b>σκοτώθηκες νωρίς».Στα 80 του ζει πλέον αποτραβηγμένος </b><b>με τη σύζυγό του Ρηνιώ και τα τρία σκυλιά τους σε ένα </b><b>αγροτόσπιτο, περιτριγυρισμένο από νεοελληνικές βίλες. </b><b>Για να τον συναντήσει κανείςπρέπει να ακολουθήσει κανόνες...</b> <b>συνωμοτικότητας. Ενα ημιφορτηγό μάς περίμενε </b><b>στην ταβέρνα «Μπάρμπα Βασίλης» για να μας οδηγήσει </b><b>στο δρομάκι που καταλήγει στην πόρτα του. </b><b><i> </i></b></span><br />
<br />
<span style="font-size: small;"><b><i>- Τι σημαίνει για εσάς αυτή η κρίση;</i></b></span> <span style="font-size: small;">«Πιστεύω ότι η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική, είναι καθολική και παγκόσμια. Ο πλανήτης μας είναι πλέον μια μικρή γειτονιά γεμάτη κινδύνους και εγκληματικές συμμορίες που δεν γνωρίζουν σύνορα. Πιστεύω πως κανένας λαός, καμία χώρα δεν μπορεί να ονειρευτεί μια κοινωνία ισόνομη, ελεύθερη και ειρηνική». <br />
<br />
<b><i>- Γιατί; </i></b></span> <span style="font-size: small;"> «Πολλά θα μπορούσε να αναφέρει κανείς: για τον κίνδυνο του πυρηνικού ολέθρου, για την καταστροφή του περιβάλλοντος, για τον χρηματιστηριακό ιμπεριαλισμό κτλ. Πρόσφατο παράδειγμα έχουμε το έγκλημα της ΒΡ. Κι όμως κανένας δεν θα τιμωρηθεί, κανένας δεν ζητάει να σταματήσουν οι εξορύξεις στα βάθη του ωκεανού. Ολοι μιλούν για το πόσα σεντς έπεσε η μετοχή της. Η ανάγκη συνεργασίας των λαών είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε. Η ανάγκη μιας παγκόσμιας δράσης για να αλλάξουμε τους κοινωνικούς θεσμούς, τις αξίες μας και τη συμπεριφορά μας απέναντι στη φύση και στον συνάνθρωπό μας είναι στοιχειώδης προϋπόθεση». <br />
<br />
<b><i>- Τι μπορούμε να κάνουμε; </i></b></span> <span style="font-size: small;"> «Σήμερα είναι εύλογο το ερώτημα αν το προνόμιο της λογικής του ανθρώπου είναι όντως προνόμιο ή κατάρα. Η οικολογική κρίση του πλανήτη και των ανθρωπίνων κοινωνιών δεν είναι ένα εφιαλτικό σενάριο για το μέλλον αλλά μια οδυνηρή πραγματικότητα. Ο κόσμος του Οργουελ επιβεβαιώθηκε. Ο κόσμος του Χάξλεϊ είναι παρών. Μόνο με αυτογνωσία της ύπαρξής μας και τη συμφιλίωσή μας με αυτόν τον υπέροχο αινιγματικό κόσμο που μας γέννησε μπορούμε να αλλάξουμε την πορεία μας. Χρειαζόμαστε άλλη ιεράρχηση των αξιών, άλλους κοινωνικούς θεσμούς, άλλη φιλοσοφία. Οσο η κυρίαρχη αξία των κοινωνιών μας παραμένει η κερδοσκοπία, τα βήματα της ανθρώπινης ιστορίας- όπως είπε κάποτε και ο Δαντόν- θα είναι οι ταφόπετρες των ρομαντικών». <br />
<br />
<b><i>- Λέτε ότι η ζωή μετριέται μονάχα</i></b></span> <span style="font-size: small;"> <b><i>με τις συγκινήσεις που επιβεβαιώνουν</i></b> <b><i>την ανθρώπινη ουσία </i></b><b><i>μας.Πιστεύετε ότι χάσαμε την ουσία</i></b> <b><i>τα τελευταία χρόνια; </i></b>«Νομίζω πως ναι. Η σημερινή κοινωνία δείχνει να έχει πέσει σε κώμα. Ο άνθρωπος από μια συμπαντική οντότητα με όνειρα, επιθυμίες, έρωτες και αισθήσεις μετατρέπεται σε ένα αντικείμενο παραγωγής και κατανάλωσης προϊόντων. Εχει χάσει τον προσανατολισμό του, έχει χάσει τις αξίες τού ευ ζην». <br />
<br />
<b><i>- Πώς βιώνετε την κρίση στην Ελλάδα;</i></b></span> <span style="font-size: small;">«Αισθάνομαι ταπεινωμένος και περιφρονημένος. Νομίζω ότι ξαναζώ την εποχή του Πιουριφόι, τότε που η χώρα μας ήταν απόλυτα εξαρτημένη από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Δεν πίστευα πως θα ζήσω μια νέα υποτέλεια της πατρίδας μου. Λέει ο Πρωθυπουργός ότι ήμασταν ο αδύναμος κρίκος και γι΄ αυτό μας χτύπησε τόσο καίρια ο τοκογλυφικός καπιταλισμός. Γιατί όμως είμαστε ο αδύναμος κρίκος; Είναι ένα ερώτημα στο οποίο οφείλει να απαντήσει το πολιτικό μας σύστημα και άλλοι κοινωνικοί φορείς που υποτίθεται ότι διακονούν τα συμφέροντα του λαού». <br />
<br />
<b><i>- Ωστόσο ο λαός, όλοι εμείς, δεν </i></b></span> <span style="font-size: small;"><b><i>έχουμε ευθύνη γι΄ αυτό που μας </i></b><b><i>συνέβη; </i></b>«Αναμφίβολα ναι. Αυτό όμως δεν είναι το κυρίως πρόβλημα. Οπως και το σύνθημα “φέρτε πίσω τα κλεμμένα”. Είναι σωστό αλλά ταυτόχρονα παραπλανητικό. Διότι το πρόβλημα είναι το σύστημα και οι θεσμοί που καθιερώσαμε. Θεσμοί που παράγουν βία, βαρβαρότητα και ψυχασθένεια, διότι πώς να κατανοήσει κανείς διαφορετικά την αφύσικη ζωή που μας υποχρέωσαν να βιώνουμε. Για να γυρίσουμε στα δικά μας: το εξοργιστικό είναι ότι μας εγκαλούν για έλλειψη πατριωτισμού όσους διαφωνούμε και αντιστεκόμαστε σε αυτά τα κατοχικά μέτρα. Είναι αυτοί που εκλέχθηκαν και ορκίστηκαν- οι περισσότεροι αλλεπάλληλες φορές- να υπερασπισθούν την πατρίδα και τα συμφέροντα του λαού της και μας οδήγησαν σε μια νέα εθνική υποτέλεια. Αιδώς, Αργείοι...». <br />
<br />
<b><i>- Είστε πολύ σκληρός. </i></b></span> <span style="font-size: small;"> «Στα 80 μου χρόνια δεν έχω το δικαίωμα της συγγνωστής πλάνης ούτε καμία δέσμευση για να μη λέω αυτό που σκέφτομαι και πιστεύω. Είναι τουλάχιστον ανόητο να υποστηρίζει κανείς ότι μια χώρα οικονομικά υποδουλωμένη μπορεί να είναι εθνικά και πολιτικά ελεύθερη και ανεξάρτητη. Ισως αυτή η νέα υποτέλεια γεννήσει μια νέα εθνική αντίσταση». <br />
<br />
<b><i>- Εθνική αντίσταση;Με ποια μορφή</i></b></span> <span style="font-size: small;"> <b><i>και πότε; </i></b>«Οταν ο λαός βγει επιτέλους από τις κομματικές μάντρες. Τι όραμα θα έχει αυτή η αντίσταση; Τι μορφές θα πάρει; Δεν ξέρω. Εγώ είμαι ήδη παρελθόν και δυσκολεύομαι ήδη να κατανοήσω το παρόν. Ελπίζω οι μορφές που θα πάρει να μην είναι βίαιες και εξουσιαστικές. Είναι ιστορικά βεβαιωμένο πως η βία και η εξουσία πρόδωσαν τα ωραιότερα όνειρα των επαναστατών». <br />
<br />
<b><i>- Πιστεύετε ότι υπάρχει ανάγκη </i></b></span> <span style="font-size: small;"><b><i>τιμωρίας των ενόχων που μας οδήγησαν</i></b> <b><i>εδώ; </i></b>«Δεν πιστεύω στην καταστολή. Πιστεύω στην πρόληψη. Δυστυχώς όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες στην εποχή μας έχουν εγκαταλείψει την πρόληψη, την αναζήτηση και αντιμετώπιση των αιτίων που γεννούν τα κοινωνικά φαινόμενα και επαφίενταιστην καταστολή σε ολόκληρο το φάσμα του κοινωνικού γίγνεσθαι». <br />
<br />
<span class="mesotitlos"><b>Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑ ΤΗΣ ΑΘΕΡΙΝΑΣ </b> </span></span> <span style="font-size: small;"></span><br />
<span style="font-size: small;"><br />
</span><br />
<span style="font-size: small;"><b><i>- Είστε ένας από τους πρωταγωνιστές της </i></b><b><i>ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα τον αιώνα</i></b> <b><i>που πέρασε. Αναγνωρίζετε</i></b> <b><i>κάποιο «ιστορικό</i></b> <b><i>λάθος» στη διαδρομή</i></b> <b><i>της από το 1974 ως </i></b><b><i>σήμερα; </i></b>«Κατ΄ αρχάς θέλω να σου πω ότι η διαδρομή μου στην Αριστερά ήταν, παρά τις αντιξοότητες, από τις πιο ευτυχισμένες και πλούσιες περιόδους της ζωής μου. Εί χαμε όνειρο, είχαμε όραμα, είχαμε μύθους και ψευδαισθήσεις. Η Αριστερά είχε βαθιές ρίζες μέσα στην ελληνική κοινωνία. Παρ΄ ότι ηττήθηκε στρατιωτικά, γρήγορα ξαναγεννήθηκε και στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 ήταν ο μόνος παραγωγός πολιτισμού στη χώρα μας. Η Αριστερά ήταν επαναστατική, όχι με τη συνωμοτική έννοια αλλά με τον πολιτισμό της, μια πορεία που ήρθε να διακόψει η δικτατορία. Ούτε όμως η χούντα τη νίκησε. Η Αριστερά ηττήθηκε στη Μεταπολίτευση. Διασπασμένη για άλλη μία φορά πολεμούσε με τα “ευαγγέλια” προσπαθώντας να στρατολογήσει η κάθε πλευρά με το μέρος της περισσότερους κομμουνιστές. Να τους κάνει τι, αλήθεια; Να τους βάλει στο μπαούλο; Δεν αντιλήφθηκε τη νέα εποχή στην οποία εισερχόταν η ελληνική κοινωνία, τις προσδοκίες και τα προβλήματά της. Ετσι ήρθε το ΠαΣοΚ, πήρε όλο το πακέτο των συνθημάτων και των αιτημάτων της Αριστεράς και το απαξίωσε. Εκτοτε η Αριστερά ψάχνει την προίκα της σε λάθος μέρος. Σήμερα ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει Αριστερά. Αυτό που ισχυρίζεται ότι είναι Αριστερά δεν παράγει τίποτα, ούτε καν πολιτικό πολιτισμό». <br />
<br />
<b><i>- Τι εντύπωση σας προκάλεσε η νέα διάσπαση</i></b></span> <span style="font-size: small;"> <b><i>του Συνασπισμού; </i></b>«Επιβεβαιώνει αυτό που είπαμε προηγουμένως. Είναι ένα πείραμα που χρόνια τώρα παλεύει χωρίς να κατορθώνει να συνθέσει απόψεις. Οι διασπάσεις και οι επαναδιασπάσεις αυτού του χώρου μου φέρνουν στο μυαλό την επίδραση που έχει η ουρά της αθερίνας στον τρικυμισμένο ωκεανό». <br />
<br />
<b><i>- Αρα τι προτείνετε; </i></b></span> <span style="font-size: small;"> «Πιστεύω ότι ο μόνος δρόμος, η τελευταία έξοδος προς την ελευθερία του ανθρώπου και του πλανήτη είναι η ολιστική οικολογική φιλοσοφία, σκέψη, πράξη και συμπεριφορά. Η οικολογία ούτε φέρει ούτε εδραιώνει καμία εξουσία, αντίθετα την καθιστά άχρηστη. Είναι μια επανάσταση αυτογνωσίας, μια επανάσταση ανθρώπινης συνείδησης. Δεν είναι μια “πίστη” σε μια ιδεολογία αλλά μια καθημερινή πρακτική για να επανασυνδέσουμε τη λογική με τις αισθήσεις, να απελευθερώσουμε τη συμπαντική μας ιδιαιτερότητα. Να αναγνωρίσουμε τη διαφορετικότητα, την αυταξία και την αναγκαιότητα του συνόλου της ζωής. Είναι ένας δρόμος επαναπροσέγγισης του κόσμου που μας περιβάλλει, ένας δρόμος στην αναζήτηση της χαράς αντί της αγωνίας. Εχουμε ανάγκη να ξαναβρούμε την προσωπική μας αισθητική, τα προσωπικά μας μονοπάτια, του έρωτα, της αγάπης και της τρυφερότητας, το άρωμα του κόσμου και της ύπαρξής μας». </span></div><span style="font-size: small;"><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Διαβάστε περισσότερα: </span><a href="http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=338676&ct=0&dt=20%2F06%2F2010#ixzz0sqVsl8p1" style="color: #003399; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Άρθρο στο Βήμα</a></span>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-30456677192031640032010-06-28T01:54:00.000+03:002010-06-28T01:57:20.581+03:00Έβο Μοράλες. μια ομιλία και μια συνέντευξη<div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5-C5_mJatVBcNwAEnYygiL9md1R_QQjMXem_0sJ_DCgFawjXR_N20FHAL08he4hHn1MBgejMZufeo6yWCG1l20i028Rgpkow52rrmLOKpUKcLWp__sdBunkJxTt_O3YT5OZhe72SJhIHa/s1600/20060429havana_hugo_chavez_fidel_castro_evo_morales6402.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5-C5_mJatVBcNwAEnYygiL9md1R_QQjMXem_0sJ_DCgFawjXR_N20FHAL08he4hHn1MBgejMZufeo6yWCG1l20i028Rgpkow52rrmLOKpUKcLWp__sdBunkJxTt_O3YT5OZhe72SJhIHa/s400/20060429havana_hugo_chavez_fidel_castro_evo_morales6402.jpg" width="400" /></a></div><div style="color: #0c343d; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="color: #0c343d; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Πάντα πίστευα πως η πολιτική, η πραγματική πολιτική, δεν θέλει πολλά λόγια και βερμπαλισμούς...</i></div><div style="color: #0c343d; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i><br />
</i></div><div style="color: #0c343d; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Ο σύντροφος Έβο Μοράλες, πρόεδρος της Βολιβίας από το 2005, μιλάει με την πιο απλή γλώσσα και καταφέρνει να εκφράσει καλύτερα από κάθε "διαβασμένο" αριστερό τα μεγάλα οικολογικά και κοινωνικά ζητήματα. Ο Έβο μαζί με τον Τσάβες-κατά τη γνώμη μου- αποτελούν τα σύγχρονα παραδείγματα ηγετών αριστερών καθεστώτων. Χωρίς συγκεντρωτισμούς και κατάχρηση εξουσίας (κυρίως ο Μοράλες) κατάφεραν να απεξαρτήσουν τις χώρες τους από το αμερικάνικο κεφάλαιο και να προχωρήσουν τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα ένα βήμα παραπέρα.</i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG0jiaNs8cUAefnd8GBSjlSUdaOq8zMk4SBraFWaa_l35BJiz7yYYQFd3cD79IIQQyvd1lKX93U-ij4o1M83sH3ObSKq1H_fDjhnO7z88PYpL8GIXrV6drvHE2T7XzGTo1iqM1ZrU0npUf/s1600/evo-morales.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG0jiaNs8cUAefnd8GBSjlSUdaOq8zMk4SBraFWaa_l35BJiz7yYYQFd3cD79IIQQyvd1lKX93U-ij4o1M83sH3ObSKq1H_fDjhnO7z88PYpL8GIXrV6drvHE2T7XzGTo1iqM1ZrU0npUf/s400/evo-morales.jpg" width="266" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Πηγή: <a href="http://indy.gr/analysis/omilia-toy-ebo-morales-gia-to-klima">indy.gr</a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="ic-description" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">24/9/2007, στον ΟΗΕ</div><div class="ic-description" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div><div class="oc-wiki-content" id="oc-wiki-content" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><div></div><div align="left"><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b>Ο<span class="421090709-20112007">μ</span>ιλία του Εβο Μοράλες (Προέδρου της Βολιβίας - αγρότη και καλλιεργητή Κόκας) στον ΟΗΕ στις 24 ΣΕΠ 2007</b></span> </div><div style="text-align: center;"><br />
</div></div><div>Αδελφές μου και αδελφοί μου, Πρόεδροι και αρχηγοί κρατών των Ηνωμένων Εθνών : ο κόσμος βυθίζεται στον πυρετό της κλιματικής αλλαγής και την αρρώστια που ονομάζεται καπιταλιστική ανάπτυξη. Ενώ, μέσα σε 10.000 χρόνια, η αύξηση του διοξειδίου του άνθρακα (CO2) πάνω στον πλανήτη ήταν περίπου 10%, τα τελευταία 200 χρόνια βιομηχανικής ανάπτυξης, η αύξηση των εκπομπών CO2 έφτασε το 30%. Από το 1860, η Ευρώπη και η βόρεια Αμερική συμβάλλουν κατά 70% στις εκπομπές CO2. Το 2005 ήταν η πιο θερμή χρονιά της τελευταίας χιλιετίας στον πλανήτη.</div><div>Διάφορες έρευνες αποδεικνύουν ότι, από τα 40.170 έμβια όντα που έχουν καταγραφεί, τα 16.119 απειλούνται με εξαφάνιση. Ένα πουλί στα οκτώ μπορεί να εξαφανιστεί για πάντα. Ένα θηλαστικό στα τέσσερα απειλείται. Ένα αμφίβιο στα τρία μπορεί να πάψει να υπάρχει. Οκτώ οστρακόδερμα στα δέκα και τρία έντομα στα τέσσερα αντιμετωπίζουν κίνδυνο εξάλειψης. Ζούμε την έκτη κρίση εξαφάνισης έμβιων όντων στην ιστορία του πλανήτη Γη, αλλά ο ρυθμός της είναι εκατό φορές πιο γρήγορος από εκείνη των γεωλογικών εποχών.</div><div>Μπροστά σε αυτό το σκοτεινό μέλλον, <i><b>τα συμφέροντα των πολυεθνικών επιβάλλουν τη Συνέχιση, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, να βάψουμε τη μηχανή πράσινη, δηλαδή, να συνεχίσουμε αυτή την ανάπτυξη και αυτόν τον παράλογο και άνισο καταναλωτισμό, που γεννάει όλο και περισσότερα κέρδη, χωρίς να παίρνει υπ’ όψη ότι, σήμερα, μέσα σ’ ένα χρόνο, καταναλώνουμε όσα παράγει ο πλανήτης σε ένα χρόνο και τρεις μήνες</b></i>. Μπροστά σε αυτήν πραγματικότητα, η λύση δεν μπορεί να είναι το μακιγιάρισμα του περιβάλλοντος.</div><div>Διαβάζω στις εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας ότι, για να αντιμετωπίσουμε τις επιδράσεις της κλιματικής αλλαγής, θα πρέπει να σταματήσουν να επιχορηγούνται οι υδρογονάνθρακες, να πληρώσουμε την αξία του νερού και να προωθήσουμε τις ιδιωτικές επενδύσεις στον τομέα της καθαρής ενέργειας.<b> </b><b>Θέλουν πάλι να εφαρμόσουν τις συνταγές της αγοράς</b> και της ιδιωτικοποίησης για να κάνουν δουλειές ακόμα και με την αρρώστια που προκάλεσαν αυτές οι πολιτικές. Η ίδια λογική εφαρμόζεται και στην περίπτωση των βιοκαυσίμων, τη στιγμή που, για να παραχθεί ένα λίτρο αιθανόλης, χρειάζονται 12 λίτρα νερό. Επίσης, για να παραχθεί ένας τόνος αγροτικού βιοκαυσίμου, χρειάζεται ένα εκτάριο γης.</div><div>Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, εμείς –οι ιθαγενείς και οι ταπεινοί και τίμιοι κάτοικοι αυτού του πλανήτη– πιστεύουμε πως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε, για να ξαναδεθούμε με τις ρίζες μας, με τον σεβασμό που οφείλουμε στη μητέρα Γη, στην Πατσαμάμα, όπως την ονομάζουμε στις Άνδεις.</div><div>Σήμερα, οι ιθαγενείς λαοί της Λατινικής Αμερικής και όλου του κόσμου, καλούμαστε από την ιστορία να γίνουμε η πρωτοπορία στην υπεράσπιση της φύσης και της ζωής.</div><div>Πιστεύω ότι η διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ιθαγενών λαών, που υιοθετήθηκε πρόσφατα, μετά από τόσα χρόνια αγώνων, πρέπει να περάσει από το χαρτί στην πράξη, έτσι ώστε η γνώση μας και η συμμετοχή μας να μας βοηθήσουν να χτίσουμε ένα νέο μέλλον ελπίδας για όλους.</div><div>Δεν μπορούμε, χωρίς τους ιθαγενείς λαούς, να πραγματοποιήσουμε τη μεταστροφή της ανθρωπότητας για τη διατήρηση της φύσης, των φυσικών πόρων, που χρησιμοποιούμε με τους αρχαίους τρόπους. Χρειαζόμαστε ένα γερό χέρι στο τιμόνι, και σε παγκόσμιο επίπεδο, για να πάψουμε να είμαστε οι καταδικασμένοι της γης. Οι χώρες του Βορρά οφείλουν να περιορίσουν τις εκπομπές CO2 από 60 έως 80%, αν θέλουμε να αποφύγουμε την άνοδο της θερμοκρασίας πάνω από τους 2 βαθμούς που προβλέπονται, με αποτέλεσμα η παγκόσμια υπερθέρμανση να φτάσει σε επίπεδα καταστροφικά για τη ζωή και τη φύση.</div><div>Πρέπει να δημιουργήσουμε μια παγκόσμια Οργάνωση για το περιβάλλον με αναπαλλοτρίωτη εξουσία, και να πειθαρχήσουμε τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου που μας παρασέρνει στον δρόμο της βαρβαρότητας. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος δίχως να παίρνουμε υπ’ όψιν την καταστροφή και την εξάντληση των φυσικών πόρων.</div><div>Πρέπει να υιοθετήσουμε ένα δείκτη που θα επιτρέπει να υπολογίζεται, με συνδυασμένο τρόπο, η ανθρώπινη Ανάπτυξη και το οικολογικό της αποτύπωμα, ώστε να καταμετράται η περιβαλλοντική μας κατάσταση. Πρέπει να επιβληθούν υψηλοί φόροι στην υπερσυγκέντρωση του πλούτου και να υιοθετηθούν δίκαιοι μηχανισμοί πραγματικής αναδιανομής. Δεν είναι δυνατόν, τρεις οικογένειες να έχουν εισοδήματα υψηλότερα από το άθροισμα του ΑΕΠ των 48 φτωχότερων χωρών. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη διαιωνίζοντας ταυτόχρονα αυτή την κατάσταση.<br />
<b><br />
</b></div><div><b>Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη, κατά μέσο όρο, καταναλώνουν 8,4 φορές περισσότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο. </b>Γι’ αυτούς, πρέπει να πέσει το επίπεδο κατανάλωσης και να αναγνωρίσουν ότι είμαστε όλοι μουσαφίρηδες πάνω στην ίδια Γη, στην ίδια Πατσαμάμα.Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθεί μια τέτοια αλλαγή όταν το ένα μέρος, εξαιρετικά ισχυρό, καλείται να παραιτηθεί από τα υπερβολικά κέρδη του, προκειμένου να επιβιώσει ο πλανήτης Γη. Στη δική μου τη χώρα, υπομένω, με το μέτωπο ψηλά, αυτή τη μόνιμη υπονόμευση από την πλευρά εκείνων που κάνουν το παν για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, γιατί έχουμε μπει στον δρόμο να τελειώνουμε με αυτά τα προνόμια, έτσι ώστε να μπορούμε όλοι να «ζούμε καλά» και όχι καλύτερα από τους ομοίους μας.</div><div>Ξέρω ότι η αλλαγή στον κόσμο είναι πολύ πιο δύσκολη απ’ ό,τι στη χώρα μου, αλλά έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στο ανθρώπινο είδος, στην ικανότητά του να σκέφτεται λογικά, να μαθαίνει από τα λάθη του, να ξαναβρίσκει τις ρίζες του και να αλλάζει, για να χτίσει έναν κόσμο δίκαιο, με ποικιλία, που να τους χωράει όλους, που είναι ισορροπημένος και εναρμονισμένος με τη φύση.</div><div><b><i>Έβο Μοράλες Άιμα,</i></b><i><br />
<i>Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Βολιβίας.</i></i></div><div></div><div><i><i>Πηγή: <a href="http://tvxs.gr/news/%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%82/%CE%BF-evo-morales-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-obama-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B5%CE%B3%CF%87%CE%AC%CE%B3%CE%B7">TVXS </a></i></i></div><div><i><i><br />
</i></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxH3Lc1V4qUBkA2x1U-yt_xxfxGzbqLXnmReohKUWQg2dyVh8bFOILaD7e_2mdcPcIguOyCwwgSKbfbDGraoKSwVPIvhzcb468uJPtJGyiJCPV-ocdXj3aCREAbktuCV-BYDIygxMAQh6L/s1600/morales_20060113_0214.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxH3Lc1V4qUBkA2x1U-yt_xxfxGzbqLXnmReohKUWQg2dyVh8bFOILaD7e_2mdcPcIguOyCwwgSKbfbDGraoKSwVPIvhzcb468uJPtJGyiJCPV-ocdXj3aCREAbktuCV-BYDIygxMAQh6L/s320/morales_20060113_0214.jpg" width="256" /></a></div><div></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: large;">Ο Evo Morales για τον Obama, τον καπιταλισμό και την Κοπεγχάγη.</span></b></div><div style="text-align: center;"></div><div>AMY GOODMAN: <i>Μιλήσατε χθες εδώ, στο Bella Center, και είπατε ότι δεν μπορούμε να σταματήσουμε την υπερθέρμανση του πλανήτη αν δεν πάψουμε τον καπιταλισμό. ΤΙ εννοούσατε; </i><br />
<br />
EVO MORALES: Ο καπιταλισμός είναι ο χειρότερος εχθρός της ανθρωπότητας. Οι πολιτικές του καπιταλισμού – και αναφέρομαι στην παράλογη ανάπτυξη - της άνευ ορίου βιομηχανοποίησης είναι αυτές που καταστρέφουν το περιβάλλον. Και αυτή η παράλογη βιομηχανοποίηση είναι ο καπιταλισμός. Έτσι, για όσο καιρό δεν αναθεωρούμε ή δεν αναψηλαφούμε αυτές τις πολιτικές, είναι αδύνατον να μεριμνήσουμε για την ανθρωπότητα και τη ζωή.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Πώς θα το κάνατε αυτό; Πώς θα θέτατε τέρμα στον καπιταλισμό; </i><br />
EVO MORALES: Με την αλλαγή των οικονομικών πολιτικών, με τον τερματισμό της πολυτέλειας, του καταναλωτισμού. Με τη λήξη αναζήτησης για καλύτερη διαβίωση. Η καλύτερη διαβίωση σημαίνει την εκμετάλλευση των ανθρώπινων όντων. Είναι η λεηλασία των φυσικών πόρων. Είναι εγωισμός και ατομικισμός. Συνεπώς, σε αυτές τις υποσχέσεις του καπιταλισμού δεν υπάρχει αδελφικότητα ή αλληλοσυμπλήρωση. Δεν υπάρχει αμοιβαιότητα. Γι’ αυτό επιχειρούμε να σκεφτούμε άλλους τρόπους για να ζούμε και να ζούμε καλά, όχι να ζούμε καλύτερα. Όχι καλύτερη διαβίωση. Η καλύτερη διαβίωση γίνεται πάντα εις βάρος κάποιου άλλου. Η καλύτερη διαβίωση γίνεται με κόστος την καταστροφή του περιβάλλοντος.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Πρόεδρε Morales, τι ζητάτε εδώ; Τι ζητάτε από τη Σύνοδο για το Κλίμα του ΟΗΕ;<br />
</i><br />
EVO MORALES: Την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Μητέρας Γης. Η Γη είναι η ζωή μας. Η Φύση είναι το σπίτι μας, το οίκημά μας. Ευτυχώς, τα Ηνωμένα Έθνη ανακήρυξαν μια Διεθνή Hμέρα για τη Μητέρα Γη. Αν η Γη αναγνωρίζεται ως Μητέρα Γη, τότε είναι κάτι που δεν μπορεί να πωληθεί, είναι κάτι που δεν μπορεί να παραβιάζεται, είναι κάτι το ιερό, είναι η Φύση, είναι o πλανήτης Γη. Και γι’ αυτό έχω έρθει εδώ για να υπερασπιστώ τα δικαιώματα της Μητέρας Γης, να υπερασπιστώ τα δικαιώματα στη ζωή, να υπερασπιστώ την ανθρωπότητα και τη σωτηρία της Μητέρας Γης.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Τι σημαίνει κλιματικό χρέος, Πρόεδρε Morales;</i><br />
<br />
EVO MORALES: Μετά από την καταστροφή που έχει υποστεί η Μητέρα Γη, είναι σημαντικό να αναγνωριστούν τα δικαιώματά της. Και ο καλύτερος τρόπος γι’ αυτό είναι να καταβληθεί κλιματικό χρέος. Δεύτερον, είναι σημαντικό να αναγνωριστούν οι φθορές που έχουν προκληθεί και να μεριμνήσουμε για τους ανθρώπους που έχουν επηρεαστεί από την κλιματική αλλαγή - για τους ανθρώπους που θα χάσουν τα σπίτια τους στα νησιά λόγου χάρη ή για τους ανθρώπους που θα μείνουν χωρίς νερό.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Η Hillary Clinton, η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, δήλωσε σήμερα: «Δεν μπορούμε να κοιτάμε πίσω, πρέπει να κοιτάμε μπροστά». </i><br />
<br />
EVO MORALES: Το να κοιτάμε μπροστά σημαίνει ότι θα πρέπει να αναθεωρήσουμε όλα όσα έχει κάνει ο καπιταλισμός. Αυτά δεν είναι πράγματα που μπορούν να λυθούν απλά με χρήματα. Πρέπει να επιλύσουμε προβλήματα της ζωής και της ανθρωπότητας. Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα ο πλανήτης Γης. Και αυτό σημαίνει τη λήξη του καπιταλισμού.<br />
<br />
AMY GOODMAN:<i> Η υπουργός Εξωτερικών, Hillary Clinton, είπε επίσης σήμερα ότι θα ταχθούν 100 δισ. δολάρια αν καταλήξει σε συμφωνία η Σύνοδος, όχι μόνο από τις ΗΠΑ, ανά έτος, αλλά από μια δημόσια-ιδιωτική συνεργασία με έναν αριθμό χωρών σε ολόκληρο τον κόσμο- αλλά αυτό μονάχα αν επιτευχθεί συμφωνία. Δεν είπε ποια ακριβώς θα ήταν η συνεισφορά των ΗΠΑ σε αυτό. Τι έχετε να πείτε για το πόσα ξοδεύουν οι ΗΠΑ στο ζήτημα της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, σε αντιπαραβολή με τον πόλεμο, όπως είπατε χθες;</i><br />
<br />
EVO MORALES: Το καλύτερο θα ήταν όλα τα κονδύλια για τον πόλεμο θα οδηγούνταν κατευθείαν στην κλιματική αλλαγή, αντί για τα στρατεύματα στο Ιράκ, το Αφγανιστάν ή τις στρατιωτικές βάσεις στη Λατινική Αμερική. Αυτά τα λεφτά θα ήταν καλύτερο να οδηγηθούν στις ζημιές που έχουν προκαλέσει οι ΗΠΑ. Και, φυσικά, αυτά δεν είναι μόνο 100 δισ. δολάρια. Αυτά είναι πιθανότατα τρισεκατομμύρια και τρισεκατομμύρια δολαρίων. Πώς ξοδεύουμε χρήματα για να σκοτώνουμε και όχι για να σώσουμε ζωές; Πρέπει να ξοδέψουμε λεφτά για να σώσουμε ζωές, όχι για να σκοτώνουμε. Αυτές είναι οι διαφορές μας με τον καπιταλισμό.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Αποκαλέσατε τον πόλεμο στο Αφγανιστάν τρομοκρατικό. Εννοείτε ότι πρόεδρος Obama είναι τρομοκράτης;</i><br />
<br />
EVO MORALES: Τρόμος είναι οι άνθρωποι που στέλνουν τα στρατεύματά τους να σκοτώσουν εκτός της χώρας τους. Δεν υπάρχουν μοναχά τρομοκράτες ντυμένοι με πολιτικά, μπορούν επίσης να φοράνε στρατιωτική στολή. Ακόμα χειρότερα αν χρηματοδοτούνται από τους πόρους των λαών, από φόρους. Φυσικά, κάθε χώρα έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό της, ακριβώς όπως κάθε χώρα μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της. Αλλά η εισβολή σε άλλη χώρα, με ένστολους ανθρώπους, αυτό είναι κρατική τρομοκρατία.<br />
<br />
Επιπλέον, εγκαθιστούν στρατιωτικές βάσεις στη Λατινική Αμερική με την προοπτική του πολιτικού ελέγχου. Και, όπου υπάρχει στρατιωτική βάση, υπάρχει o νόμος της αυτοκρατορίας. Αυτό δεν αποτελεί σεβασμό για την δημοκρατία. Δεν υπάρχει ειρήνη, κοινωνική ειρήνη. Δεν υπάρχει ανάπτυξη για αυτές τις χώρες ούτε ενσωμάτωση σε αυτές τις περιοχές. Αυτό είναι που ζήσαμε στη Λατινική Αμερική.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τον πρόεδρο Obama, σε αυτές τις συνομιλίες για το κλίμα;</i><br />
<br />
EVO MORALES: Μετά την ακρόαση της ομιλίας του στη Σύνοδο Κορυφής της Β. & Ν. Αμερικής, ήμασταν αισιόδοξοι ότι θα αποτελούσε έναν σύμμαχό μας στην καταπολέμηση της φτώχειας. Τώρα πλέον δεν είμαι τόσο αισιόδοξος. Μάλλον, είμαστε απογοητευμένοι. Αν κάτι έχει αλλάξει στις ΗΠΑ, τότε αυτό είναι το χρώμα του προέδρου. <br />
Έτσι κλήθηκα, μέσω διοικητικών ψηφισμάτων, να κλείσω σωματεία, ή να εξαλείψω σωματεία, ενώ πρόκειται να κάνω το ακριβώς αντίθετο. Στην αναφορά σχετικά με την πρόσβαση στο προνομιούχο εμπόριο υπό το πρόγραμμα ATPDEA, η Βολιβιανή κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι αναμίχθηκε σε καταπίεση συνδικάτων, όταν, στην πραγματικότητα, εντελώς αντίθετα, η κυβέρνηση υπήρξε πολύ ενεργή στην παροχή υποδομών και την υποστήριξη των σωματείων μέσω της βελτίωσης των κέντρων όπου συνέρχονται κλπ. <br />
Ούτε ο πρόεδρος Bush δεν είχε κάνει παρατηρήσεις για τις νέες διατάξεις στο Σύνταγμα της Βολιβίας, ενώ υπό τη νέα διακυβέρνηση έχουν γίνει παρατηρήσεις και σχόλια για το νέο σχέδιο του Συντάγματος, ειδικά σε σχέση με τη διαχείριση των τομέων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Αυτό αποτελεί ξεκάθαρη ανάμιξη στα εσωτερικά της Βολιβίας από την κυβέρνηση Obama. Εν τέλει, μοιάζει να μας ζητάνε να αλλάξουμε το Σύνταγμα. Αυτό είναι κάτι που ούτε ο Bush δεν είχε κάνει. Αν κοιτάξουμε μοναχά αυτό, τότε ο Obama μοιάζει χειρότερος κι από τον Bush. Και τα ντοκουμέντα υπάρχουν.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Γνωρίζω ότι πρέπει να φύγετε, μια τελευταία ερώτηση: Ζητήσατε κλιματικό δικαστήριο. Τι εννοείτε;</i><br />
<br />
EVO MORALES: Εκείνοι που κάνουν κακό στον πλανήτη Γη πρέπει να δικάζονται. Εκείνοι που δεν πληρούν τους όρους του Πρωτοκόλλου του Κιότο πρέπει επίσης να δικάζονται. Προκειμένου να γίνει αυτό πρέπει να συνθέσουμε ένα δικαστήριο για κλιματική δικαιοσύνη στα Ηνωμένα Έθνη.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Και o ένας βαθμός Κελσίου;</i><br />
<i> </i> <br />
EVO MORALES: Αυτή είναι η πρότασή μας.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Θεωρείται ότι είναι εφικτή; </i><br />
<br />
EVO MORALES: Ναι. Ναι, αλλιώς θα είναι έλλειψη δέσμευσης προς την ανθρωπότητα.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Πιστεύετε ότι θα βγει μια συμφωνία από την Κοπεγχάγη; </i><br />
<br />
EVO MORALES: Αμφιβάλλω. Αναπτύσσουμε άλλες προτάσεις για την παρέμβασή μου.<br />
<br />
AMY GOODMAN: <i>Θεωρείτε καταστροφικό το ότι δεν υπάρχει συμφωνία; </i><br />
<br />
ΕVO MORALES: Όχι, είναι χάσιμο χρόνου. Και αν οι ηγέτες των χωρών δεν μπορούν να αποφασίσουν, γιατί δεν αποφασίζουν μαζί οι λαοί;<br />
<br />
AMY GOODMAN: Σας ευχαριστούμε πολύ πρόεδρε Morales.<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.democracynow.org/2009/12/17/bolivian_president_evo_morales_on_climate" onclick="window.open(this.href); return false;" title="Νέο παράθυρο">DemocracyNow.org</a></div></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-47459231554932914962010-06-16T08:35:00.000+03:002010-06-16T08:35:36.143+03:00Μνήμη Άρη Βελουχιώτη<div style="color: #660000; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><b>Για τον Άρη. </b></i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i><b><span style="color: #660000;">Τον Καπετάνιο του ΕΛΑΣ, τον τελευταίο Έλληνα επαναστάτη.</span></b></i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>Αναδημοσίευση από το <a href="http://actimon.blogspot.com/2010/06/blog-post_7628.html">Actimon</a></i></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFmL3oLGVBkcG8G3KdyjyNFXDsoGe9SySriQLQfOUmozs5swKDTMAlrg6qD7SZ_psdMjQmvdEBZkFeXPaoJM-eT_BLo-LqjOCNwkruNFN0DICnKIyBaKYSTmfu1tKyT8hmRU0ExATrVAuy/s1600/aris01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFmL3oLGVBkcG8G3KdyjyNFXDsoGe9SySriQLQfOUmozs5swKDTMAlrg6qD7SZ_psdMjQmvdEBZkFeXPaoJM-eT_BLo-LqjOCNwkruNFN0DICnKIyBaKYSTmfu1tKyT8hmRU0ExATrVAuy/s400/aris01.jpg" width="285" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Σαν σήμερα το πρωί, στις 16 Ιουνίου 1945, οι αρτινοί διώκτες του Άρη Βελουχιώτη με επικεφαλής τον Κώστα Βόϊδαρο και ο υπολοχαγός της Εθνοφυλακής του 118 Τ.Ε. Ασημάκης Μουρελάτος οι οποίοι είχαν μάθει πως το προηγούμενο βράδυ είχε γίνει μια συμπλοκή και εκρήξεις στο φαράγγι του Φάγγου πάνω από τον Αχελώο, ξεκίνησαν από την Μεσούντα να κατέβουν στο σημείο που τους είχαν υποδείξει οι ντόπιοι. Μαζί τους έσερναν δεμένο και τον Δράκο, ένα σύντροφο του Άρη που μετά την επίθεση έφυγε και κρύφτηκε στην καλύβα του κουμπάρου του Γιαννακούλα Τζουβάρα όπου και τον έπιασαν. <br />
<br />
Στο δρόμο συνάντησαν τους Θεσσαλούς διώκτες του Άρη που αφού είχαν περάσει τον Αχελώο το βράδυ, βρήκαν τα τέσσερα πτώματα, πήραν ότι τους άρεσε από τις τσέπες τους και τα ρούχα τους, τα παράτησαν και ανέβαιναν προς τη Μεσούντα. Ούτε καν τους ένοιαξε σε ποιους ανήκαν… Δυο απ’ αυτούς φορούσαν τα μαύρα σκουφιά του Άρη και του Τζαβέλα. Αυτά είδε ο Δράκος και είπε στο Βόϊδαρο ότι ήταν του Άρη και του Τζαβέλα και αυτός κατάλαβε πως οι Θεσσαλοί είχαν βρει τα πτώματα του Άρη και των συντρόφων του και επιβεβαιώθηκε σαν έφτασε στο Φάγγο. Εκεί αφού έψαξε το χιτώνιο του Άρη, πήρε τρία σημειώματα και τα έδωσε στον υπολογαχό και διέταξε τον Δράκο να κόψει τα κεφάλια με το ίδιο το μαχαίρι του Άρη που το είχε πάρει ένας Βραγγιανίτης. Ήθελε δεν ήθελε ο Δράκος, τα έκοψε, τα έβαλαν σε ένα σακκούλι, του τα φόρτωσαν και πήγαν κατόπιν στην πλατεία της Μεσούντας. <br />
<br />
Εκεί τα ακούμπησαν στο παράθυρο του δημοτικού σχολείου και έπιασαν γλέντι που κράτησε όλο το μεσημέρι. Έφαγαν ότι τους έφερε το χωριό, ήπιαν και χόρεψαν. Το απόγευμα τα πήραν και πήγαν στο Μυρόφυλλο όπου και διανυκτέρευσαν προκειμένου την επομένη να προχωρήσουν προς τα Τρίκαλα να τα παραδώσουν στις αρχές και πάρουν την επικήρυξη. <br />
<br />
Για τους υπόλοιπους νεκρούς και τα αποκεφαλισμένα πτώματα δεν ενδιαφέρθηκε κανένας και αφέθηκαν στην τύχη τους. Το ίδιο απόγευμα λένε οι ντόπιοι έπιασε μια βροχή, τέτοια που δεν είχαν ξαναδεί και τα νερά σάρωσαν το τόπο και πήραν τα άταφα πτώματα στο ποτάμι και χάθηκαν.<br />
<br />
<i>- Το κείμενο είναι τμήμα της εισαγωγής σε ένα αφιέρωμα για τις τελευταίες ημέρες του Πρώτου Καπετάνιου της Εθνικής Αντίστασης που έγινε πέρσι στην εφημερίδα «’Εθνος» και ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας με τον φίλο Μενέλαο Παπαδημητρίου. </i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/B1yHAohGPqg&hl=el_GR&fs=1&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/B1yHAohGPqg&hl=el_GR&fs=1&color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object> </i></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-36883843564699381572010-06-15T21:08:00.000+03:002010-06-15T21:08:46.517+03:00Πιότρ Κροπότκιν- "Ο πρίγκιψ της Αναρχίας"<div style="clear: right; float: right; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em; text-align: justify;"></div><br />
<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i>Αναδημοσίευση από το "<a href="http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/01/02/piotr-kropotkin/">Πόντος και Αριστερά</a>". </i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i>Είναι κάπως μακρισκελές, αλλά αξίζει τον κόπο νομίζω. </i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7LuAVTVq4UzCIBGy86IVlUDUQJuepREnQ3Zodsd95gXzE_Ma1V_nrWo1gxAr199PioNvY9lHCDDgT2bCdjvTRI4MNYmxF_HGUB3EEMDj08NnFYTlcBKRPFqGdqvxuTpGHV11MOU6XLSgj/s1600/piotr.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7LuAVTVq4UzCIBGy86IVlUDUQJuepREnQ3Zodsd95gXzE_Ma1V_nrWo1gxAr199PioNvY9lHCDDgT2bCdjvTRI4MNYmxF_HGUB3EEMDj08NnFYTlcBKRPFqGdqvxuTpGHV11MOU6XLSgj/s640/piotr.jpg" width="409" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> <em><span style="color: maroon;"> </span></em></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><em><span style="color: maroon;">“Στο αληθινό πεδίο της ζωής, με τις χαρές της, τα βάσανά της και τ’ ατυχήματά της, όλοι δεν μπορούμε να θυμηθούμε κάποιον που μας πρόσφερε μια τόσο μεγάλη υπηρεσία ώστε θα αγανακτούσαμε αν μας έλεγαν το ισοδύναμό της σε χρήμα; Η υπηρεσία αυτή μπορεί να ήταν μόνο μια λέξη, μόνο μια λέξη που ειπώθηκε την κατάλληλη στιγμή, ή μπορεί να ήταν αφοσίωση μηνών ή χρόνων -σκοπεύουμε, μήπως, να υπολογίσουμε αυτές τις “ανυπολόγιστες” υπηρεσίες σε “κουπόνια εργασίας”;<span id="more-262"></span> </span><span style="color: #333300;">“Η εργασία του καθενός!” Όμως η ανθρώπινη κοινωνία δε θα επιβίωνε ούτε για δυο γενιές αν ο κάθε ένας δεν έδινε απείρως περισσότερα απ’ αυτά για τα οποία πληρώνεται σε χρήμα, σε “κουπόνια” ή με δημόσια επιβράβευση… </span></em> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: maroon;"><em>Και αν η αστική κοινωνία παρακμάζει, αν εισήλθαμε σ’ ένα αδιέξοδο απ’ το οποίο δεν μπορούμε να βγούμε δίχως να επιτεθούμε στους παλιούς θεσμούς με φ</em><em>ωτιά και τσεκούρι, αυτό συμβαίνει ακριβώς επειδή δώσαμε τόσο μεγάλη σημασία στον υπολογισμό. <u>Επειδή συνηθίσαμε να <strong>δίνουμε</strong> μόνο για να <strong>πάρουμε</strong></u>. <u>Επειδή βάλαμε ως στόχο μας να μετατρέψουμε την κοινωνία σε εμπορική επιχείρηση βασισμένη στη <strong>χρέωση</strong> και την <strong>πίστωση</strong>.</u>“</em></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: right;"><strong>Κροπότκιν</strong>, <em>Το σύστημα της μισθωτής εργασίας</em></div><div align="right" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>———————————————————————————- </strong></div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><strong>Ο ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ</strong></div><div align="center" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="right" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><i>Του Μαξ Νεττλό</i></div><div align="right" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η προσωπικότητα και οι ιδέες του Κροπότκιν ήσαν τόσο πολύ διαδεδομένες ανάμεσα στους συντρόφους και το ευρύ κοινό, τουλάχιστον μέχρι το 1914, που ελάχιστα μόνο μένει να ειπωθούν αυτή την ώρα του θανάτου του, όταν κάποιος δεν έχει διάθεση να συλλέξει το πλήθος των γεγονότων και των εικόνων, να αναλύσει λεπτομερώς ιδέες ή να καταγράψει μικρά γνωρίσματα και ανέκδοτες πτυχές της ζωής του. Ξανά, αυτή η Επανάσταση, που αφέθηκε να χαθεί το 1914 και που από τότε γράφεται με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, με μια αυξανόμενη τάση ωρίμανσης, φαίνεται ακόμα μια τόσο ατακτοποίητη υπόθεση που δύσκολα μπορούμε να υπολογίσουμε τις διαφορετικές απασχολημένες μ’ αυτήν δυνάμεις και τις προβλέψεις για την τελική της κατεύθυνση. Έτσι, με αρκετούς παράγοντες κρυφούς ακόμα, όσον αφορά τη λεπτομερή μας παρατήρηση τουλάχιστον, δεν μπορούμε να κρίνουμε ορθά, αυτή τη στιγμή, την επιρροή του έργου, της ζωής και των ιδεών του Κροπότκιν και να επιμείνουμε σε όλα αυτά που συνέβησαν και με μεγαλύτερη επιμονή σε όλα αυτά που προετοιμάζονται.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Η Εξουσία, την οποία πολέμησε σε όλη του τη ζωή, φαίνεται να είναι νικηφόρα παντού, από τον Ιμπεριαλισμό στον Μπολσεβικισμό και, επιπλέον, για τους σκεπτόμενους ανθρώπους αυτές είναι ψεύτικες νίκες, οι τελευταίες και περισσότερο ειδεχθείς εκδηλώσεις της Εξουσίας, η οποία σκάβει τον ίδιο της τον τάφο, με τη δημιουργία μια απέραντης επιθυμίας για πραγματική ελευθερία και συντροφικότητα και οδηγώντας αναπόφευκτα στη στιγμή που θα θεριστούν οι καρποί των σπόρων που έσπειρε ο Κροπότκιν και αρκετοί άλλοι Αναρχικοί.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2007/02/kropotkin.gif" title="kropotkin.gif"><img align="right" alt="kropotkin.gif" height="241" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2007/02/kropotkin.gif?w=190&h=241" style="height: 241px; width: 190px;" width="190" /></a>Όταν σε μερικές χώρες το παρόν σύστημα αμφισβητήθηκε και κατέρρευσε, ήταν πιθανώς αναπόφευκτο το ότι μερικά μεγάλα πολιτικά κόμματα και οι μάζες οι ίδιες, λαχταρώντας για εξουσία και, στην ουσία, δυσαρεστημένες και πεινασμένες, θα άρπαζαν πρώτα τα σκήπτρα της εξουσίας και θα υιοθετούσαν σκληρά εξουσιαστικά μέτρα. Η σειρά της ελευθερίας έρχεται έπειτα και το ερώτημα είναι ποια έκταση θα πάρουν τα γεγονότα τα οποία θα έχουν εμπνευστεί περισσότερο από την υπόθεση για την ελευθερία από ό,τι εκείνα από το 1917 και έπειτα; Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για μας. Βρισκόμαστε στο κέντρο αυτής της διαδικασίας και μια σαφέστερη αποτίμηση του έργου του Κροπότκιν και της διαρκούς του επιρροής πρέπει προς στιγμήν να αναβληθεί. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Είναι απαραίτητο να πούμε ότι, κατά τη διάρκεια της ζωής του και της δραστηριότητάς του, από τη δεκαετία του 1860 μέχρι και το 1914, έκανε οτιδήποτε ήταν δυνατόν να κάνει κάποιος και ελάχιστοι είναι αυτοί οι οποίοι μπορούν να κάνουν μια συνεχή εργασία, εργασία για την επιστήμη και την ανάπτυξη των ιδεών, εργασία για την προπαγάνδα και τη διάδοση των ιδεών, όλα αυτά συνοδευόμενα από σκληρή δουλειά για μια αρκετά μετριόφρονη εξασφάλιση των προς το ζειν. Θα μιλήσω για τον Κροπότκιν με βάση όλο το σεβασμό που τρέφω προς αυτόν, ως ένα σκληρά εργαζόμενο άνθρωπο, με μια σπάνια και τεράστια δραστηριότητα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα μπορούσε να απολαμβάνει τη ζωή ευκολότερα, αλλά οι περιστάσεις τον έδεσαν στην εργασία του για πενήντα-εξήντα χρόνια και, από τη στιγμή που ήταν απασχολημένος, εργάστηκε με σπουδαία θέληση. Πιστεύω ότι οι ιδέες του διαπλάστηκαν από μια σιωπηλή διαδικασία συλλογής υλικού και παρατηρήσεων με την επιστημονική μέθοδο και βασίζοντας τα συμπεράσματά του πάνω σε αυτές.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> Από τη στιγμή που αυτά τα συμπεράσματα πήραν μορφή στη δεκαετία του 1860 ή και τριάντα χρόνια αργότερα, του προσέδωσαν ένα απίστευτο επίπεδο και φαίνονταν αναλλοίωτα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Από εδώ και πέρα αποδείχτηκε ακούραστος στο να επιζητεί την επιβεβαίωση αυτών των ιδεών, αλλά ποτέ δεν θα έκανε κάποια παρέκκλιση ή θα έβρισκε ώρα για να τις επανεξετάσει ή να αναθεωρήσει τις βάσεις τους. Τουλάχιστον σε μένα, αυτή η άκαμπτη εμμονή σε όλα όσα παρατήρησε στις αρχές της δεκαετίας του 1860 και τα οποία η μνήμη του κράτησε θαυμάσια, μου φαίνεται κατά κάποιο τρόπο παράξενη και οδηγεί σε μια απομόνωση από την πάντα εξελισσόμενη πρόοδο της επιστήμης.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Θα ευχόμουν να δούμε αυτές τις ιδέες να ρίχνονται μέσα στο χωνευτήρι της γενικής επιστημονικής συζήτησης σε ένα μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι ήσαν πριν, <a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/01/kropotkinijwfkf1.jpg" title="kropotkinijwfkf1.jpg"><img align="left" alt="kropotkinijwfkf1.jpg" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2008/01/kropotkinijwfkf1.jpg" /></a>τροποποιημένες από την κριτική, επαυξανόμενες από την έρευνα αρκετών άλλων και τότε ίσως έρθουν σε μας περισσότερο διευρυμένες και λιγότερο σε προσωπική μορφή. Αλλά αναγνωρίζω ότι αρκετοί είναι οι λόγοι που δεν το έχουν επιτρέψει αυτό και έχουν ακινητοποιήσει τον Κροπότκιν, αν θα μπορούσα να πω, στην οριογραμμή ανάμεσα στην επιστήμη και στην προφητεία. Οι επιστήμονες είναι άφθονοι και προφήτες επίσης, αλλά οι άνθρωποι που έχουν καλλιεργηθεί από την αληθινή επιστήμη και τη μετασχηματίζουν από μόνοι τους επεκτείνοντάς την σαν προφήτες είναι πολύ σπάνιοι και η θέση του Κροπότκιν ήταν, με κάποιο σεβασμό μιλώντας, μοναδική.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η λαμπρή πρόοδος των φυσικών επιστημών, μετά τη σπουδαία δουλειά του Δαρβίνου, που δημοσιεύτηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1850, καθώς και οι τεράστιες μη αναπτυγμένες πηγές της Ρωσίας και της Σιβηρίας, τις οποίες ανακάλυψε ο Κροπότκιν με τα ταξίδια του εκεί, παρακίνησε το ενδιαφέρον του για τη φυσική επιστήμη, γινόμενος ένας δραστήριος εργάτης αυτού του τεράστιου ζητήματος, το οποίο ακόμα και στη μοναρχική Ρωσία κανείς δεν το είχε ανακινήσει σχεδόν. Αλλά εδώ η φυσική του ανιδιοτέλεια διαταράχτηκε και όταν είδε την τσαλαπατημένη κατάσταση του λαού, για τον οποίο τα φυσικά πλούτη και ο ορυκτός πλούτος της Ρωσίας καθώς και όλες οι έρευνες του Δαρβίνου, του Χάξλεϊ και του Σπένσερ δεν σήμαιναν απολύτως τίποτα, αυτός παράτησε την ακαδημαϊκή του καριέρα και τάχθηκε ολόψυχα με αυτούς που ήδη προετοιμάζονταν για την Ρώσικη Επανάσταση.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Γι’ αυτό, μετά τα ταξίδια και τις σπουδές του στη δεκαετία του 1860, αλλά και την αρκετή χειρωνακτική δουλειά στο χώρο αυτό, τις μεταφράσεις και ανάλογες δουλειές για τα προς το ζειν, επέδειξε την ίδια θέληση για δουλειά για επαναστατικούς σκοπούς, με τα ταξίδια για την οργάνωση μυστικής προπαγάνδας, συνελεύσεις, ομιλίες και τυπογραφική δουλειά καθώς και τις δικές του μυστικές διαλέξεις, μια δραστηριότητα με το προσωπείο ενός εργαζόμενου ανθρώπου. Το ενδιαφέρον του ήταν πάντα επιμελέστατο, πήγαινε κατευθείαν στη βάση των πραγμάτων και έκανε την πραγματική δουλειά, μικρή ή μεγάλη, όπως απαιτείτο, από μια επαναστατική ομιλία μέχρι το σχεδιασμό ενός πλάνου για την αναδιοργάνωση του κινήματος σε όλη τη Ρωσία.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Πρώτα ταξίδεψε στο εξωτερικό στο διάστημα 1871-72 και, χωρίς άλλο, απέκτησε επαφές με τα μικρά Αναρχικά τμήματα της Διεθνούς στην Ελβετική Ιούρα, τα οποία τον γοήτευσαν και τα οποία πάντα τα θυμόταν και τα αγαπούσε. Μετά από μια περίοδο έντονης δραστηριότητας στη Ρωσία, τη σύλληψή του, τη φυλάκιση και την απόδρασή του, καθώς και μια παρατεταμένη περίοδο στο Λονδίνο, ενός άγονου τότε μέρους για επαναστάτες, επέστρεψε στην Ελβετική Ιούρα και από τα τέλη του 1876 και έπειτα, για μερικά χρόνια, έγινε η ψυχή της Αναρχικής Διεθνούς. Το κίνημα εκείνη την εποχή είχε παρακμάσει όσον αφορά την εξωτερική του απεύθυνση και η μορφή της διεθνούς ομοσπονδίας, όντας χωρίς αξιώσεις και ελαστικότητα, θεωρήθηκε εντελώς περιττή από τους ντόπιους προπαγανδιστές, μέχρι την αναδιοργάνωση του Σαιντ Ιμιέ, το 1872. Ακόμα, μερικοί από τους πρώτους προπαγανδιστές, εκείνοι που συμμετείχαν στο φανερό κύκλο του Μπακούνιν, τον επονομαζόμενο «Συμμαχία», συνέχισαν να συνέρχονται, να γράφουν ο ένας στον άλλον ή να συναντιούνται και έτσι ο Κροπότκιν έγινε σε λίγο ένας από αυτούς, ο πιο φλογερός και ο πιο δραστήριος της εποχής, ενθαρρύνοντας πάντα αυτούς των οποίων η προπαγάνδα στην περίοδο αυτή της γενικής αντίδρασης τους είχε κατά κάποιο τρόπο κουράσει.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2007/02/180px-kropotkin_nadar.jpg" title="180px-kropotkin_nadar.jpg"><img align="right" alt="180px-kropotkin_nadar.jpg" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2007/02/180px-kropotkin_nadar.jpg" /></a> Συνέβη να γνωρίζω, από τις επαφές μου με τον Τζέϊμς Γκιγιώμ, τον αριθμό των διεθνών επιστολών που απευθύνονταν στον Κροπότκιν, που αποδεικνύουν και τις σχέσεις του, τις προσπάθειές του, αλλά και την κατάσταση του κινήματος, όπως αυτό ήταν στα ενδότερα των χωρών εκείνων όπου η Αναρχική Διεθνής ή τμήματά της υπήρχαν ακόμα, εκτός της Ιταλίας, όπου το κίνημα ήταν πάντα τόσο δυνατό και σε καλή κατάσταση και όπου η βοήθειά του χρειαζόταν ελάχιστα.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Αυτές οι επιστολές, για παράδειγμα, εικονογραφούν το Ισπανικό κίνημα αυτής της περιόδου – όταν η Διεθνής έπρεπε να οργανωθεί υπόγεια για χρόνια – και οι περιστάσεις αυτές οδήγησαν ακόμα σε ένα ταξίδι του Κροπότκιν στην Ισπανία, για να διευθετήσει μερικές υποθέσεις της Διεθνούς εκεί, ένα ταξίδι στο οποίο εντυπωσιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από τον επαναστατικό ζήλο των Ισπανών εργατών. Μπόρεσε, επίσης, να συντάξει, για κάποιους Γερμανούς Αναρχικούς εργάτες στην Ελβετία, το πρώτο Γερμανικό Αναρχικό πρόγραμμα που κυκλοφόρησε ποτέ και μαζί με τον P. Brousse, από το Μονπελιέ, να δώσει μεγάλη βοήθεια στην πρώτη Γερμανική Αναρχική εφημερίδα, που τότε κυκλοφόρησε τη Βέρνη, την <em>«Arbeiter Zeitung»,</em> την οποία, μαζί με ένα σημαντικό αριθμό άλλων Αναρχικών εκδόσεων της εποχής, είχε την άριστη ιδέα να τη στείλει στο Βρετανικό Μουσείο, στο οποίο η φάση αυτή του κινήματος μπορεί να μελετηθεί με εξαιρετική άνεση. Σε μιαν άλλη στιγμή, ξανά, όταν απουσίαζε ο Τζέϊμς Γκιγιώμ, εξέδωσε το «Δελτίο» του Ιούρα (στα Γαλλικά). Εκεί έγραψε για το Ρωσοτουρκικό Πόλεμο και πήρε θέση υπέρ του Σλαβικού εθνικισμού, που πάντα τον ενέπνεε όταν ξεχείλισε σαν έκρηξη ξανά κατά τη διάρκεια του Ρωσο-ιαπωνικού Πολέμου καθώς και κατά τη διάρκεια των πολέμων των Βαλκάνιων Συμμάχων το 1914, μην εκπλήσσοντας, βέβαια, κανέναν από αυτούς οι οποίοι γνώριζαν τον αναλλοίωτο χαρακτήρα του, τις εντυπώσεις και τα συμπεράσματά του.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Η διεθνής του δραστηριότητα τον οδήγησε στο Βέλγιο, στα Συνέδρια που έγιναν στο Verviers και στο Gent, απ’ όπου έπρεπε να πάει στο Παρίσι, όπου μπήκαν οι πρώτες βάσεις του σημερινού Αναρχισμού. Επέστρεψε στην Ελβετία, όπου εξέδωσε το <em>«Revolte»</em> («<em>Εξεγερμένος</em>»), στις αρχές του 1879 και αυτή η εφημερίδα – στην οποία ο Κροπότκιν από την αρχή έδωσε την πλήρη του προσοχή και μια τεράστια φροντίδα – έγινε γρήγορα το διεθνές όργανο του ανερχόμενου Αναρχισμού, ενώ στη Γαλλία ξέσπασαν σφριγηλά κινήματα, κυρίως στο Παρίσι και στην περιοχή Rhone, στη Λυών και αλλού.<br />
Αυτά ήταν τα χρόνια της μεγάλης δραστηριότητας του Κροπότκιν – όταν, εκτός από τη «<em>Rovolte</em>», έγραψε και μια σειρά άρθρων, τα οποία αργότερα ο Ελυζέ Ρεκλύ τα συγκέντρωσε σε έναν τόμο, με τον τίτλο «<em>Λόγια ενός Επαναστάτη</em>» -επέκτεινε την προσωπική του δράση και τις σχέσεις του στη νοτιοδυτική Γαλλία, στην περιοχή της Λυών και, την ίδια στιγμή, βρήκε μια ευχάριστη επιστημονική εργασία, με τη βοήθεια του Ελυζέ Ρεκλύ, στο Clarens, στη λίμνη της Γενεύης, με τους τεράστιους ετήσιους τόμους της γεωγραφίας του, εκτός, βέβαια, από το να απολαμβάνει την κλειστή συντροφικότητα αυτού του ανθρώπου που διέθετε μια μεγάλη κουλτούρα και τις πιο ωραίες Αναρχικές ιδέες.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Θα έρθει μια στιγμή που μερικοί ενθουσιώδεις σκεπτόμενοι και ψυχολόγοι θα συγκρίνουν τον Αναρχισμό του Κροπότκιν και αυτόν του Ρεκλύ, με τον οποίο συνεργάστηκε στενά, που ήσαν πολύ κοντινοί φίλοι και, ακόμα, με τον οποίο φαίνεται – σε μένα τουλάχιστον – ότι έχει μεγάλες διαφορές, αλλά και αξιοσημείωτες συγγένειες. Για μένα ο Αναρχισμός του Κροπότκιν φαίνεται στερεότερος, λιγότερο ανεκτικός, περισσότερο ρυθμισμένος για να είναι πρακτικός, ενώ αυτός του Ρεκλύ φαίνεται να είναι πλατύτερος, θαυμάσια ανεκτικός, ασυμβίβαστος επίσης, βασισμένος σε μια πιο ανθρωπιστική βάση. Υπάρχει περισσότερος χώρος και για τους δύο και εάν ο Αναρχισμός του Κροπότκιν, όντας περισσότερο της εποχής του, ίσως εξαφανιστεί με αυτόν, αυτός του Ρεκλύ μου φαίνεται ότι θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια, αν και ο καιρός να αναγνωριστεί αυτό δεν έχει ακόμα έρθει, αλλά είναι βέβαιο ότι θα γίνει.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Το 1881 ο Κροπότκιν συμμετείχε στο Διεθνές Επαναστατικό Συνέδριο στο Λονδίνο, το οποίο αποτέλεσε πρόφαση για τις Ελβετικές αρχές να καταστήσουν την παραμονή του στη Γενεύη και στο Clarens αδύνατη, ενώ μόλις λίγο καιρό αργότερα η δραστήρια ανάπτυξη του κινήματος στην περιοχή της Λυών χρησιμοποιήθηκε από τις Γαλλικές αρχές για να φυλακίσουν και δικάσουν τους πρωταρχικούς προπαγανδιστές – τον Κροπότκιν επίσης – στη Λυών (το 1883), κάτι που οδήγησε στη φυλάκισή του στο Clairvaux, μέχρι τις αρχές του 1886, όταν μια αμνηστία απελευθέρωσε αυτόν, τη Λουίζ Μισέλ και άλλους. Μετά από μια σύντομη περίοδο στο Παρίσι, όπου δεν του επέτρεψαν να μείνει, πήγε στην Αγγλία και εγκαταστάθηκε στο Harrow, στο Λονδίνο. Πέρασε κάποιες εκτεταμένες και μάλλον πληκτικές περιόδους στο Λονδίνο από το 1876, όταν το Σοσιαλιστικό κίνημα ήταν αρκετά ολιγάριθμο ή βρισκόταν στις αρχές του, όπως το 1881. Τα χρόνια 1884 και 1885 το αντικοινοβουλευτικό τμήμα της Σοσιαλιστικής Δημοκρατικής Ομοσπονδίας (στην οποία συνυπήρχαν ονομαστοί Αναρχικοί, όπως ο Joseph Lane και ο Sam Mainwaring, εξουσιαστές επαναστάτες, όπως οι Andreas Shue, William Morris και οι φίλοι του και, περιέργως αρκετοί, μάλλον από προσωπικούς λόγους, συγκεκριμένοι Μαρξιστές, όπως οι Avelings, Bax και άλλοι), αποσχίστηκε και ίδρυσε τη Socialist League (Σοσιαλιστική Λίγκα) το 1884. Δυστυχώς, τα γεγονότα αυτά ήσαν τότε άγνωστα στον Κροπότκιν και όταν πήγε στο Λονδίνο το 1886 πρέπει να τα έμαθε όλα αυτά από τον πρώτο του φίλο εκεί, τον H.M.Hyndman και από μερικούς Άγγλους Αναρχικούς που δεν ήσαν μέλη της Σοσιαλιστικής Λίγκας και οι οποίοι, επίσης, προέρχονταν από τους Σοσιαλδημοκράτες. Το γεγονός αυτό μαζί με τη «φαινομενική» επιρροή των Μαρξιστών, της κόρης του Μαρξ, στη Σοσιαλιστική Λίγκα – και ως ένας αυτόπτης μάρτυρας αυτών των γεγονότων από το τέλος του 1885, νομίζω ότι μπορώ να τονίσω με σιγουριά αυτό το «φαινομενική» – ίσως εμπόδισαν την ανάπτυξη των Αναρχικών του Ιούρα στην Αγγλία, αλλά και γιατί σοβούσε η διαμάχη του Μαρξ με τον Μπακούνιν. Είναι θλιβερό το ότι ο Κροπότκιν φαίνεται να μην έχει άμεση άποψη της πραγματικής κατάστασης και αποφάσισε, από το να μην έχει τίποτα να κάνει με τη Σοσιαλιστική Λίγκα, να σχηματίσει μια ανεξάρτητη ομάδα, η οποία άρχισε τη δράση της μέσω της χρησιμοποίησης της εφημερίδας «<em>Αναρχικός</em>» του σημαντικού αναρχοατομικιστή, H. Seymour, ως οργάνου της, ένα σχήμα συνεργασίας που κατέρρευσε μέσα σε λίγους μήνες. Μετά από αυτό δεν υπήρχε καμία εφημερίδα μέχρι τον Οκτώβρη του 1886, που άρχισε να εκδίδεται η «<em>Freedom</em>» («<em>Ελευθερία</em>»).</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> Η Σοσιαλιστική Λίγκα εκείνη την εποχή συγκέντρωνε τον ανθό του Αγγλικού Επαναστατικού Σοσιαλισμού, κυρίως τους λαϊκούς επαναστάτες που είχαν αρκετά Αναρχικές τάσεις, οι οποίοι αναζωογόνησαν το Αγγλικό κίνημα γύρω στο 1880 - ένας από αυτούς, μάλιστα, ο Joseph Lane, έγραψε το πρώτο Αγγλικό Αναρχικό φυλλάδιο, με τον τίτλο «<em>An Anti-state Communist Manifesto</em>» («Ένα Αντι-κρατικό Κομμουνιστικό Μανιφέστο»), που δημοσιεύτηκε το 1887 – και μερικούς πολύ καλούς ανθρώπους που φαίνονταν ότι ελκύονταν από το Σοσιαλισμό του William Morris, αυτής της περιόδου. Εάν ο Κροπότκιν ενωνόταν με αυτούς αυτή την περίοδο θα τύχαινε μιας πολύ φιλικής υποδοχής και θα είχε πολύ μεγάλες ευκαιρίες για Αναρχική προπαγάνδα. Αρκετοί σύντροφοι που τότε ήσαν στις καλύτερες στιγμές τους, θα μπορούσαν να είχαν έρθει με το μέρος του. Αντίθετα, απέκτησαν την εντύπωση ότι ο Κροπότκιν και, ακόμα, περισσότερο, οι νέοι προσηλυτιστές του Αναρχισμού, οι προερχόμενοι από την SDF, λίγο ενδιαφέρονταν γι’ αυτούς και έτσι ακολούθησαν το δικό τους δρόμο. Μερικοί βρήκαν μόνοι τους το δρόμο προς τον Αναρχισμό, μερικοί, πάντως, χάθηκαν στην αμφιβολία και στην αβεβαιότητα. Πάντα<br />
αισθανόμουν ότι μια θαυμάσια ευκαιρία χάθηκε εκεί.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Πάντως, πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με αυτό που ο Κροπότκιν διάλεξε να κάνει και ποτέ του δεν τσιγκουνεύτηκε τη βοήθειά του στη μικρή ομάδα – την οποία ονόμαζε Freedom Group – και την εφημερίδα της. Τα άρθρα του για αρκετά χρόνια δεν υπογράφονταν και κανείς, παρά μόνο εκείνοι οι οποίοι έκαναν την άμεση επεξεργασία τους, όπως η C.M. Wilson και ο αργότερα σύντροφός μας A. Marsh ή οι στοιχειοθέτες της εφημερίδας, γνώριζαν την τεράστια φροντίδα που ο Κροπότκιν έδωσε σ’ αυτήν. Έχοντας δει μερικές από τις επιστολές του μόνο μιας μικρής περιόδου, προς τον A. Marsh, μπορώ να το βεβαιώσω. Μια παρόμοια βοήθεια έδωσε για χρόνια στη «<em>Revolte</em>» του Παρισιού – η οποία διαδέχτηκε την ομώνυμη εφημερίδα της Γενεύης – και ο Jean Grave είναι ακόμα στη ζωή και μπορεί να το βεβαιώσει.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Οι πρώτες εκδόσεις της «Freedom» περιέχουν, όπως πολύ καλά θυμάται ο Jean Grave, ένα ολόκληρο βιβλίο από αυτόν, ολοκληρωμένο ή σχεδόν ολοκληρωμένο, μια σειρά άρθρων (ανυπόγραφων), τα οποία ακολουθούν ένα ήδη δοσμένο σχέδιο, όπως εκείνα που προηγούνται και αποτέλεσαν το «The Words of a Rebel» («Λόγια ενός Επαναστάτη») και αυτά που ακολουθούν, το «The Conquest of Bread» «(Η Κατάκτηση του Ψωμιού»). Η εργασία αυτή συντελέστηκε ανάμεσα στα δύο προαναφερόμενα βιβλία και είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των Αγγλικών κοινωνικών και πολιτικών θεσμών. Έτσι ακόμα δεν έχει ανακαλυφτεί ίσως ένας αρκετά δημοφιλής πρόλογος στον Αναρχισμό από τον παλιό φάκελο της εφημερίδας αυτής.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Ευτυχώς, ο κατοπινός εκδότης του «<em>Nineteenth Century</em>», Knowles, του έδωσε την ευκαιρία να γράψει άρθρα για τη Ρωσία, για τον Αναρχισμό («<em>The Scientific Basis of Anarchy</em>» («<em>Η Επιστημονική Βάση της Αναρχίας</em>»), Φλεβάρης 1887, «<em>The Coming Anarchy</em>» («<em>Η Επερχόμενη Αναρχία</em>»), Αύγουστος 1887 και περισσότερο χώρο για να εργαστεί λεπτομερέστερα πάνω στην οικονομική βάση των ιδεών του, από όπου και τα «<em>The Breakdown of our Industrial Village</em>» («<em>ΗΚατάρρευση του Βιομηχανικού μας Χωριού</em>») Απρίλης 1988, «<em>The Coming Reign ofPlenty</em>» («<em>Το Επερχόμενο Βασίλειο της Αφθονίας</em>»), «<em>The Industrial Village ofthe Future</em>» («<em>Το Βιομηχανικό Χωριό και το Μέλλον</em>»), «<em>Brain and Manual Work</em>» («<em>Διανοητική και Χειρωνακτική Εργασία</em>») και «<em>The Small Industries of Britain</em>» («<em>Οι Μικρές Βιομηχανίες της Βρετανίας</em>») Αύγουστος 1900, άρθρα που συμπεριελήφθησαν στο βιβλίο «<em>Fields, Factories and Workshops</em>» («<em>Αγροί, Εργοστάσια και Εργαστήρια</em>»), που κυκλοφόρησε το 1901. Ακόμα δημοσίευσε τη σειρά «<em>Mutual Aid</em>» («<em>Αλληλοβοήθεια</em>»), από το Σεπτέμβρη του 1890 ως τον Ιούλη του 1896, που ακολουθήθηκε από τα άρθρα όπως «<em>The Theory of Evolution and Mutual Aid</em>» («<em>Η Θεωρία της Εξέλιξης και η Αλληλοβοήθεια</em>») Γενάρης 1910, «<em>The Direct Action of Environment on Plants</em>» («<em>Η Άμεση Δράση του Περιβάλλοντος στα Φυτά</em>») Ιούλης 1910, «<em>The Response of Animals to their Environment</em>» («<em>Η Ανταπόκριση των Ζώων στο Περιβάλλον τους</em>») και «<em>Inheritance of Acquired Characters</em>» («<em>Κληρονομιά των Επίκτητων Χαρακτήρων</em>») Μάρτης 1912. Στο μεταξύ, είχε αρχίσει τη συγγραφή μιας ηθικής σειράς, το «<em>The Ethical Needs of the Present Day</em>» («<em>Οι Ηθικές Ανάγκες του Παρόντος</em>») Αύγουστος 1904, το «<em>Morality of Nature</em>» («<em>Ηθική της Φύσης</em>») Μάρτης 1905, το οποίο, νομίζω, δεν συνεχίστηκε εξαιτίας της Ρώσικης επαναστατικής αλλαγής του 1905, που απορρόφησε τον καιρό και τις προσπάθειές του.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Οι μελέτες του πάνω στη Ηθική συνεχίστηκαν, αλλά η αυξανόμενη πίεση όσον αφορά το χρόνο του και η προβληματική του υγεία διέκοψαν τις συνεχείς τους εκδόσεις και τελευταία του ανατέθηκε να εργαστεί πάνω στην Ηθική του Ντμιτρίεβο. Τα άρθρα που γράφτηκαν για το «<em>Nineteenth Century</em>» – παραλείπω διάφορα άλλα για τη Φιλανδία, τις Γαλλικές φυλακές ή τη Γαλλική Επανάσταση κλπ. – αποτέλεσαν τότε τη σπουδαιότερη εργασία από οτιδήποτε κι αν έγραψε, ειδικά τη σειρά άρθρων με τον τίτλο «<em>Recent Science</em>» («<em>Πρόσφατη Επιστήμη</em>»), περίπου 17 μεγάλα άρθρα στο διάστημα 1892-1901, όπου ασχολείται με την επιστημονική πρόοδο σε όλα τα επίπεδα, κάτι που απαίτησε την επιμελέστερη προετοιμασία.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Εκτός από αυτά έκανε και διαλέξεις σε ταξίδια στην επαρχία και στη Σκωτία, κυρίως έχοντας να κάνει με ζητήματα που αφορούσαν τη Ρωσία και, για πάνω από είκοσι χρόνια, μιλούσε για την Παρισινή Κομμούνα και τους Μάρτυρες του Σικάγου, ενώ τα ύστερα χρόνια του πάντα έγραφε και έστελνε γράμματα. Η Ομάδα της «<em>Freedom</em>» κατάλαβε την ενδεχόμενη απομόνωσή της και το 1881 άρχισαν να οργανώνονται διαλέξεις, από τις οποίες θυμάμαι μερικές στις οποίες μίλησε ο Κροπότκιν, στα γραφεία της Σοσιαλιστικής Λίγκας, στην οδό Farringdon του Λονδίνου. Αλλά ακόμα και τότε δεν έγινε καμιά περαιτέρω συνεργασία και αυτό δεν συνέβη μέχρι που το Commonweal Group (Ομάδα «Κοινή Ευημερία») διαλύθηκε εξαιτίας διωγμών το 1894 και η «Freedom», επίσης, θεληματικά διέκοψε την κυκλοφορία της για μερικούς μήνες το 1894-95, μέχρι που οι εναπομείναντες της Commonweal και η «<em>Freedom</em>» συγχωνεύτηκαν και ξανάρχισε η κυκλοφορία της δεύτερης το Μάη του 1895 και από τότε κυκλοφορεί χωρίς διακοπή μέχρι σήμερα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Κατά κάποιο τρόπο, κανένα από τα γεγονότα αυτά, τη συνταρακτική αυτή περίοδο των αρχών της δεκαετίας του 1890, δεν έφερε τον Κροπότκιν σε στενή επαφή με το Αγγλικό κίνημα όπως συνέβη πριν – όπως άκουσα από περιγραφές – ανάμεσα σε αυτόν και στο κίνημα στις πολίχνες του Ιούρα και στη Γενεύη. Η φιλολογική εργασία για τα προς το ζειν (βοηθητική γεωγραφική εργασία κλπ) και η υγεία του, που επιδεινώθηκε από τη ζωή στη φυλακή, επίσης τα πολλά καλέσματα από διάφορους για τη φιλολογική του βοήθεια, η αλληλογραφία κλπ., απαιτούσαν τη συνταξιοδότησή του, αλλά αυτός περνούσε περιόδους εντατικής εργασίας σε βιβλιοθήκες και το πρόβλημα ήταν ότι πάντα κατοικούσε σε μια αξιοσημείωτη απόσταση από το κέντρο, στο Harrow, στο Acton, στο Bromley (Kent), στο Muswell Hill και, τελικά, όταν το απαίτησε η υγεία του, στο Brighton και μόνο πέρασε μια παράξενη βδομάδα ή λίγο περισσότερο στο Λονδίνο, κάνοντας πάντα έρευνα στις βιβλιοθήκες. Καθώς διέθεσε όλο του το χρόνο στη μελέτη, στην αλληλογραφία και στους επισκέπτες, δεν μπορούσε πιθανώς να κάνει τίποτα περισσότερο και εάν η επαφή του με το<br />
κίνημα του Λονδίνου ήταν συχνότερη, άλλα μέρη της εργασίας του, η οποία απευθύνθηκε σε ένα μεγάλο κοινό, θα πρέπει να είχε περικοπεί.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Είχε τόσα πολλά πράγματα στο κεφάλι του, τα οποία οδηγούσαν σε μελέτη, η οποία, όπως όλες οι σοβαρές μελέτες, ποτέ δεν είχαν ένα τέλος. Έτσι ξοδεύτηκε όλη του η ζωή, σαν να ήταν ο ίδιος ενάντια στον αγώνα για ζωή, που σπάνια ήταν τόσο χαρούμενος, όταν, επιτέλους, ανακάλυψε μια ευκαιρία να το κάνει για λίγο. Σε όλα αυτά προστέθηκε και η ευθύνη για μια έρευνας περί Ηθικής, για την οποία υπήρξε αρκετή βιβλιογραφία – ανταγωνιστική στις ιδέες του – που έπρεπε να εξεταστεί προκαταρκτικά.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Τότε το αμερικάνικο ταξίδι του, που έγινε κατόπιν μιας πρόσκλησης από το «Atlantic Monthly» για να γράψει τις «<em>Αναμνήσεις</em>» του, μια στροφή πίσω στο πρώτο μέρος της ζωής του απ΄ όπου αναβίωσε όλες τις πρώτες αναμνήσεις του στη Ρωσία και, δια μέσου του οποίου οδηγήθηκε σε αρκετές άλλες αναμνήσεις, για τις οποίες δεν μίλησε στο βιβλίο του «<em>Memoirs</em>». Γνωρίζοντας το ιστορικό και βιβλιογραφικό μου ενδιαφέρον – το οποίο πάντα υποστήριξε αρκετά φιλικά - μου έδωσε εκείνα τα χρόνια αρκετές προσθήκες στις «<em>Memoirs</em>» του, τις οποίες και φρόντισα να καταγράψω. Αυτή η ανάμνηση της νεότητάς του οδήγησε, επίσης, σε εκείνες τις αμερικάνικες διαλέξεις πάνω στη Ρώσικη λογοτεχνία, το<br />
αντικείμενο ενός άλλου βιβλίου του, που εκδόθηκε το 1905.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Στο μεταξύ, η Ρωσική Επανάσταση του 1905 προετοιμαζόταν και αυτό τον οδήγησε σε μια ανασκόπηση των μελετών του πάνω στη Γαλλική Επανάσταση του 1789-1794, ένα αντικείμενο το οποίο είχε στο μυαλό του όταν πρωτοπήγε στο Παρίσι, το 1877, αφιερώνοντας τότε κάθε ώρα που μπορούσε στην ιστορική έρευνα. Η μελέτη ενός Ρώσου ιστορικού καθώς και του βιβλίου του F. Rocquans, για τους προδρόμους της Γαλλικής Επανάστασης, τον οδήγησαν σε διάφορα συμπεράσματα των οποίων το «<em>Spirit of Revolt</em>» («<em>Το Πνεύμα της Εξέγερσης</em>»), το 1882, (στο «<em>Revoke</em>») αποτελεί το πρώτο αποτέλεσμα. Το σχετικό άρθρο του 1889 στο «<em>Nineteenth Century</em>», ένα άλλο άρθρο καθώς και μερικά άλλα άρθρα στο περιοδικό «<em>Temps Nouveaux</em>» («<em>Νέοι Καιροί</em>») αποτελούν μια μεταγενέστερη επαύξηση, μέχρι την κατάπτωση των εκδοτών εξαιτίας των συνεχών προσθέσεων και διορθώσεων, που οδήγησαν στην έκδοση του μεγάλου Γαλλικού βιβλίου του των 749 σελίδων (το 1909).</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Αυτή η τόσο λεπτομερειακή επανεξέταση της Γαλλικής Επανάστασης, η σύγχρονη Ρώσικη Επανάσταση του 1905 και τα επακόλουθά της στα χρόνια που ακολούθησαν - τα περισσότερο σκληρότερα χαρακτηριστικά του Κροπότκιν αυτών των χρόνων που αποκαλύπτονται στο «<em>The Terror in Russia</em>» («<em>Ο Τρόμος στη Ρωσία</em>») Ιούλης 1909 – οι ανανεωμένες επαφές με τη Ρωσία από τις πρώτες του αναμνήσεις που ήδη εξιστορήθηκαν, οι επαφές με ένα μεγάλο αριθμό Ρώσων επισκεπτών από το 1905 και μετά, η συνεργασία του με μια ρώσικη αναρχική ομάδα (που κυκλοφορούσε ένα μικρό έντυπο στο Λονδίνο, στη Ρώσικη γλώσσα, το 1906-1907), οι συναντήσεις του με διάφορους Ρώσους πολιτικούς, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες διαφόρων και ποικίλων απόψεων, μορφοποίησαν αρκετά την άποψη του Κροπότκιν για τη Ρωσία στα χρόνια πριν από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο<br />
Ιαπωνικός Πόλεμος αναζωπύρωσε τα πολιτικά του αισθήματα, τα ταξίδια του στη Γαλλία (Βρετάνη και Παρίσι), στη νότια Ελβετία (Λοκάρνο) και στην Ιταλική Ριβιέρα (Ραπάλλο) – παρά την άσχημη κατάσταση της υγείας του – τον έφεραν σε επαφή με διάφορες ομάδες και άτομα και αναζωογόνησε το ενδιαφέρον του για το πολιτικό κουτσομπολιό που του άρεσε, το οποίο όλοι οι προσωπικοί φίλοι όπως ο H.M. Hyndman, ασφαλώς γνώριζαν και το οποίο κατέπληξε όλους εκείνους που πίστευαν, όταν τον πρωτοσυνάντησαν, ότι θα έρχονταν πρόσωπο με πρόσωπο με έναν αντιμιλιταριστή, αντιπατριώτη διεθνιστή κ.λπ. Το αντίθετο, όμως, σχεδόν συνέβη. Η υπεράσπιση της Γαλλίας και της Ρωσίας ήταν όλο και περισσότερο θέματα υψίστης σπουδαιότητας για εκείνον και όταν ο Ελυζέ Ρεκλύ και ο Τολστόι πέθαναν και απέμεινε ο μόνος από τους παγκόσμια γνωστούς ελευθεριακούς ανθρωπιστές, δεν ύψωσε τη φωνή του στα χρόνια των γενικών πολεμικών προετοιμασιών και των πολέμων, από το 1911 ακόμα, στην Τρίπολη και στα Βαλκάνια. Ο Μαλατέστα μίλησε για τη «ληστεία της Τρίπολης» του 1911, αλλά ο Κροπόκιν έμεινε σιωπηλός όταν ξέσπασε ο Βαλκανικός Πόλεμος του 1912 και με έκανε να πάω από τη μια άκρη του δωματίου μου στην άλλη σαν να δέχτηκα ένα χτύπημα της ρητορικής του δυναμικής, όταν είδε ότι δεν πανηγύριζα για τις νίκες των Βαλκάνιων συμμάχων. Αλλά αρκετά γι’ αυτό το<br />
ζήτημα, το οποίο, από το 1914, είναι ένα στοιχείο γενικής παραδοχής. Για μένα είναι απλώς και μόνο η εκδήλωση μιας αίσθησης, η οποία δεν τον είχε αφήσει ούτε για μια στιγμή από τη νεότητά του, τα παιδικά του χρόνια ή όταν ήταν νήπιο και η οποία ποτέ δεν αποκρύφτηκε όταν παρουσιάστηκαν οι ευκαιρίες, όπως το 1876, το 1904, το 1912 και από το 1914 και μετά.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Για να συμπληρώσουμε τον ατελείωτο κατάλογο των πρωταρχικών του αντικειμένων μελέτης, ο Κροπότκιν ασχολήθηκε ακόμα και με την εντατική γεωργία, την αποκέντρωση και την τοπική αυτό-ανεξαρτησία, όπως την έλεγε. Από τα πειράματα στο Jersey και τις προσπάθειες του κ. Rowntree για εσωτερικό αποικισμό τα ενδιαφέροντά του επεκτάθηκαν στον Καναδά, όπου ταξίδεψε με το British Association, στη Γαλλική κηπουρική και πάει λέγοντας. Όταν έγραψε μια αναθεωρημένη Γαλλική έκδοση (το 1913) του «<em>Modern Science and Anarchism</em>» («<em>Σύγχρονη Επιστήμη και Αναρχισμός</em>») και επίσης το άρθρο πάνω στον Αναρχισμό στην <em>Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα</em> (σε ένθετο), οδηγήθηκε να εξετάσει τους πρώιμους Αναρχικούς συγγραφείς και επηρεάστηκε πολύ από αρκετές προχωρημένες ιδέες που βρήκε εκεί σε ανύποπτο χρόνο. Ακόμα και ο Φουριέ τον ενδιέφερε αρκετά. Λυπήθηκε μόνο που, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο χρόνος του ήταν τόσο περιορισμένος, με τη βελτίωση μεταφράσεων, την αλληλογραφία και τους επισκέπτες. Η ικανότητά του για εργασία ήταν σοβαρά κλονισμένη και όταν υπερέβη τους ιατρικούς περιορισμούς παροπλίστηκε για βδομάδες και του απαγορεύτηκε κάθε εργασία.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων χρόνων πριν το 1914 αισθανόταν πάρα πολύ την ανάγκη να εργάζεται πάντα για βιοποριστικούς λόγους, αν και θα μπορούσε να απολαύσει κάποια πραγματική ξεκούραση, που γι’ αυτόν σήμαινε διάβασμα και συλλογή βιβλίων (επειδή ήταν επίσης και λάτρης του βιβλίου και απολάμβανε το να συλλέγει σπάνιες επαναστατικές εκδόσεις), κάποιες καλλιτεχνικές απολαύσεις, καθώς και ακρόαση των ενδιαφερόντων νέων, με μερικές γρήγορες κρυφές ματιές πίσω από τις κουρτίνες της πολιτικής, ανάμεσα στα άλλα. Αλλά μια τέτοια διασκέδαση δεν μπορούσε ποτέ να την απολαύσει, με καταστρεμμένη την ικανότητά του για εργασία και πολύ επισφαλή υγεία που ποτέ δεν του έδωσαν μια πραγματική ανάπαυλα. Επίσης, κάποια στιγμή ήταν κεφάτος και εύθυμος και αγαπούσε τα αστεία και τα γέλια, αλλά την επόμενη στιγμή ήταν τρομερά σκληρός και σοβαρός και, πάνω απ’ όλα, αμετακίνητος στην εμμονή του στα διαφορετικά νήματα των ιδεών τις οποίες είχε διατυπώσει. Αλλά γιατί επιμένουμε στις αδυναμίες αυτές, οι οποίες, στο κάτω-κάτω, χωρίς αμφιβολία, είχαν τα πλεονεκτήματά τους επίσης και συνεισέφεραν στη σύνθεση μιας μοναδικής προσωπικότητας που ήταν.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Η στάση του το 1914 δεν με εξέπληξε, δεν θα «μπορούσε» να έχει φερθεί διαφορετικά και αυτοί οι οποίοι τον γνωρίζουν πολύ καλά, μπορούσαν να μαντέψουν τη στάση του. Χωρίς να επιθυμούμε να εισάγουμε κάθε αμφισβητήσιμο αντικείμενο, ας μου επιτραπεί να πω ότι, κατά τη γνώμη μου, αλλά και κατά τη γνώμη των καλά πληροφορημένων Γερμανών συντρόφων (του Γκ. Λαντάουερ, του θύματος του Μονάχου το 1919), ήταν αρκετά απληροφόρητος για τη Γερμανία, για το Σοσιαλισμό των πολιτικών και τον εθνικό χαρακτήρα γενικά. Οι πηγές του προέρχονταν μάλλον από δεύτερο χέρι ή ήταν παραποιημένες και δεν θα μπορούσε να βασίσει κάθε επιστημονική άποψη πάνω σε αυτές, αν και όταν έγραψε για την επιστήμη συμβουλευόταν και αναγνώριζε τις Γερμανικές πηγές με ενδιαφέρον και ακρίβεια.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
Μπορώ έτσι να αισθανθώ και να καταλάβω τη ζωή του από το 1914 ώς το 1917, καθώς επίσης την τεράστια ικανοποίησή του για τη Ρώσικη Επανάσταση του 1917 και την ελπίδα με την οποία επέστρεψε στη Ρωσία τον καιρό του Κερένσκι. Μερικούς μήνες αργότερα, πάντως, η ζωή του πρέπει να μεταβλήθηκε σε τραγωδία και πρέπει να είχε αυτό το τέλος. Ο Τολστόι είπε στον τσάρο το 1908: «Δεν μπορώ πλέον να παραμένω σιωπηλός. Πρέπει να μιλήσω», αλλά η φωνή του Κροπότκιν προς το Λένιν δεν ακούστηκε, παρά μόνο σε ελάχιστα γράμματά του προς αυτόν, που κυκλοφόρησαν στο εξωτερικό, αλλά ίσως νόμισε ότι όλοι του οι φίλοι θα μπορούσαν να εκλάβουν τη σιωπή του όπως αυτή του Σπάϊς την ώρα της εκτέλεσής του στο Σικάγο το 1887: «Θα έρθει μια στιγμή που η σιωπή μας θα είναι δυνατότερη από τις πνιγμένες φωνές μας σήμερα». Έτσι η σιωπή του Κροπότκιν καλύπτει μια τραγωδία πριν αυτός εξαφανιστεί, αλλά παραμένει σε μας η χαρούμενη, ακούραστη εργασία του για την ελευθερία, την επιστήμη και<br />
την ανθρωπότητα.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>(<em>Το κείμενο αυτό γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στην αγγλική</em> «Freedom»<em> το<br />
Φεβρουάριο του 1921, λίγο μετά το θάνατο του Κροπότκιν τον ίδιο χρόνο, με<br />
τον τίτλο</em> «Kropotkin at Work». <em>Το 1998 κυκλοφόρησε σε ξεχωριστή μπροσούρα από το Barricade Books/Infoshop, στη Μελβούρνη, από όπου και έγινε η ελεύθερη μετάφραση που ακολουθεί. <span style="color: #993300;"> </span><span style="color: black;">A</span></em><span style="color: black;">πό:</span> <em>Ούτε θεός ούτε αφέντης</em>) </i></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong>————————————————————————————–<span style="color: maroon;"> </span></strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2007/02/kropotkin3.gif" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;" title="kropotkin3.gif"><img alt="kropotkin3.gif" height="123" src="http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2007/02/kropotkin3.gif" width="200" /></a><span style="color: maroon;"><strong><span style="color: #666699;">Μόσχα. 13 Φλεβάρη 1921</span>. </strong></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i><span style="color: maroon;"><strong>Κηδεύεται ο αναρχικός Πέτρος Κροπότκιν που είχε πεθάνει λίγες μέρες πριν (9 Φλεβάρη). Η κηδεία του γίνεται το θέατρο όπου διαδραματίζεται η τελευταία μαζική διαδήλωση αναρχικών στη μπολσεβίκικη Ρωσία. Κάτω από την πίεση των αντιεξουσιαστών, το μπολσεβίκικο καθεστώς αποφυλακίζει προσωρινά αναρχικούς κρατούμενους για να παραβρεθούν στην τελετή. Ένα πλήθος 100.000 ατόμων συνοδεύει το φέρετρο ως το νεκροταφείο. Ξετυλίγονται μαύρες σημαίες αλλά και πανώ που γράφουν “<span style="color: #333300;"><em>Εκεί που υπάρχει εξουσία δεν υπάρχει ελευθερία</em></span>” και “<span style="color: #333300;"><em>Οι αναρχικοί απαιτούν να απελευθερωθούν από τις σοσιαλιστικές φυλακές</em></span>“. Φτάνοντας στο νεκροταφείο, οι ομιλητές αποδίδουν τον τελευταίο φόρο τιμής στον συγγραφέα της <em>“Κατάκτησης του Ψωμιού”.</em></strong></span></i></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong>————————————————————————————-</strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><h1 style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;">Pedro Kropotkin</h1><div> </div><h4 style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;">(1842 – 1921)</h4><div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmKhlmF95XzAKw8RVtdlVBErfgFoXj1Vg766uSxhG_hJHzpM_9_1KlYf8ZbHF-gIqcrwYGif_f2R9egrQoyV60DnlxCgT0zWbT2fF1pQb565CyT3nP5pTszIeIOns5yKrqyXQzGTWv-KY1/s1600/200px-Kropotkin.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmKhlmF95XzAKw8RVtdlVBErfgFoXj1Vg766uSxhG_hJHzpM_9_1KlYf8ZbHF-gIqcrwYGif_f2R9egrQoyV60DnlxCgT0zWbT2fF1pQb565CyT3nP5pTszIeIOns5yKrqyXQzGTWv-KY1/s400/200px-Kropotkin.gif" width="260" /></a></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong><em><br />
</em></strong></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong><em><br />
</em></strong></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><strong><em><u>Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ</u></em></strong> (1)</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ρώσος αναρχικός και γεωγράφος, γεννηθείς εν Μόσχα το 1842 και αποθανών εν τη αυτή πόλει τω 1921. Μέλος ευγενούς οικογενείας, της οποίας η γενεαλογία συνεδέετο προς τον βασιλικόν οίκον των Ρούρικ (2), ο Κροπότκιν εις ηλικίαν δεκαπέντε ετών εγένετο δεκτός εις το σώμα των ακολούθων του αυτοκράτορος και μετ’ ολίγον εισήχθη εις την στρατιωτικήν σχολήν, εις την οποίαν εφοίτησε μέχρι του 1861. <a name='more'></a>Αντί να δεχθή βαθμόν τίνα εις την ανακτορικήν φρουράν, όπως εδικαιούτο, λόγω της καταγωγής του, επροτίμησε να σταλή εις το σώμα των κοζάκων του Αμούρ, ως στρατιωτικός βοηθός του κυβερνήτου της Τρανσβαϊκαλίας. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η πρώτη του εργασία υπήρξε μια οικονομική και γεωργική περιγραφή της περιοχής ταύτης, η οποία έως τότε ήτο ελάχιστα γνωστή. Κατόπιν συνέταξεν έκθεσιν επί της καταστάσεως των φυλακών και της ζωής των καταδεδικασμένων εις καταναγκαστικά έργα, εν τη περιοχή του Νερτσίνσκ, και προέτεινε τας δυνατάς μεταρρυθμίσεις δια την βελτίωσιν της ζωής των καταδίκων. Η έκθεσις αύτη δεν εδημοσιεύθη τότε, αλλ’ επροξένησε βαθείαν αίσθησιν εις τον τσάρον, ο οποίος εξωργίσθη με τας εν ονόματί του τελουμένας φρικαλεότητας και υπεσχέθη να θέση τέρμα εις την κατάστασιν ταύτην. Αλλ’ η υπόσχεσις ελησμονήθη πολύ ταχέως. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Εντός ολίγου, με τον θρίαμβον της αντιδράσεως, κατά το 1862, εξηφανίσθησαν και τα τελευταία ίχνη των μεταρρυθμίσεων του Αλεξάνδρου του Β’. Ο νεανικός ενθουσιασμός του Κροπότκιν μετεβλήθη εις οδυνηρόν σκεπτικισμόν, εξη-κολούθησε την προσπάθειάν του, προς διοικητικήν οργάνωσιν της Σιβηρίας, αλλ’ έπαυσε να πιστεύη ότι ήτο δυνατόν να επέλθη βελτίωσίς τις δι’ εκθέσεων και υπομνημάτων, τα οποία απήρεσκον εις τους κρατούντας.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Κατά το 1863, μετά την εξέγερσιν της Πολωνίας, κάθε ελπίς περί μεταρρυθμίσεων εσβέσθη. Ο Κροπότκιν, απεσπασμένος εις την κυβέρνησιν της ανατολικής Σιβηρίας, αφωσιώθη εξ ολοκλήρου εις επιστημονικάς εργασίας και εις σειράν εξερευνήσεων, αι οποίαι διήρκεσαν επί τριετίαν, περιηγήθη την Μαντζουρίαν και τας όχθας του Ουσσούρι, ανεκάλυψε την οδόν του Κίνγκαν και του Μέργκεν, εις την οποίαν δεν είχον πατήσει ευρωπαίοι από του ΙΖ’ αιώνος, μετέσχε της πρώτης εξευρευνητικής αποστολής η οποία ανήλθεν εις το Σουνγκάρι, διέτρεξε το οροπέδιον του Όκα και, τέλος, εύρε την επί πολύ αναζητουμένην διάβασιν, ή οποία οδηγεί από τα χρυσωρυχεία του Λένα μέχρι της Τρανσβαϊκαλίας.</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Όταν επανήλθε, κατά το 1867, εις Πετρούπολιν, δια να παρακολουθήση μαθήματα εν τω πανεπιστημίω, ήτο ήδη δημοφιλής λόγω των κινδύνων τους οποίους είχε διατρέξει και των επιστημονικών πορισμάτων των ταξιδίων του. Εδημοσίευσε τότε γενικόν κατάλογον όλων των γεωγραφικών σημείων των οποίων είχε υπολογίσει το ύψος, εις τα Petermann’s, και την Περίληψιν της ορεογραφίας της Σιβηρίας, η οποία είναι το κυριώτερον γεωγραφικόν έργον του. Τω 1871 απεστάλη εις Φινλανδίαν, όπου εμελέτησε τα εδάφη της περιόδου των παγετώνων. Αι σχετικαί παρατηρήσεις του απετέλεσαν το υλικόν ενός έργου του, του οποίου ο πρώτος μόνον τόμος εδημοσιεύθη εις τα Χρονικά της Γεωγραφικής εταιρίας, ενώ ο δεύτερος, απομείνας εν χειρογράφω, έπεσε βραδύτερον εις χείρας της ρωσικής αστυνομίας.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Μετά την ολοκληρωτικήν αποτυχίαν του φιλελευθέρου κινήματος, ο Κροπότκιν εσχημάτισε την γνώμην ότι, αν ποτέ έμελλε ν’ απαλλαγή η ρωσική κοινωνία του μισητού απολυταρχισμού, τούτο δεν θα επετυγχάνετο δι’ αυτοκρατορικών διαταγμάτων, αλλά δια της οργανωμένης (3) βουλήσεως του λαού. Πεπεισμένος περί της ανάγκης μιας ε κ τ ω ν κ α τ ω (4) προερχομένης κοινωνικής επαναστάσεως, εγκατέλειψε μετά περιφρονήσεως τον κόσμον των ευγενών και της αυλής, τα ήθη του οποίου επλήρουν αηδίας και αγανακτήσεως το φιλοσοφημένον πνεύμα του, και απεφάσισε να ζήση εν μέσω των εργατών και των αγροτών. Εις εν ταξίδιον ανά το Βέλγιον και την Ελβετίαν, το οποίον επεχείρησε κατά το 1872, συνεδέθη με τα μέλη της εκπνεούσης πλέον Πρώτης Διεθνούς, εν οις συγκατελέγοντο και πολλοί συμπατριώται του, καταδικασμένοι εις υπερορίαν λόγω των πεποιθήσεών των. Όταν επανήλθεν εις Ρωσίαν, εγένετο μέλος της μυστικής οργανώσεως των Τσαϊκόφσκι, νέων της αστικής τάξεως, και της αριστοκρατίας, οι οποίοι επεδίωκον να οργανώσουν μαθήματα στοιχειώδους εκπαιδεύσεως εις βιομηχανικάς περιφερείας και εις τους αγρούς, και να εισαγάγουν τας επαναστατικάς και φιλελευθέρας ιδέας εις τους αμόρφωτους πληθυσμούς, δια μαθημάτων αναγνώσεως, γραφής και στοιχειώδους ιστορίας. Μεταμφιεστείς εις περιοδεύοντα ζωγράφον υπό το ψευδώνυμον Μποροντίν, ο Κροπότκιν επεδόθη μετά ζέσεως εις την μόρφωσιν των αγροτών. Διωργάνωνε διαλέξεις, εις τας οποίας δεν εφείδετο καθόλου του τσαρικού καθεστώτος, περιώδευε μεταξύ του πτωχού πληθυσμού, απεκάλυπτε την ανηθικότητα του φεουδαρχικού καθεστώτος, και εκήρυσσε την συνάδελφωσιν των καταπιεζομένων.</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Καταγγελθείς εις την Αστυνομίαν, συνελήφθη κατά τας αρχάς του 1874 και ενεκλείσθη εις το φρούριον Πέτρου και Παύλου εν Πετρουπόλει. Εδώ, επί τρία περίπου έτη, εντός υγρού και σκοτεινού κελλίου, χωρίς επαρκή τροφήν, χωρίς βιβλία, χωρίς επικοινωνίαν με τους συγγενείς και τους φίλους του, ματαίως ανέμενε να δικασθή. Όταν πλέον εκλονίσθη σημαντικώς η υγεία του, μετεφέρθη εις το στρατιωτικόν νοσοκομείον – οπόθεν κατώρθωσε να δραπετεύση, κατ’ Ιούλιον του 1876.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Κατέφυγεν αμέσως εις Αγγλίαν, και το επόμενον έτος εγκατεστάθη εν Ελβετία, όπου εισήλθεν εις την Ομοσπονδίαν του Ιούρα – αναρχικήν ομάδα, αποσπασθείσαν της Πρώτης Διεθνούς – και ίδρυσε την εφημερίδα Ο επαναστάτης (Le Revolte). Απελαθείς εξ Ελβετίας τον Σεπτέμβριον του 1881, απαιτήσει της ρωσικής κυβερνήσεως, κατέφυγεν εις Τονόν και εκείθεν εις Αγγλίαν, όπου δια σειράν βιβλίων και διαλέξεων προσεπάθησε να προκαλέση ζύμωσιν εναντίον των ωμοτήτων αι οποίαι διεπράττοντο υπό του αυτοκράτορας Αλεξάνδρου του Γ’ εις βάρος των πολιτικών καταδίκων. Επανελθών εις Τονόν τω 1882 συνελήφθη μετʼ ολίγον ως συνένοχος της τρομοκρατικής αποπείρας η οποία είχε λάβει χώραν εν Λυών, εδικάσθη μετά 59 άλλων και κατεδικάσθη εις πενταετή φυλάκισιν, μολονότι ήτο αθώος. Εγκλεισθείς εις τας φυλακάς του Κλαιρβώ, ημνηστεύδη μετά τριετίαν (1886), κατόπιν ενεργού επεμβάσεως υπέρ αυτού των επιστημόνων της Γαλλίας και Αγγλίας (5).</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Μετά την απελευθέρωσίν του ο Κροπότκιν απεσύρθη εις το Λονδίνον, όπου έζησε μέχρι του 1917 (6). Τον Ιούνιον του 1917 επανήλθεν εις Ρωσίαν και λόγω των αναρχικών του αντιλήψεων επέκρινε το σοβιετικόν καθεστώς, (διότι) * διετήρει τα βασικά χαρακτηριστικά κάθε κράτους την βίαν δηλαδή και τον καταναγκασμόν. Απέθανεν εν Μόσχα την 8ην Φεβρουαρίου του 1921, κατόπιν μακράς ασθενείας. [*] Ο Κροπότκιν εδημοσίευσε ταξιδιωτικάς περιγραφάς και γεωγραφικάς εργασίας, συγγράμματα φιλοσοφίας του δικαίου και κοινωνικής και πολιτικής οικονομίας, καθώς και την αυτοβιογραφίαν του, η οποία κρίνεται ως εν εκ των αριστουργημάτων του λογοτεχνικού τούτου είδους. Εις το βιβλίων τούτο, λέγει ο δανός κριτικός G. Brandes, προλογίζων την γαλλικήν έκδοσιν του έργου, φροντίζει περισσότερον να μας δώση την ψυχολογίαν των συγχρόνων του παρά την ιδικήν του. Δια τούτο ευρίσκει ο αναγνώστης εις αυτό την ψυχολογίαν της Ρωσίας της επισήμου Ρωσίας και των λαϊκών μαζών, της Ρωσίας η οποία μάχεται δια την πρόοδον, και της αντιδραστικής Ρωσίας. Προσπαθεί περισσότερον να διηγηθή την ιστορίαν των συγχρόνων του παρά την ιδικήν του, και δια τούτο η διήγησις της ζωής του περικλείει την ιστορίαν της Ρωσίας της εποχής τον τόσον καλά όσον και την ιστορίαν τον εργατικού κινήματος της Ευρώπης, κατά το τελευταίον ήμισυ του ΙΘ’ αιώνος. Όταν αυτοαναλύεται, όλος ο εξωτερικός κόσμος κατοπτρίζεται εν εαυτώ.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Τα σπουδαιότερα εκ των έργων του είναι: <em>Paroles d’ un revolte</em> (1884), <em>La conquete du pain </em>(1888), <em>L’ anarchie, sa philosophie, son ideal</em> (1896, ελληνική μετάφρασις μετά προλόγου Ι. Ζερβού, 1924), <em>The State, its part in history</em> (1898), <em>Fields, Factories and Workshops</em> (1899, και γαλλική μετάφρασις: Champs-Usines-Ateliers), <em>Memoirs of a Revolutionist</em> (1900), <em>Mutual Aid, a factor of evolution</em> (1902), <em>Modern science and anarchism</em> (1903), <em>The dessication of Asia</em> (1904), <em>The orography of Asia</em> (1904), <em>Russian Literature</em> (1905), <em>La Grande Revolution 1789-1793</em> (1921), <em>Morale anarchiste</em> (ελληνική μετάφρασις Ι. Νικοπούλου, 1927), <em>Ethique</em>,<em> Πνευματική και χειρωνακτική εργασία</em> (ελληνική μετάφρασις τω 1924), <em>Προς τους νέους</em> (πολλαί έλληνικαί μεταφράσεις η 1η υπό Πλάτωνος Δρακούλη, 1886), <em>Autour d’ une vie</em> (1921, έκδοσις 21η, τόμοι 2).</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><strong><em><u><span style="color: #993300;">Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ</span></u></em></strong></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ο υπέρτατος νόμος δια τον άνθρωπον είναι, κατά τον Κροπότκιν, ο νόμος της εξελίξεως της ανθρωπότητας, ήτοι: ο νόμος της, προόδου, της μεταβάσεως από μίαν κατάστασιν ήττονος ευτυχίας εις την ευτυχεστάτην δυνατήν κατάστασιν. Αι κατακτήσεις των φυσικών επιστημών απέδειξαν ότι το παν μεταβάλλεται εν τη φύσει, άλλοτε βραδέως και άλλοτε ταχύτατα, δι’ αλμάτων και επαναστάσεων. Το αυτό ισχύει και δια την κοινωνίαν των ανθρώπων, η οποία, αποτελούσα σύνολον οργανισμών με έντονον το ευδαιμονιστικόν ένστικτον, εξελίσσεται και αυτή δια την επίτευξιν του ανωτάτου δυνατού ορίου ευδαιμονίας, άλλοτε βραδύτερον και άλλοτε ταχύτερον, δι’ αλμάτων και επαναστάσεων, όπως αποδεικνύει η μέχρι τούδε γνωστή ιστορία της. Το υπό την κυριαρχίαν του άτεγκτου τούτου νόμου κοινωνικώς βιούν άτομον, δια να μετάσχη του δημιουργικού τούτου ρυθμού και να. ζήση εν όλη του τη φυσική και πνευματική πληρότητι, οφείλει να συμπεριφέρεται προς τους άλλους όπως θα ήθελε να συμπεριφερθώσιν εις αυτό εν αναλόγοις περιστάσεσι – να είναι δηλαδή δίκαιον και να έχη έντονον το πάθος του σκέπτεσθαι και του ενεργείν, εις τρόπον ώστε να μεταδίδει εις τους άλλους την ιδικήν του διανόησιν, και αγάπην, και ενέργειαν – να είναι δηλαδή ενεργόν.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Εν τη εξελίξει της κοινωνίας προς την ευτυχέστατην δυνατήν κατάστασιν μέλλει να εξαφανισθή ο νόμος, ο δικαστικός δηλαδή καταναγκασμός. Αυτό το οποίον σήμερον καλούμεν νόμον, είναι επιτήδειον κράμα αφ’ ενός εθίμων χρησίμων εις την κοινωνίαν, εθίμων τα οποία δεν έχουν ανάγκην νόμων δια να είναι σεβαστά, και αφ’ ετέρου εθίμων, τα οποία μόνον δια τους κρατούντας είναι ωφέλιμα, ενώ είναι βλαβερά δια τας μάζας. Αν κανείς εξετάση τους νόμους οι οποίοι διέπουν τας σχέσεις των ανθρώπων, θ’ αντιληφθή ευκόλως, ότι ούτοι δύνανται να διαιρεθούν εις τρεις μεγάλας κατηγορίας: εις τους αφορώντας την προστασίαν της ιδιοκτησίας, εις τους αφορώντας την προστασίαν της κυβερνήσεως και εις τους αφορώντας την προστασίαν των ατόμων. Αλλ’ η μεν προστασία της ιδιοκτησίας είναι προστασία του εκμεταλλευτού, η δε προστασία της κυβερνήσεως είναι προστασία ενός μηχανισμού ο οποίος σκοπεί την διατήρησιν των προνομίων της αρχούσης τάξεως. Μένει η προστασία των ατόμων, είναι γνωστόν όμως, ότι ουδέποτε ο φόβος της ποινής αφώπλισε τον δολοφόνον. Τοιουτοτρόπως, το σύνολον του νομικού συγκροτήματος της κοινωνίας – το οποίον, δεν πρέπει να λησμονώμεν, είναι γέννημα ιστορικής εξελίξεως: εγεννήθη δηλαδή εν χρόνω και επομένως θα καταστραφή εν χρόνω – το σύνολον των νομικών θεσμών με τον τυραννικόν καταναγκασμόν των βλάπτει την κοινωνίαν, διατηρούν εν καθεστώς εκμεταλλεύσεως και προνομίων. Δεν είναι μακράν η εποχή κατά την οποίαν θα καταργηθούν οι νόμοι και θ’ αντικατασταθούν υπό κανόνων της κοινής βουλήσεως των μελών εκάστης κοινότητος κοινοκτημόνων, της οποίας η μεγαλύτερα ποινή θα είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός, άνευ ουδενός καταναγκασμού.</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Επίσης και το κράτος, το οποίον έχει αποβή κώλυμα της εξελίξεως, μέλλει να εξαφανισθή. Είναι το φρούριον, το οποίον χρησιμοποιεί ο πλούσιος εναντίον του πτωχού, ο ιδιοκτήτης εναντίον του προλεταρίου. Με τα διαρκώς αυξανόμενα έξοδά του αποτελεί ένα καρκίνωμα της κοινωνίας. Ζη εις βάρος των παραγωγικών μελών αυτής και με την αδηφαγίαν του προκαλεί τους πολέμους μεταξύ των εθνών. Και εσωτερικώς και εξωτερικώς το κράτος είναι σύμβολον και φορεύς πολέμου · ανεξαρτήτως της πολιτικής του μορφής, και η πλέον «φιλελεύθερα» δημοκρατία είναι εξ ίσου καταπιεστική με την πλέον απόλυτον μοναρχίαν (7). Αι θρυλούμεναι και εξυμνούμεναι «ελευθερίαι» του τύπου, της συγκεντρώσεως, το άσυλον της κατοικίας και αι λοιπαί «συνταγματικαί ελευθερίαι» είναι σεβασταί υπό του κράτους μόνον εφόσον δεν χρησιμοποιούνται υπό του λαού εναντίον των προνομιούχων τάξεων. Όπως ο νόμος, ούτω και το κράτος είναι γέννημα ιστορικής εξελίξεως, καταδικασμένον εις εξαφανισμόν. Μετά τον εξαφανισμόν του οι άνθρωποι θα ζήσουν ηνωμένοι κοινωνικώς, άνευ καταναγκασμού, και με μόνην την υποχρέωσιν της τηρήσεως ενός ελευθέρου συμβολαίου. Ήδη είναι πολυπληθή τα παραδείγματα της αποσυνθέσεως του κράτους, δια της αποκεντρώσεως, η οποία ολονέν κατακτά έδαφος, και της αντικαταστάσεώς του δι’ ελευθέρων εξωκρατικών ενώσεων, με ιδίαν, ελευθέραν συγκρότησιν. Βάσις της μελλοντικής οργανώσεως της άνευ κράτους κοινωνίας θα είναι αι κοινότητες, αι άνευ συνόρων και περιορισμών κοινότητες, εις τας οποίας θα ενούνται τα άτομα δι’ ελευθέρων συμβολαίων, όπως και αι κοινότητες προς αλλήλας.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Αλλά και η ατομική ιδιοκτησία έχει αποβή πλέον εμπόδιον δια την πρόοδον της ανθρωπότητος. Αποτέλεσμα της συγκεντρώσεως των μέσων της παραγωγής εις χείρας ολίγων είναι η πτωχεία, η ανεργία, αι κρίσεις, η υλική και ηθική εξαθλίωσις του μεγίστου μέρους της κοινωνίας. Ο πλούσιος, με την υπεραφθονίαν των αγαθών, και ο πτωχός, με την παντελή έλλειψιν αυτών, είναι εξ ίσου επιρρεπείς εις την ανηθικότητα και τον εκφυλισμόν. Δεν υπάρχει δεσμός πλέον άδικος από τον θεσμόν της ατομικής ιδιοκτησίας, ο οποίος επιτρέπει την συσσώρευσιν των προϊόντων της εργασίας όλων εις χείρας ελαχίστων. Τα συσσωρευμένα πλούτη είναι απηλλοτριωμένα αγαθά του συνόλου.</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Γεννηθείς ως παράσιτον ο θεσμός της ατομικής ιδιοκτησίας, εν μέσω των ελευθέρων κοινοκτημόνων κοινοτήτων των προγόνων μας, είναι και αυτός καταδικασμένος εις εξαφανισμόν, μαζί με τον νόμον ο οποίος τον κατοχυρώνει, και με το κράτος το οποίον τον προστατεύει. Εις το προσεχές μέλλον, όλα τα μέσα της παραγωγής και τα προϊόντα αυτής θ’ αποτελούν κοινωνικήν ιδιοκτησίαν. Η μέλλουσα κοινωνία θα είναι κοινωνία κομμουνιστική (8). Κάθε μέλος της κομμουνιστικής κοινότητος θα εργάζεται επί ωρισμένον αριθμόν ωρών ημερησίως και κατ’ ελευθέραν εκλογήν εις μίαν των παραγωγικών εργασιών, δια να δικαιούται συμμετοχής εις την αναλόγως των αναγκών του απόλαυσιν των παραγομένων προϊόντων.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αλλα τίνι τρόπω θα γίνη η μετάβασις αυτή της κοινωνίας προς μίαν ευδαιμονεστέραν κατάστασιν; Τίνι τρόπω θα επιτευχθή η κατάργησις του κράτους και η μεταμόρφωσις του νόμου και της ιδιοκτησίας;</blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Δια. τον θρίαμβον της δικαιοσύνης, δια την πραγματοποίησιν των νέων ιδεών, του αναρχισμού (9), απαιτείται μία επαναστατική θύελλα, η οποία ζωντανεύει με την θερμήν πνοήν της τας ναρκωμένας ψυχάς και αφυπνίζει εις την καρδίαν της ανθρωπότητας το πνεύμα της αφοσιώσεως, της αυταπαρνησίας και του ηρωισμού. Απαιτείται μία κοινωνική επανάστασις και αυτή είναι προσεχής. Η πρώτη πράξις της κοινωνικής επαναστάσεως θα είναι η καταστροφή. Το ένστικτον της καταστροφής, το τόσον φυσικόν και δίκαιον, διότι είναι εν ταυτώ και ένστικτον ανανεώσεως, θα εύρη την ευκαιρίαν να ικανοποιηθή πλήρως. Καταστροφή του κρατικού μηχανισμού και βιαία κατάργησις του θεσμού της ιδιοκτησίας, δια γενικής απαλλοτριώσεως όλων των μέσων παραγωγής, είναι τα πρώτα καθήκοντα της επαναστάσεως. Κατόπιν, αρχίζει η αναδιοργάνωσις, αυθόρμητος και ελευθέρα, εξ αυτής της ανάγκης των πραγμάτων, με την φροντίδα όπως αποφευχθή η αναβίωσις του κράτους – του καταναγκασμού -υπό οιανδήποτε μ ο ρ φ ή ν.</div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify">Καθήκον όλων εκείνων οι οποίοι βλέπουν καθαρώτερα τον ρυθμόν της κοινωνικής εξελίξεως, είναι η προετοιμασία των πνευμάτων δια την κοινωνικήν επανάστασιν. Αι μυστικαί, αι επαναστατικαί οργανώσεις, το αναρχικόν κόμμα, πρέπει να καταστήσουν γνωστόν παντού τον σκοπόν της επαναστάσεως και να αφυπνίσουν το αίσθημα της ανεξαρτησίας μεταξύ των μαζών. Δια την επίτευξιν των σκοπών τούτων απαιτείται δράσις, συνεχής, αδιάκοπος, και διαρκώς ανανεουμένη, δράσις της μειοψηφίας. Το θάρρος, η αφοσίωσις, το πνεύμα της θυσίας, είναι εξ ίσου μεταδοτικά όπως και η ραθυμία, η υποταγή, ο πανικός. Η φωτισμένη μειοψηφία, εις το προπαρασκευαστικόν της επαναστάσεως έργον της, δύναται και οφείλει να χρησιμοποίηση κάθε μέσον (10).</div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ο Κροπότκιν, κατά τον G. Brandes, υπήρξεν επαναστάτης άνευ εμφάσεως – η προσωποποίησις της απλότητος. Από πλευράς χαρακτήρος δύναται ν’ ανθέξη εις την σύγκρισιν με όλους εκείνους οι οποίοι ηγωνίσθησαν δια την ελευθερίαν. Κανείς άλλος δεν υπήρξε περισσότερον αφιλοκερδής αυτού. Κανείς άλλος δεν ηγάπησε περισσότερον από αυτόν την ανθρωπότητα.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong><em>ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ</em></strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ρ. Elzbacher, <em>L’ anarchisme</em> (γαλλική μετάφρασις Ο. Karmin, Paris, 1923).- Lourie, <em>La philosophie russe contemporaine</em> (έκδ. Β’, 1905) – Ρ. Kropotkin, <em>Autour d’ une vie</em> (1921, έκδ. 21η, τ. 2).- G Plekhanof, <em>Anarchisme et socialisme</em> (1924).</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong><em>ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ</em></strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">1. Εν <em>Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια</em>, του Πυρσού, υπό γενικόν γραμματέα της συντάξεως Ηρ. Ν. Αποστολίδη, ιε’, 267α-8β, άρθρον Θ. Παπακωνσταντίνου. [Όλες οι υποσημειώσεις είναι Των <em>Νέων Ελληνικών</em>].</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">2. Ο αρχαιότερος βασιλικός οίκος της Ρωσίας. Ο Ρούρικ, σκανδιναβός πρίγκιψ, υπήρξε ιδρυτής της ρωσικής μοναρχίας. Κληθείς υπό των Σλάβων του Νόβγκοροντ, όπως ηγεμονεύση αυτών, κατήλθε τω 862, μετά πολυαρίθμου σκανδιναβικού στρατού, και εγένετο μόνος κυρίαρχος της Ρωσίας. Μετά της απολύτου μοναρχίας εισήγαγε και το φεουδαλικόν σύστημα. Επί βασιλείας αυτού εβαπτίσθησαν οι πρώτοι ρώσοι, υπό του πατριάρχου Ιγνατίου. Επεξέτεινε μεγάλως το κράτος του και εβασίλευσεν επί 15 έτη. Απέθανε τω 879, καταλιπών ως διάδοχον τον ανήλικον υιόν του Ιγκόρ Ρουρίκοβιτς, υπό την κηδεμονίαν του Ολιέγκ. (Ό.π., χα, 268α-β.) Οι Ρούρικ, τους Ρωμανώφ θεωρούσαν parvenus.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">3. Ο γράφων δεν ήταν αναρχικός. Κομμουνιστής ήταν. Γι’ αυτό και σε πλείστα σημεία έννοιες ή εκφράσεις, που ξεφεύγουν τελείως απ’ τις θέσεις και τις ποιότητες της Αναρχίας, και του Κροπότκιν ειδικώτερα. Έτσι κ’ εδώ, το ωργανωμένη τούτο – περί εκ των κάτω επαναστατικής λαϊκής βουλήσεως – και παραπέρα άλλα, που θα σημειώσωμε.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">4. Δικιά μας η αραίωση.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">5. Υπέστη φριχτά βασανιστήρια απ’ την «υπερπολιτισμένη» γαλλική αστυνομία (του έβγαζαν επί ώρες τα νύχια κ.ά.π.). Διαμαρτυρήθηκαν οι κορυφαίοι των Γραμμάτων και των Τεχνών της Ευρώπης – μεταξύ αυτών κι ο Ουγκώ.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">6. * Αφαιρούνται διάφορες ανακρίβειες και φαρισαϊσμοί.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">7. Μπορεί δε και περσότερο, κατά Sorel: Les illusions du progres.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">8. Στην έννοια: κοινοκτημονική. (Αλλ’ ο γράφων τότε κομμουνιστής δεν ήθελε προφανώς ούτε την εκφραστική – και ακριβολόγο – διαστολή των αναρχικών κοινοκτημονικών θέσεων απ’ τις κομματικές «μαρξιστικές»).</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">9. Αναρχισμός – δηλαδή σύστημα ιδεών, απηρτισμένων, εν εσχάτη αναλύσει, εις δόγμα αυταναγκαστικόν, με διεπούσας καθ’ όλον και μέρη αρχάς (!), καθώς εδώ, και όχι, απλώς, ως ροπή προς Αναρχίαν, καθώς (μόνον) ο Κροπότκιν κ.α.- και αναρχικόν κόμμα (!) – υπό την έννοιαν του ω ρ γ α ν ω μ ε ν ο υ, με καταπειθάρχησιν μελών (άλλως πώς κόμμα;) και αλλοτρίωσιν (:αντιπροσώπευσιν, διοίκησιν, συμμόρφωσιν κ.λ.) της προσωπικής ανεξαρτησίας των εις ιδέας, φρονήματα, εκδοχάς εννοιών και χρεών, θέσεις, κρίσεις επί του πραγματικού και συναφείς δραστηριότητάς των – μόνον από μη αναρχικόν είναι δυνατόν να γράφωνται, προς δήλωσιν όμως εννοιών βασικώς παρεξηγημένων, ηλλοιωμένων δηλαδή και ρ ι ζ ι κ ώ ς ξένων προς τον φυσικόν χώρον όπου φύονται αι ποιότητες και αι καθαραί ροπαί της Αναρχίας. Αιτία: ότι, καθώς είπαμε, ο γράφων Θ. Φ. Παπακωνσταντίνου, αναρχικός δεν υπήρξε – και μόνη η μελέτη ενός θέματος δεν αρκεί δια την ακριβή πραγμάτευσιν – «κομμουνιστής» υπήρξε, και μέλος του Κ.Κ.Ε. – σήμερα, από πολλών ετών, διώκτης, εμπαθέστατος, των άλλοτε «ομοϊδεατών» της «ιδεολογίας» του – το δε άρθρον ευσυνειδήτως «κατατοπιστικόν» μεν, δι’ αναγνώστην εγκυκλοπαιδείας, επικίνδυνον όμως, κατά ταύτα ακριβώς, προς δημιουργίαν παρεξηγήσεων και αλλοιώσεων τέτοιου χαρακτήρος, κατά τα διαφορικά μεταίχμια ειδικώς, Κομμουνισμού και Αναρχίας.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">10. Ο Κροπότκιν δεν εννοεί «απάνθρωπον» ή «ανήθικον» (με την «ηθική», φυσικά, και την αντίληψιν «ανθρωπιάς» του επαναστάτου). Εννοεί: <em>«Κάθε μέσον προς δράσιν και αφύπνισιν των συνειδήσεων και των μαζών προς απελευθέρωσιν, ακριβώς, από καταστάσεων καταδυναστεύσεως και απανθρωπισμού».</em></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVJ5X8CyjpXsj7ZBu0gJz4MBfy5omYFM0mTktEmzPbdtIhgyaL8QJiwX3Ln2zS8RIASt8q4ppVYL0LhZyWXfSpjVxwkN75Mhig9B6nHc25UyA2RsLqu3tT9NPP8GzfbftHYLogJzD_L69K/s1600/o_Kropotkin1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVJ5X8CyjpXsj7ZBu0gJz4MBfy5omYFM0mTktEmzPbdtIhgyaL8QJiwX3Ln2zS8RIASt8q4ppVYL0LhZyWXfSpjVxwkN75Mhig9B6nHc25UyA2RsLqu3tT9NPP8GzfbftHYLogJzD_L69K/s400/o_Kropotkin1.jpg" width="327" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong><u><em><span style="color: maroon;">Ο ELISEE RECLUS ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ</span></em></u>: </strong></div><div style="text-align: justify;"> <blockquote style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> <div align="justify"><em>«Φτάνει να πω γι’ αυτόν τη γνώμη όσων των δίκασαν και τον φυλάγαν: Κανείς, που από κοντά ή μακρυά να γνώρισε τη ζωή του, και να μην τον σέβεται, να μην ομολογή το μεγάλο πνεύμα του και την καρδιά του, την αγαθότητα που όλος ξεχείλιζε! Κανείς, που να. μην το φωνάζη: πώς ήταν αληθινά ευγενής κι αγνός! Μα μήπως δα γι’ αυτές ίσα-ίσα τις αρετές του δεν έλαβε εξορία και φυλακή; Το έγκλημα του: ν’ αγαπάη τους φτωχούς και τους αδυνάτους! Το κακούργημά του: να τους υπερασπίζεται! Η κοινή γνώμη ομόφωνα σέβεται τον άντρα αυτόν – και δεν απορεί ωστόσο, που της φυλακής οι πόρτες βροντάνε πάντα πίσω του! Τόσο το βρίσκει φυσικό, η υπεροχή να. πληρώνεται κ’ η αφοσίωση να λαβαίνη πόνο! Αδύνατο να δη κανείς τον Κροπότκιν στα κάτεργα – δυό λέξεις ν</em><em>‘</em><em> αλλάξη μαζί του, μια «καλημέρα» – χωρίς ευτύς να. σκεφτή: «…Κ’ εγώ, λοιπόν, γιατί είμαι ελεύθερος;.. Μήπως γιατί δεν αξίζω την ελευθερία;..»</em></div></blockquote></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">——————– </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «<em>Τα Νέα Ελληνικά»</em> των Ηρακλή και Ρένου Αποστολίδη, στο τεύχος 5, Μάιος 1966. Γράφτηκε από τον Θεοφύλακτο Παπακωνσταντίνου όταν ήταν στέλεχος του ΚΚΕ και ο οποίος κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘60 και της δικτατορίας πέρασε στην αντίπερα όχθη και έγινε φανατικός διώκτης κάθε κομμουνιστικής δραστηριότητας. Διατηρήθηκε η ορθογραφία των κει- μένων αλλά όχι το πολυτονικό σύστημα. (Τα στοιχεία από το <em>Ιντιμίντια, δια χειρός “Όρα Πέντε”</em>)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvj_Y7_Q8q8T3-u0Vcv_3eiudG6vH8zS94PqNOUL_5dCh7n5hUT_ZobMJR3rRaIczmJirdjMy5zp_Uj6afcg4hHcYn6a-0SYpsn3HbWC0HBeT_dYvktroygtvhFJJ_oezmh2kO-7Z8By6I/s1600/180px-kropotkin_nadar.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="197" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvj_Y7_Q8q8T3-u0Vcv_3eiudG6vH8zS94PqNOUL_5dCh7n5hUT_ZobMJR3rRaIczmJirdjMy5zp_Uj6afcg4hHcYn6a-0SYpsn3HbWC0HBeT_dYvktroygtvhFJJ_oezmh2kO-7Z8By6I/s200/180px-kropotkin_nadar.jpg" width="200" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #993300;"><strong><br />
</strong></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #993300;"><strong>ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ………..</strong></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">“…Τόσο μας έχει διαστρεβλώσει όλους μια εκπαίδευση που από τη μικρή ηλικία προσπαθεί να σκοτώσει μέσα μας το πνεύμα της επανάστασης και να αναπτύξει το πνεύμα της υποταγής στην εξουσία (…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…Η δουλοπρέπεια μπροστά στο νόμο έχει γίνει αρετή (…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…Βλέπουμε, τον δεσμοφύλακα που χάνει σιγά σιγά κάθε ανθρώπινο συναίσθημα, τον χωροφύλακα που είναι εκπαιδευμένος σα σκυλάκι του τσίρκου, τον χαφιέ που καμαρώνει, την κατάδοση που έχει μετατραπεί σε αρετή, τη διαφθορά που έχει γίνει καθεστώς ‘ όλα τα ελαττώματα, όλες οι κακές πλευρές της ανθρώπινης φύσης, ευνοούνται και καλλιεργούνται για το θρίαμβο του Νόμου.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…<span style="color: teal;"><strong>Ο <span style="color: #333399;">Ν ό μ ο ς</span>, όπως και το ιδιωτικό κεφάλαιο, που γεννήθηκε από την απάτη και τη βία και που αναπτύχθηκε με τις ευλογίες της Εξουσίας, δεν έχει καμιά δικαιολογία για να γίνεται σεβαστός από τους ανθρώπους. Γεννημένος από τη βία και τη δεισιδαιμονία, εγκαθιδρυμένος προς όφελος του ιερέα, του κατακτητή και του πλούσιου εκμεταλλευτή, θα πρέπει να καταργηθεί τελείως τη μέρα που ο λαός θα θελήσει να σπάσει τις αλυσίδες του</strong></span>.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…Η <span style="color: #993300;">Ελευθερία</span>, η <span style="color: #993300;">Ισότητα</span> και η <span style="color: #993300;">πρακτική της Αλληλοβοήθειας</span> είναι το μοναδικό ουσιαστικό εμπόδιο που θα μπορούσαμε να αντιτάξουμε στα αντικοινωνικά ένστικτα ορισμένων από εμάς.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…<span style="color: maroon;">Στην τωρινή κοινωνία, που είναι χωρισμένη σε αφεντικά και σε δουλοπάροικους, δεν μπορεί να υπάρξει η αληθινή ελευθερία και δεν θα υπάρξει όσο υπάρχουν εκμεταλλευτές και σκλάβοι, κυβερνώντες και κυβερνώμενοι</span>.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…Ειρηνική διευθέτηση των διαφορών, ισορροπία, διάλυση των μόνιμων στρατών, αφοπλισμός – όλα αυτά είναι ωραία σαν όνειρα, αλλά δεν έχουν καμιά πρακτική αξία. Μόνο η επανάσταση θα μπορέσει να δώσει ένα τέλος στους πολέμους για τις αγορές, αφού ξαναβάλει το εργαλείο, τη μηχανή, την πρώτη ύλη και όλο τον κοινωνικό πλούτο στα χέρια του παραγωγούκαι αφού αναδιοργανώσει συνολικά την παραγωγή με τρόπο που να ικανοποιεί τις ανάγκες αυτών που τα παράγουν όλα.Ο καθένας να εργάζεται για όλους και όλοι για τον καθένα(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…”Η λέξη <span style="color: red;"><strong>α ν α ρ χ ί α,</strong></span> που φοβίζει τόσο πολλούς(…) στην κοινή γλώσσα είναι συνώνυμο με την αταξία, με το χάος, φέρνει στο μυαλό την ιδέα των αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων, άτομα που βρίσκονται σε αδιάκοπο πόλεμο μεταξύ τους, και που δεν μπορούν να καταφέρουν να φτάσουν σε αρμονία”.(…) Ελληνικής προέλευσης, η λέξη αν- αρχία σήμαινε όχι εξουσία , και όχι αταξία.(…) Ο αναρχικός δεν αρνείται μόνο τους υπάρχοντες νόμους, αλλά και κάθε κατεστημένη εξουσία, κάθε αυθεντία ‘(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">…<span style="color: #993300;">Για ποιά</span> <span style="color: #333399;"><strong>τ ά ξ η</strong></span> <span style="color: #993300;">μιλάνε;</span> Μήπως για την αρμονία που ονειρευόμαστε εμείς οι αναρχικοί; Για την αρμονία που θα εγκαθιδρυθεί ελεύθερα στις ανθρώπινες σχέσεις, όταν η ανθρωπότητα θα πάψει να είναι χωρισμένη σε δύο τάξεις, που η μιά τους θα θυσιάζεται προς όφελος της άλλης ‘ για την αρμονία που θα ξεπηδήσει αυτόματα από τα κοινά συμφέροντα, όταν όλοι οι άνθρωποι θα ανήκουν σε μια και την ίδια οικογένοια, όταν ο καθένας θα εργάζεται για την ευτυχία του συνόλου, και όλοι για την ευτυχία του καθενός; Και βέβαια όχι.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η τ ά ξ η σήμερα, είναι τα εννιά δέκατα της ανθρωπότητας να δουλεύουν για να παρέχουν την πολυτέλεια, τις απολαύσεις, την ικανοποίησητων πιό ευτελών παθών σε μια χούφτα χασομέρηδων.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η τ ά ξ η, είναι η στέρηση όλων όσων είναι αναγκαία για μια υγιεινή ζωή και για μια ορθολογική ανάπτυξη των πνευματικών δυνατοτήτων. Ο υποβιβασμός των εννιά δεκάτων της ανθρωπότητας στην κατάσταση των υποζυγίων, που ζούν μεροδόυλι μεροφάι, χωρίς ποτέ να τολμούν να σκεφτούν τις απολαύσεις που χαρίζουν στον άνθρωπο η μελέτη των επιστημών και η καλλιτεχνική δημιουργία.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η τ ά ξ η είναι η μιζέρια και η πείνα που έχουν γίνει φυσιολογική κατάσταση της κοινωνίας.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η τ ά ξ η, είναι η γυναίκα που πουλιέται για να ταίσει τα παιδιά της, είναι το παιδί που αναγκάζεται να κλειστεί στη φάμπρικα ή να πεθάνει από ασιτία, είναι ο εργάτης που υποβιβάζεται στην κατάσταση της μηχανής.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η τ ά ξ η, είναι μια ελάχιστη μειοψηφία, καθισμένη στις κυβερνητικές καθέδρες, που επιβάλλεται για αυτό το λόγο στην πλειοψηφία και που μεγαλώνει τα παιδιά της για να πάρουν αργότερα τις ίδιες θέσεις, για να διατηρήσουν τα ίδια προνόμια, με το δόλο, τη διαφθορά, τη βία και τις σφαγές. Η τ ά ξ η, είναι ο αδιάκοπος πόλεμος ανθρώπου με άνθρωπο, επαγγέλματος με επάγγελμα, τάξης με τάξη, έθνος με έθνος. Είναι το κανόνι που δεν σταματάει να βροντάει στην Ευρώπη, είναι η ερήμωση της υπαίθρου, η θυσία ολόκληρων γενεών στα πεδία των μαχών, η καταστροφή μέσα σε ένα χρόνο του πλούτου που σώρευσαν αιώνες σκληρής δουλειάς.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Η τ ά ξ η είναι η δουλοπαροικία, το αλυσόδεμα της σκέψης, ο εξευτελισμός της φυλής των ανθρώπων που τα διατηρούν τα όπλα και το μαστίγιο.(…)</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #993300;"><strong>Και η αταξία – αυτό που ονομάζουν αταξία;</strong></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #993300;"><strong><br />
</strong></span>Είναι το ξεσήκωμα του λαού ενάντια σ’αυτή τη βάρβαρη τάξη πραγμάτων, που σπάει τις αλυσίδες, ξεπερνάει τα εμπόδια και βαδίζει προς ένα καλύτερο μέλλον. Είναι το πιο ένδοξο κομμάτι της ιστορίας της ανθρωπότητας. Είναι η εξέγερση της σκέψης τις παραμονές των επαναστάσεων ‘ είναι η ανατροπή των υποθέσεων που έχει καθαγιάσει η ακινησία των περασμένων αιώνων ‘ είναι η εκδήλωση ενός πλήθους από καινούριες ιδέες(…) Η αταξία είναι η κατάργηση της αρχαίας σκλαβιάς, είναι το ξεσήκωμα του λαού(…) Είναι οι εποχές που, στη διάρκειά τους, ολόκληρες γενιές κάνουν έναν αδιάκοπο αγώνα και θυσιάζονται για να βάλουν τα θεμέλια για μια καλύτερη ζωή της ανθρωπότητας(…) Η αταξία, είναι η έκρηξη των πιο ευγενικών παθών και των πιο μεγάλων θυσιών, είναι η εποποιία της υπέρτατης αγάπης για την ανθρωπότητα”. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong><br />
</strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="color: #741b47; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i><strong>Η πρώτη αναφορά της λέξεως αναρχία υπάρχει στο έργο <em>Επτά επί Θήβαις</em> (467 πΧ) του Αισχύλου. Εκεί η Αντιγόνη ανοιχτά αρνείται να αποδεχτεί το διάταγμα των κρατούντων να αφήσει άθαφτο το πτώμα του αδερφού της Πολυνείκη, ως τιμωρία για την συμμετοχή του στην επίθεση κατά των Θηβών, λέγοντας: <em>“Ακόμα και αν κανείς άλλος δεν επιθυμούσε να συμμετάσχει στην ταφή, εγώ μόνη μου θα τον έθαβα και θα έπαιρνα το ρίσκο που θα σημαίνει η ταφή του αδερφού μου. Ούτε ντρέπομαι να δράσω ενάντια αψηφώντας τη βούληση των κρατούντων (έχουσα άπιστων την αναρχίαν πόλει).”</em></strong></i></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">__________________________________________________________ </span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: large;"><b>O Kροπότκιν και ο πασιφισμός </b></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Ο Κροπότκιν ανήκε στην μερίδα των αναρχικών που υποστήριζε την άποψη που είχε όλη η Αριστερά προς τον Λένιν: <strong><em>συνέχιση του πολέμου μέχρι η Επανάσταση να φτάσει στην καρδιά της Ευρώπης.</em></strong> Έκανε μια ομιλία υπέρ του πολέμου με την πανηγυρική επιστροφή στην Ρωσία τον Ιούνιο του 1917.</span><span style="font-size: x-small;">“<em>Παρ’ όλο που ο Κροπότκιν ήταν πλήρως ενήμερος για το ακραίο αντιπολεμικό αίσθημα του ρώσικου λαού, θεωρούσε την ήττα του γερμανικού μιλιταρισμού αναγκαία προϋπόθεση για την ευρωπαϊκή πρόοδο και την παραμονή της αναχώρησης του για την πατρίδα του, επανεπιβεβαίωσε την υποστήριξη του προς την Αντάντ. Παρά την αντιλαϊκή του θέση, όταν ο Κροπότκιν έφτασε στον σταθμό της Φινλανδίας του Ιούνιο του 1917, ύστερα από 40 χρόνια εξορίας, έγινε θερμά δεκτός από ένα πλήθος 60.000 ανθρώπων, ενώ μια στρατιωτική ορχήστρα έπαιζε την Μασσαλιώτιδα, έναν ύμνο των απανταχού επαναστατών και ύμνο της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης, που τόσο ένθερμα αγαπούσε ο Κροπότκιν. Ο Κερένσκι πρόσφερε στον αξιοσέβαστο ελευθεριακό μια θέση στην κυβέρνηση, του υπουργού Παιδείας και κρατική σύνταξη, τα οποία ο Κροπότκιν απέρριψε κατηγορηματικά. Τον Αύγούστο, πάντως αποδέχτηκε πρόσκληση του Κερένσκι να εκφωνήσει τον εναρκτήριο λόγο στην Κρατική Συνδιάσκεψη της Μόσχας (ό Πλεχάνωφ, ο μύθος της ρωσικής σοσιαλδημοκρατίας και υποστηριχτής της πολεμικής προσπάθειας, επρόκειτο να είναι ανάμεσα στους ομιλητές), ένα σώμα που αποτελείτο από μέλη της παλιάς Δούμας και αντιπροσώπους των Ζέμστβο, των δημοτικών αρχών, επαγγελματικών ενώσεων, εργατικών ενώσεων, εργατικών συμβουλίων και συνεταιρισμών που προσκλήθηκαν από τον νέο Πρωθυπουργό με την ελπίδα να υποστηριχθεί το ετοιμόρροπο καθεστώς του. Οι παριστάμενοι υποδέχθηκαν τον Κροπότκιν όρθιοι, επευφημώντας τον. Σε μια σύντομη ομιλία, έκανε έκκληση για μια ανανεωμένη στρατιωτική επίθεση, καλώντας ολόκληρο το έθνος να συστρατευθεί για την υπεράσπιση της Ρωσίας.”</em></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><em>(</em>από το βιβλίο: Πολ Άβριτς, “<em>Η ρώσικη επανάσταση,η αποτυχία του κρατικού καπιταλισμού</em>“ εκδ. Ελ.Τύπος)</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">___________________________________________________________</span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span style="color: #993300;"><strong>Σύμφωνα με τον Κροπότκιν, οι Στωικοί, με κορυφαίο τον Ζήνωνα <em>“<u>αποστρεφόντουσαν την παντοδυναμία του κράτους, την επέμβαση του και τον κρατισμό και διακήρυσσαν την κυριαρχία του ηθικού νόμου του ατόμου</u>“</em> . Έτσι σύμφωνα με τον Κροπότκιν, ο Ζήνων ήταν ο καλύτερος υπέρμαχος της αναρχίας στον αρχαίο κόσμο.</strong></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong>————————————————————————————-</strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><strong></strong></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiddk-UXijyb9_fvvaiKt7Ce85GCjF-yfhFORe_LcgJw0iBee9C9XLX5zBHJckCLSRr2KYlQbE6u8AAo9l37TBch_3Jg4yVw_CBaW2BxJ4_8XyHl1HO1_742uNG3gy0-bHVlWk2q7D4vs3Z/s1600/kropotkin.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiddk-UXijyb9_fvvaiKt7Ce85GCjF-yfhFORe_LcgJw0iBee9C9XLX5zBHJckCLSRr2KYlQbE6u8AAo9l37TBch_3Jg4yVw_CBaW2BxJ4_8XyHl1HO1_742uNG3gy0-bHVlWk2q7D4vs3Z/s400/kropotkin.jpg" width="381" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><span class="mw-headline"><strong>Timeline of Kropotkin’s life</strong></span></div><div style="text-align: justify;"> </div><ul style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><li>1842- born in Moscow, Russia, on December 9.</li>
<li>1857 – joins the Corps of Pages where he begins to develop a rebellious reputation.</li>
<li>1858 – Peter’s early writings show interest in political economy and statistics; begins contact with “real” peasants.</li>
<li>1861 – Peter has his first prison experience as a result of participating in a student protest.</li>
<li>1862 – becomes disillusioned with royalty when as <em>page de chambre</em> to the tsar he witnesses the extravagances of court life.</li>
<li>1862-1867 – at his own request serves with the military in Siberia. Witnesses the living conditions there, and the unwillingness of the corrupt administration to do anything to improve this.</li>
<li>1868-1870 – pursues survey and geographical studies.</li>
<li>1871 – becomes interested in the workers’ movement and the events surrounding the Paris Commune.</li>
<li>1872 – travels to Switzerland, where he joins the International; returns to Russia with a quantity of prohibited socialist literature.</li>
<li>1873 – as a member of the <em>Chaikovskii Circle,</em> he helps with rewriting pamphlets in a way that can be understood by the uneducated; he shows great ability for communicating with the workers.</li>
<li>1874 – Peter is imprisoned in the <em>Peter and Paul Fortress</em> because of his revolutionary activities. At the intervention of the Geographical Society, he is given special dispensation to work on a paper on glacial periods.</li>
<li>1876 – escapes from a military hospital and moves to England.</li>
<li>1877 – returns to Switzerland to work with the Jura Federation. Attends the last meeting of the <em>First International</em> in Ghent.</li>
<li>1881 – attends the International Anarchist congress in London. In his propaganda of the deed he supports the assassination of <em>Tsar Alexander II</em> on the grounds that an explosion is far more effective than a vote in encouraging the workers to revolution. This gets him kicked out of Switzerland. The Russian government is embarrassed when he discovers a plot to assassinate him in London.</li>
<li>1882 – shortly after moving to France he is arrested for his work in The International and sentenced to five years in prison. He stays there until 1886 when he is released on condition that he leave France.</li>
<li>1886 – returns to England. Learns of his brother Alexander’s suicide in Siberian exile for political activity.</li>
<li>1890s – spends most of his time writing. Visits Canada and the United States in 1897. The <em>Atlantic Monthly</em> agrees to publish his memoirs. In his books he attempts to develop an anarchist-communist view of society.</li>
<li>1901-1909 – writes material in Russian for readers in his homeland. He was very disappointed by the failure of the 1905 revolution.</li>
<li>1909-1914 – returns to Switzerland on condition that he refrain from anarchist activities. Tries to publicize the massacre of 270 workers at the Lena gold mines, but this activity is cut short by <em>World War I.</em></li>
<li>1914-1917 – actively supports the war against Germany as a war against the state. This position, a strange and questionable one for an anarchist to take, alienated him from many of his associates, particularly <em>Errico Malatesta</em>.</li>
<li>1917 – returns to Petrograd where he helps the government to formulate policy. He curtails his activity when the Bolsheviks come to power.</li>
<li>1921 – his funeral at the Novodevichy Cemetery, with Lenin’s approval, becomes the last mass gathering of anarchists in Russia. (Από <em>Βικιπαιδεία)</em></li>
</ul>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-55693482305024727602010-06-14T09:11:00.000+03:002010-06-14T09:11:01.158+03:00Η γεωργία της απελευθέρωσης<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW8IbKqZ7cOo8TlWOqzE5HS6zmiZWVrd6DxbD4GRl4sRr-zmwQzUlNwHzql0N7jfX-spPU9Q8G5Q04Ac9BFqaSqD3Eni_3raurY5OR9mHWXXw6_0N5G-IAiwm4L3IFln6_jIyGefYruYKW/s1600/Earth20_sized.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="398" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW8IbKqZ7cOo8TlWOqzE5HS6zmiZWVrd6DxbD4GRl4sRr-zmwQzUlNwHzql0N7jfX-spPU9Q8G5Q04Ac9BFqaSqD3Eni_3raurY5OR9mHWXXw6_0N5G-IAiwm4L3IFln6_jIyGefYruYKW/s400/Earth20_sized.jpg" width="400" /></a></div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"> </div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Ένα κείμενο που έψαχνα καιρό τώρα...</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">αναδημοσίευση από τους αναρχοχριστιανούς <a href="http://akeldama09.blogspot.com/">Akeldama</a>.</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Κάθε ξημέρωμα, όταν η δροσοσταλίδα κυλάει αργά στα φύλλα και πέφτει μουσκεύοντας το χώμα κι όταν το γεράκι σηκώνεται ζυγιάζοντας τα φτερά στην πρωϊνή αύρα, για το πρώτο του καρτέρι, έτσι ξεκινά κάθε μέρα η γιορτή στη φύση. Ο ήχος της σιωπής των δένδρων, η ευωδιά του φρέσκου και δροσερού αέρα, τα χρώματα της φύσης στο φως και στη σκιά, γλυκαίνουν την καρδιά, ανυψώνουν το νου ξυπνάνε τις μνήμες μιας αρχέτυπης φυσικής ζωής.</div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Αν μάθεις να περπατάς με γυμνά πόδια στο χώμα, χαϊδεύεις το νερό στο ρυάκι κι αφήνεις το σώμα ελεύθερο στον άνεμο, έχεις ελπίδα ν’ ακούσεις τον παλμό, το χτύπο της καρδιάς ολόκληρης της φύσης. Αν τα χνάρια σου είναι αδύναμα, η φωνή σου σιγανή και σεβάσμια, το βλέμμα ταπεινό, υπάρχει ελπίδα να’ χεις την ομορφιά που σε περιβάλλει μέσα σου. Η φύση δεν εξουσιάζεται, ούτε και κυριαρχεί. Η φύση ακόμα δεν εκδικείται. Γεννάει, μεγαλώνει, γερνάει, πεθαίνει, ξαναγεννιέται. Ζει και πεθαίνει την ίδια τη στιγμή. Προσφέρει αενάως, χωρίς ανταπόδοση, φιλοξενεί χωρίς αμοιβή, ισορροπεί μονίμως σε τεντωμένο σχοινί. Στη φύση δεν υπάρχει ειρήνη, ούτε πόλεμος, παρά μόνο διαρκής αγώνας συνύπαρξης και εξέλιξης συναγωνισμού και αλληλεγγύης.</div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Παρ’ όλα αυτά, σε μια περιοχή του ανθρώπινου μυαλού, την πιο σκοτεινή κι ερεβώδη, εξυφαίνεται αιώνες τώρα, το σχέδιο για την αρπαγή της ομορφιάς, τη λεηλασία της ευτυχίας, την υποταγή της λευτεριάς, την καθυπόταξη της μάνας γης. Σ’ αυτές τις σκοτεινές αβύσσους της ψυχής και του μυαλού, σφυρηλατείται η κυριαρχία. Η εξουσία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση, δεν ήταν και δεν είναι προνόμιο ενός και μόνο πολιτικοκοινωνικού συστήματος απ’ αυτά που εφαρμόσθηκαν και ασκούνται πάνω στη γη. Η κυριαρχία διαθέτει ισχυρό παρελθόν και ισχυρότερο παρόν. Ανέκαθεν η διαστροφή της ανθρώπινης αυταρέσκειας και της διάκρισης γεννούσε τον καταστροφικότερο δυϊσμό, που θ’ απειλούσε ολόκληρο τον πλανήτη. </div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όταν το «εγώ» κι η φύση γινόταν κυρίαρχο, ο θάνατος και η καταστροφή ερχόταν να σμίξουν αυτά που δεν χωρίζουν ποτέ. Όταν αντίθετα, ο άνθρωπος ένιωθε μέρος του όλου, κτίζονταν κοινωνίες εξισωτικές, αλληλέγγυες, βαθιά πνευματικές. Από την Ιστορία της ανθρώπινης πορείας στον πλανήτη Γη, καμιά στιγμή δεν διέθετε την κρισιμότητα της σημερινής, για το μέλλον και την ύπαρξη της ίδιας της ζωής του ανθρώπινου είδους. Ο ανθρώπινος πολιτισμός σήμερα, διανύει την πιο αυτοκαταστροφική του πορεία, εφ’ όσον η κυριαρχία οδηγεί στο τέλος της ύπαρξης. Η φύση θα μπορεί να συνεχίσει, ο πλανήτης Γη, απλώς δεν θα λέγεται «γαλάζιος». Αλλά και πιθανόν κανείς άνθρωπος να μη γνωρίσει το νέο που θα γεννηθεί πάνω σ’ αυτόν. Αυτό θα ήταν το χειρότερο σενάριο, για το άδοξο τέλος μιας ιδιότυπης συνύπαρξης, ενός άλογου όντος και μιας έλλογης φύσης.</div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Όμως, εκεί που φιλοξενείται στο μυαλό της ανθρώπινης διάνοιας το σκοτάδι, εκεί παραδίπλα παρεπιδημεί και το φως. Η εθελοδουλεία και η ελευθερία, διαγωνίζονταν αιώνες. Η οργανική ελεύθερη κοινωνία, μέρος του παγκόσμιου φυσικού οικοσυστήματος, υπήρξε και υπάρχει σαν όνειρο και πραγματικότητα και διαθέτει τη δύναμη της αναγέννησης του ανθρώπου και της φύσης, απελευθερώνοντας τις ζωτικότερες δυνάμεις, της αλληλεγγύης κι αλληλοβοήθειας, της συμπληρωματικότητας και της συνεργασίας. Σε μια τέτοια κοινωνία, καμιά ανθρώπινη δραστηριότητα δεν δύναται να ορθολογικοποιείται, ν’ αναλύεται και να συντίθεται, να μετράται και να υπολογίζεται και πολύ περισσότερο η γεωργία, που’ ναι η πιο φυσική κι η πιο αρχέγονη. Η καλλιέργεια της Γης, προϋποθέτει την καλλιέργεια του πνεύματος, τη διαστολή της συνείδησης και το ξεδίπλωμα των φυσικότερων ενστίκτων του ανθρώπου. Η ενασχόληση με την παραγωγή τροφής, είναι λειτούργημα. Δεν είναι εργασία και τα χωράφια δεν γίνονται εργοστάσια. Το τίμημα της ύβρης, να μετατρέψουν τη διαδικασία παραγωγής ή συλλογής τροφής σε μια μηχανοποιημένη υπερεκμετάλλευση των ανθρώπινων δυνατοτήτων και των φυσικών πόρων, αστικοποιώντας κι εκβιομηχανίζοντας και το τελευταίο εκατοστό ελεύθερης γης, θα είναι να ζήσουμε τη φρίκη μιας Οργουελιανής εποχής, απόλυτα ρομποτοποιημένης , ευνουχισμένης από συναίσθημα, ρομαντισμό, έρωτα και ελευθερία, στη δύση της ανθρώπινης πορείας. Η γεωργία, είναι το σύμβολο της άρρηκτης σύνδεσης του ανθρώπου με τη φύση, σε μια σχέση γονική, όπου η «τροφός», δίνει τους πόρους, δείχνει τον τρόπο, προσφέρει το μέτρο. </div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η μελέτη της φύσης ανά τους αιώνες γέννησε τις φυσικές επιστήμες, αναδεικνύοντας τη διαδικασία της άσκησης της γεωργίας σε μια απ’ τις σημαντικότερες γνώσεις. Η επιστημονικοποίηση της Γεωργίας, όμως, τους τελευταίους δύο αιώνες, σε συνδυασμό με την παγκοσμιοποιημένη εμπορευματοποίηση της τροφής, που ανέδειξαν τις Διατροφικές δικτατορίες επί γης, κατόρθωσαν να κυριαρχήσουν στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, στοχεύοντας στην πλήρη καθυπόταξη κάθε ανθρώπινης κοινότητας και τον ολοκληρωτικό έλεγχο και του τελευταίου φυσικού πόρου. Η κυριαρχία, διαθέτει σήμερα το πλεονέκτημα της απόλυτης διείσδυσης στην καθημερινότητα των ανθρώπων, κατέχοντας τον απόλυτο έλεγχο στην επιθυμία, οργανώνοντας μια γιγάντια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία κατανάλωσης, κατευθύνοντας την ανάγκη και δημιουργώντας τους φανταστικούς κόσμους της γεύσης, της χαράς και της απόλαυσης. Η υπερπαραγωγή βιοτεχνολογικής σκουπιδοτροφής, με τη συμβολή των κολοσσιαίων πολυεθνικών εταιρειών παραγωγής αγροεφοδίων, των διεθνών οργανισμών ΠΟΕ και ΠΟΥ και των πολιτικών ελίτ, οδηγεί εκτός απ’ την καταλήστευση των παγκόσμιων οικοσυστημάτων και στην ισοπέδωση κάθε κουλτούρας και πολιτισμού που συνυπήρχαν με τις κοινωνίες, απ’ τα βάθη του χρόνου διατηρώντας την κοινωνική συνοχή, την ποιότητα ζωής και τη συλλογική ευημερία και προστατεύοντας την πνευματική και τη σωματική υγεία. Η Οργάνωση και ο τρόπος που ασκείται η γεωργία, δεν είναι διαδικασία που επιδέχεται πολιτικές αποφάσεις Υπουργείων, τεχνικές συμβουλές ειδημόνων, το σχεδιασμό των εταιρειών. </div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Η γεωργία ως διαδικασία παραγωγής τροφής, διαθέτει τα χαρακτηριστικά της φυσικότερης πρωταρχικής ενέργειας του ανθρώπου για την αυτοσυντήρησή του, ενστικτώδη γνώση και την άρρηκτη ανάγκη επικοινωνίας και σύνδεσης με το φυσικό περιβάλλον. Η γεωργία είναι το κυριότερο συστατικό στοιχείο της κάθε κοινωνίας. Οι παραδοσιακότερες μορφές άσκησης Γεωργίας, που διατηρήθηκαν έως και τις τελευταίες δεκαετίες στην ανθρώπινη ιστορία, διέθεταν μια γνώση βαθιά εσωτερική, κοινοκτητική και ολιστική, που διαπερνούσε κάθε πτυχή της καθημερινότητας, ορίζοντας τη λειτουργία και την ύπαρξη των κοινωνιών, με βάση τους κύκλους του φυσικού κόσμου που τις περιέβαλλε. Όταν η Γεωργία έπεφτε στα χέρια των Ιερατείων και των εξουσιομανών ηγετών και ξέφευγε της κοινοτικής διαχείρισης στο παρελθόν, μετατρεπόταν σε εργαλείο σκλαβοποίησης των πληθυσμών της υπαίθρου, μετατρέποντας τους αγρούς σε χώρους μαρτυρίου. Η γεωργία, ως ενστικτώδης παρόρμηση για διατήρηση στη ζωή και σύνδεση με το φυσικό κόσμο, προϋποθέτει την Αγροτική συνείδηση, δηλ. την επίγνωση της αξίας της διατήρησης στο ακέραιο των φυσικών πόρων, της ήπιας οργανικής διαδικασίας παραγωγής, της κοινοτικής συνοργάνωσης, της αξίας της αυτάρκειας και της διατροφικής ευημερίας και τέλος την επίγνωση της σημαντικότητας της ένταξης της γεωργίας στη δίνη της απελευθερωτικής διαδικασίας της Ανθρωπότητας, του πνεύματος και του σώματος. </div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div align="justify" style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">Καλλιεργώντας τη Γη, καλλιεργούμε τη γνώση (Masanobu Fukuoka). H γεωργία της Απελευθέρωσης, είναι η μόνη «γόνιμη» γεωργία, που οδηγεί στο δρόμο για αυτοοργανωμένες – αυτοκυβερνούμενες κοινωνίες, αυτάρκεις και υγιείς, στη βάση του ελευθεριακού κοινοτισμού.</div><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><br style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;" /><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><em><strong>Γιώργος Φούφας, μέλος της ελευθεριακής κίνησης βιοκαλλιεργητών και της Α.Κ. αγροτών</strong></em></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-52195244932873384892010-06-07T05:46:00.000+03:002010-06-07T05:47:48.153+03:00Η των μεγαλοαστών "φιλανθρωπία"<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMAjCl-2qy2NXvWXRvYHw-UGHu8VJynjN90K21sNO22g0pukzo9yZxrZb56klPxhrxam4WCfaQGxmxK01VpMd8RVwPPdG2c8a_V8y3uH-h2RUzuGsivzRWPp04wetGoKHhF1jwJpsIanIv/s1600/madona-of-others.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMAjCl-2qy2NXvWXRvYHw-UGHu8VJynjN90K21sNO22g0pukzo9yZxrZb56klPxhrxam4WCfaQGxmxK01VpMd8RVwPPdG2c8a_V8y3uH-h2RUzuGsivzRWPp04wetGoKHhF1jwJpsIanIv/s640/madona-of-others.jpg" width="457" /></a></div><div style="text-align: center;"><i>Η Παναγία των "άλλων"...</i><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><i>"Ποιο το όφελος αν δημιουργείς πολλούς φτωχούς με την εκμετάλλευση και ανακουφίζεις έναν με ελεημοσύνη. Αν δεν υπήρχε το πλήθος των εκμεταλλευτών, δεν θα υπήρχε ούτε το πλήθος των εξαθλιωμένων"</i></span></div><div style="text-align: center;"><b>(Άγιος Γρηγόριος Νύσσης 4αιων.)</b><br />
<br />
από τον παπά της καρδιάς μας</div><div style="text-align: center;"><a href="http://plibyos.blogspot.com/">http://plibyos.blogspot.com/</a></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-76854821421991788912010-04-15T20:43:00.000+03:002010-04-15T20:45:09.268+03:00Νίκος Εγγονόπουλος-Μπολιβάρ<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://pneymatiko.files.wordpress.com/2009/10/bolivar1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://pneymatiko.files.wordpress.com/2009/10/bolivar1.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.engonopoulos.gr/_imagesEL/po-mpolivar.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.engonopoulos.gr/_imagesEL/po-mpolivar.gif" /></a></div><div style="text-align: center;"><a href="http://www.engonopoulos.gr/">Πηγή</a></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-30997356924748096952010-04-14T23:04:00.000+03:002010-04-14T23:26:09.553+03:00El general fuera de su laberinto<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #4c1130;"><b>Μέχρι να χαλαρώσουμε από τις εργασίες και για να μην αδρανούμε!</b></span></i></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #4c1130; font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-weight: normal;">Εκ του:</span><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-family: 'Times New Roman'; font-style: normal; font-weight: normal;"><a href="http://kelaidismata.wordpress.com/2009/12/21/bolivar/">http://kelaidismata.wordpress.com/2009/12/21/bolivar/</a></span></i></b></span><br />
<div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: center;"><a href="http://kelaidismata.files.wordpress.com/2009/12/bolivar_simon_011.jpg" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><img alt="" class="aligncenter size-full wp-image-3214" height="506" src="http://kelaidismata.files.wordpress.com/2009/12/bolivar_simon_011.jpg?w=380&h=506" style="background-image: url("http://s0.wp.com/wp-content/themes/pub/mistylook/img/shadow.gif"); background-position: 100% 100%; border-left: 1px solid rgb(238, 238, 238); border-style: solid none none solid; border-top: 1px solid rgb(238, 238, 238); display: block; margin: 0px auto; padding: 4px 10px 10px 4px;" title="Bolivar_Simon_01" width="380" /></a></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="color: #4c1130;"><i><b><br />
</b></i></span></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #4c1130;"><b>Εκείνο τον καιρό… (ο Μπολίβαρ) είχε την εξωπραγματική όψη ενός εξωτικού περιπλανώμενου αντάρτη. Φορούσε το κράνος ενός Ρώσου δραγόνου, το πάνινα παπούτσια ενός μουλαρά, ένα γαλάζιο πουκάμισο με κόκκινα πλουμίδια και χρυσά κουμπιά και βαστούσε τη μαύρη σημαία ενός πειρατικού καταδρομικού, υψωμένη πάνω στην τσουγκράνα ενός χωρικού, με μια νεκροκεφαλή και κόκκαλα και από κάτω την επιγραφή: “Ελευθερία ή θάνατος”.</b></span></span></span></span></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #4c1130;"><i><b>Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, </b></i></span></span></span></span><a href="http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/39231" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #4c1130;"><i><b>Ο στρατηγός στο λαβύρινθό του</b></i></span></span></span></span></a></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i><b><br />
</b></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i>Στις 17 Δεκέμβρη συμπληρώθηκαν 179 χρόνια από το θάνατο του μέγα επαναστάτη και Απελευθερωτή της Λατινικής Αμερικής, </i></span><span style="color: blue; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i>Σιμόν Μπολίβαρ</i></span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b>. Εξασθενημένος από τη φυματίωση και προδομένος από τους συντρόφους του, ο</b></i></span><i style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><b>Libertador</b></span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b> άφησε την τελευταία του πνοή σε ένα αγροτόσπιτο στην Σάντα Μάρτα της Κολομβίας, πολύ μακριά από τις πόλεις που απελευθέρωσε. Δεν κατάφερε να ενώσει τη Λατινική Αμερική όπως οραματιζόταν, αλλά κατόρθωσε μαζί με το Σούκρε, το Σαν Μαρτίν και άλλους να απελευθερώσει το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου μετά από τρεις αιώνες ισπανικής αποικιοκρατίας και να αφήσει τεράστια επαναστατική κληρονομιά στις επόμενες γενιές αγωνιστών.</b></i></span></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i><b><br />
</b></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: green; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><b>Για μας πατρίδα μας είναι η Αμερική, είχε διακηρύξει ο Μπολίβαρ. Η Μεγάλη Κολομβία κατακερματίστηκε σε πέντε χώρες και ο λιμπερταδόρ πέθανε ηττημένος: “Ποτέ δε θα είμαστε ευτυχισμένοι, ποτέ!”, εμπιστεύτηκε στο στρατηγό Ουνταρντέτα. [...]</b></span></span></span></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: green; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><b>Ο Μπολίβαρ είχε βεβαιώσει σε μια προφητεία που αποκαλύφθηκε αλάνθαστη, ότι οι ΗΠΑ φαίνονταν προορισμένες απ’ την Πρόνοια να καλύψουν την Αμερική με δυστυχία, στ’ όνομα της ελευθερίας.</b></span></span></span></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: purple; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b>Εντουάρντο Γκαλεάνο, </b></i></span></span><a href="http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/292010" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: purple; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b>Ανοιχτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής</b></i></span></span></a></span></span><span style="color: grey; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b> </b></i></span></span><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: grey; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/Dpw_KkqeADw&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/Dpw_KkqeADw&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object> </b></i></span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: grey; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><b>Η προφητεία του Μπολίβαρ</b></i></span></span></div></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i><b><br />
</b></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><i style="margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">Παρ’ όλο το μοναδικό επίτευγμα του Μπολίβαρ,η ορθόδοξη Αριστερά στη Λατινική Αμερική κι αλλού είχε την τάση να αποφεύγει το θέμα Μπολίβαρ και μεταχειριζόταν σαν ευαγγέλιο τις χωρίς γνώση του αντικειμένου του παρατηρήσεις του Μαρξ αφήνοντας – μέχρι πρόσφατα – το πεδίο ανοιχτό.</span></span></span></b></i></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">Τάρικ Άλι, </span></i></span></span><a href="http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/323522" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><i><span class="Apple-style-span" style="color: #073763;">Πειρατές της Καραϊβικής</span></i></span></span></a></b></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Η (πρώτη) πατρίδα του Μπολίβαρ, </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">η Βενεζουέλα, είχε την τύχη και συνάμα την ατυχία στις αρχές του 20ου αιώνα να ανακαλυφθούν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου στις ακτές της</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">. Αμέσως έσπευσαν ευρωπαϊκές και βορειοαμερικανικές εταιρίες να “βοηθήσουν” στην εκμετάλλευση του μαύρου χρυσού, με άλλα λόγια για να εκμεταλλευτούν τον ενεργειακό πλούτο της χώρας. </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Κατά το μεγαλύτερο μέρος του αιώνα εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση στρατιωτικές δικτατορίες και διεφθαρμένες κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις, που φρόντιζαν και οι μεν και οι δε να υπηρετούν πιστά τα συμφέροντα των ξένων πολυεθνικών εταιριών και της ντόπιας ολιγαρχίας</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">. Το αντάρτικο που ξέσπασε κατά τη δεκαετία του ‘60, εκμεταλλευόμενο τη δυναμική της Κουβανικής Επανάστασης και του αποικιακού αγώνα σε Ασία και Αφρική δε στέφθηκε με επιτυχία.</span></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Χρειάστηκε να φτάσουμε </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, όταν μέσα στις τάξεις του στρατεύματος δημιουργήθηκε πυρήνας νέων αξιωματικών με ριζοσπαστικές ιδέες</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">, οποίος αργότερα ενισχύθηκε με βετεράνους του παλιού αντάρτικου και ερείσματα στον φοιτητικό και συνδικαλιστικό χώρο. Ανάμεσα στους νέους προοδευτικούς αξιωματικούς ήταν και ο </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Ούγκο Τσάβες Φρίας</span></span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">, μεγάλος θαυμαστής του Σιμόν Μπολίβαρ και μυημένος στις ιδέες του δασκάλου του Απελευθερωτή, </span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Simon_Rodriguez" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: blue; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Σιμόν Ροδρίγκες</span></b></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">. </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Αυτός θα καλύψει το ιδεολογικό κενό σχετικά με την περίπτωση του Μπολίβαρ που είχε αφήσει η “ορθόδοξη” Αριστερά</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">.</span></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 η Βενεζουέλα ήταν ένα μεγάλο καζάνι που έβραζε, μαστιζόμενη από διαφθορά, φτώχεια και καταπίεση, σαν αποτέλεσμα των ξενόδουλων πολιτικών των κυβερνήσεων της ολιγαρχίας και των παρεμβάσεων της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Η σφαγή του</span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Caracazo" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Καρακάσο</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> το Φεβρουάριο του 1989 ήταν η σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">. Χιλιάδες κόσμου βγήκαν στο δρόμο να διαδηλώσουν ειρηνικά στο Καράκας και άλλες πόλεις και συνάντησαν τη βάρβαρη καταστολή του καθεστώτος. Η κυβέρνηση του </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Carlos_Andres_Perez" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: navy; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Κάρλος Άντρες Πέρες</span></span></a></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> παραδέχτηκε 276 νεκρούς. Η αντιπολίτευση μιλούσε για μέχρι και 3.000. Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, κατά την προσφιλή τους τακτική υποβάθμισαν το θέμα.</span></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Η ομάδα του </span><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Τσάβες</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">αποφάσισε να επέμβει δυναμικά. </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Το Φεβρουάριο του 1992 εκδηλώθηκε κίνημα στους κόλπους του στρατεύματος για να ανατρέψει την αντιλαϊκή και καταπιεστική κυβέρνηση</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">. Πολλοί μελετητές βρίσκουν ομοιότητες ανάμεσα στο κίνημα αυτό και την εξέγερση του </span><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Φιντέλ Κάστρο</span></b></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> στο στρατόπεδο</span><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><a href="http://kelaidismata.wordpress.com/2009/07/26/historia-me-absolvera/" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Μονκάδα</span></span></a></b></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">, τον Ιούλη του 1953. Η διαφορά είναι ότι το κίνημα του Τσάβες ήταν καλύτερα οργανωμένο και πέτυχε τους στρατιωτικούς στόχους του, αλλά απέτυχε να πάρει με το μέρος του ευρύτερες λαϊκές μάζες ώστε να επικρατήσει. Ο Τσάβες σε συνέντευξη τύπου αναλαμβάνει την ευθύνη, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακιστεί. </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Ο λαός δείχνει τη συμπάθειά του στον τολμηρό μιγά αξιωματικό</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">, με ποσοστά δημοφιλίας που φτάνουν το 60%, και δεν θα τον ξεχάσει μερικά χρόνια αργότερα όταν θα είναι υποψήφιος για την προεδρία.</span></div><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Από την απέναντι ακτή της Καραϊβικής, ένας γενειοφόρος βετεράνος αντάρτης παρακολουθεί διακριτικά αλλά προσεκτικά. Καλεί τον Τσάβες σε μια εκδήλωση του πανεπιστημίου της Αβάνας, το Δεκέμβρη του 1994, για να τον γνωρίσει. Εκεί ο Τσάβες εξηγεί τι του έμαθαν ο </span><span style="color: blue; margin: 0px; padding: 0px;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Μπολίβαρ</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">και ο </span><a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Simon_Rodriguez" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span style="color: blue; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Ροδρίγκες</span></span></b></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">: να μην υπηρετείς ξένα συμφέροντα, να κάνεις τη δική σου πολιτική και οικονομική επανάσταση και να ενώσεις ολόκληρη την ήπειρο ενάντια σε όλες τις αυτοκρατορίες. Αν και δεν το εκδηλώνει δημόσια, </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">ο</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> Φιντέλ Κάστρο </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">έχει εντυπωσιαστεί. Διαβλέπει ότι έχει κερδίσει έναν πολύτιμο σύμμαχο. Για την Κούβα και για όλη τη Λατινική Αμερική.</span></b><br />
<br />
<b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Το άστρο του </span><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Τσάβες </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">θα λάμψει τα επόμενα χρόνια</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">, με διαδοχικές νίκες σε εκλογικές αναμετρήσεις και δημοψηφίσματα, καταφέροντας να μείνει αλώβητος από το “τηλεοπτικό” πραξικόπημα του 2002 και να αυξήσει το κύρος του στη διεθνή πολιτική κονίστρα. </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Στην πρόσφατη Συνδιάσκεψη για το κλίμα στην Κοπεγχάγη</span></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">, </span><b style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">ήταν από τις λίγες τολμηρές καταγγελτικές φωνές, μαζί με τον πρόεδρο της Βολιβίας </span><a href="http://www.tvxs.gr/v28618" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: green; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Έβο Μοράλες</span></span></a></b><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">.</span><span style="color: grey; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"> </span></span><br />
<br />
<div style="text-align: center;"><span style="color: grey; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/8KpTDBL1Lxc&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/8KpTDBL1Lxc&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></span></span></div><div style="text-align: center;"><br />
<span style="color: grey; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Το τελευταίο μέρος της ομιλίας του προέδρου Τσάβες στην Κοπεγχάγη. Ολόκληρη η ομιλία </span><a href="http://www.venezuelanalysis.com/analysis/5013" style="border-bottom: 1px dashed rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">εδώ</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">. Δείτε ακόμα και τη σχετική ανάρτηση του </span><a href="http://mygranma.wordpress.com/2009/12/18/videosfromcopenhagen/" style="border-bottom: 1px solid rgb(153, 102, 51); color: #265e15; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none;"><span style="color: red; margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">Γκράνμα</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">.</span></span></div></div><h3 style="font-size: 1.4em; margin: 1em 0px 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span style="margin: 0px; padding: 0px;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;"><span class="Apple-style-span" style="color: #274e13;">Αυτός είναι ο “πλανητάρχης” στη συνείδηση των φτωχών, των αδύνατων και των καταπιεσμένων του πλανήτη!</span></span></span></h3><div style="line-height: 1.6em; margin: 0.7em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><br />
</div><h5 style="font-size: 1em; margin: 1em 0px; padding: 0px; text-align: justify;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia,'Times New Roman',serif;">ΥΓ: Ο τίτλος της ανάρτησης σημαίνει “ο στρατηγός έξω από το λαβύρινθό του” και αποτελεί προφανή παράφραση του τίτλου του γνωστού βιβλίου του Μάρκες.</span></h5>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-61701288473540994352010-02-11T04:28:00.000+02:002010-02-11T04:31:51.724+02:00Για τον Σύντροφο Στάθη...<div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDW-TABWHWNYgjUjCucae8O8vRNrMTqDvTQrAV3sw1j4zZXLhzUbgCFlXNq5-ndYosx4R3HmjJIp_peoImLKES92WIVSl25vfT5rEv7LpyxNIlhIALYGuOth0ZVV-IUNPjJfKJB0tHHL4/s1600/stathis_12-5-2009.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="325" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDW-TABWHWNYgjUjCucae8O8vRNrMTqDvTQrAV3sw1j4zZXLhzUbgCFlXNq5-ndYosx4R3HmjJIp_peoImLKES92WIVSl25vfT5rEv7LpyxNIlhIALYGuOth0ZVV-IUNPjJfKJB0tHHL4/s400/stathis_12-5-2009.jpg" width="400" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Πολλές φορές δρω με το συναίσθημα, γι' αυτό κάνω και πολλά λάθη. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Αλλά είμαι πεπεισμένος πλέον πως η καλή προαίρεση είναι πολύ σημαντικότερη της αποτελεσματικότητας(σε προσωπικό επίπεδο πάντα). </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"> Γι αυτό, αν και δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω πλήρως υπέρ του Στάθη...θα τον στηρίξω...γιατί ο τρόπος που γράφει με προδιαθέτει θετικά(όχι πως δεν ξέρω τι γράφει, απλά δεν είμαι σε θέση να επιχειρηματολογήσω πλήρως).</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><i>Υπάρχουν κάποιες προσωπικότητες που πάντα με γοήτευαν...</i></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
<i>Αυτές οι περσόνες που δεν κώλωσαν ποτέ να πουν όλα όσα πιστεύουν και δεν φοβήθηκαν ποτέ τις συνέπειες των λεγόμενών τους.</i></div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi84KVPPZI5BKKsNA6wVWIax48DvHgFkopRBlMnHpJlBBR5FH_saVNZozTFv6daSBSuoSQtX0LzWEVIO2ZHflYvMBS6qfL2dotHVV66z0cI8UN9lCdI09_gaNUl3ClfONlVCEpygFiTsVs/s1600/alexis.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi84KVPPZI5BKKsNA6wVWIax48DvHgFkopRBlMnHpJlBBR5FH_saVNZozTFv6daSBSuoSQtX0LzWEVIO2ZHflYvMBS6qfL2dotHVV66z0cI8UN9lCdI09_gaNUl3ClfONlVCEpygFiTsVs/s400/alexis.jpg" width="176" /></a></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Ένας από αυτούς είναι και ο φίλος Στάθης. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Αυτός ο σκιτσογράφος της Ελευθεροτυπίας που μέσα από τον ναυτίλο του με εμπνέει χρόνια τώρα και με ταξιδεύει στην "Άλλη Αριστερά".</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Κάποτε οι δεξιοί φίλοι μου (ναι κάνω παρέα και με αυτούς) μου τον έλεγαν Αναρχικό.</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Εδώ και κάμποσο καιρό όμως ο Στάθης χαρακτηρίζεται ως Εθνικιστής(sic)...</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Διάφορα αισχρά blog (ονόματα δεν λέμε, εκσυγχρονιστές δεν θίγουμε...) έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα κατασυκοφάντησης του Στάθη με αφορμή τις τελευταίες του δηλώσεις για διάφορα εθνικά ζητήματα...</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
....και άντε να καταλάβω τους δεξιούς...οι "σύντροφοι" ανανεωτικοί;;;;;</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Μα καλά ρε παιδιά τόσο εύκολα ξεπουλάμε δεκαετίες αντιιμπεριαλιστικού αγώνα;</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Τέλος πάντων,</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Φίλε Στάθη συνέχισε να τα χώνεις! Μας εμπνέεις και είμαστε μαζί σου!</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;">Τους συντροφικούς μου χαιρετισμούς και την ταξική μου Αγάπη!</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: justify;"><object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/nwBuvuRG8AA&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/nwBuvuRG8AA&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;">Ξέρω έναν τύπο που τα χώνει απ τον «Ναυτίλο» του<br />
με το μολύβι του με ταίριαξε φίλο του.<br />
Αρχές Νοέμβρη και στο «οκτώ» μας το άσαρκο<br />
πάνω που φάγανε οι ραγιάδες τον άμπακο.<br />
Σελίδα 10 κι ό,τι πω δανεισμένο<br />
για να το βγάλω στο ρυθμό ταιριασμένο.<br />
<br />
Κάνε μου Αλογοσκουφιές και κράτα με ανασφάλιστο,<br />
δος μου τραπεζοκωλιές και δάνειο προάριστο<br />
πέτα με ξεβράκωτο μες στα βατοπέδια<br />
στο ριξα αδάγκωτο, μα τώρα αλλάζω σχέδια.<br />
<br />
Μπουρλότο και «V» for vlamenous <br />
στους χορτασμένους σωτήρες του γένους<br />
στους εκσυγχρονιστές και στους γραφειοκράτες,<br />
στους νταβατζήδες με τις άγιες τους πλάτες.<br />
Μασούρια μπουρλότο να κρατάνε οι κομιστές <br />
να γίνουμε χτες, τ αύριο το ξέκαμαν ληστές <br />
ξομολογημένοι απ τον πνευματικό τους <br />
με το θεό τους σπάνε το μερτικό τους.<br />
Μαζική λοβοτομή με super επιτόκιο<br />
παρτούζα ο Θοδωρής, ο Εφραίμ κι ο Πινόκιο<br />
Trust πορνό στην καρδιά της Σοφοκλέους <br />
κι η αριστερά σα διαφήμιση επιμήκυνσης πέους <br />
Φίλε Στάθη, δε περιμένω τη σειρά μας <br />
βραχονησίδα όταν γίνουν τα σκατά μας.<br />
Θα γίνω φαροφύλακας για να μαι φευγάτος<br />
απ του ραγιά το φαύλο κράτος. <br />
<br />
Μπουρλότο στα πηγαδάκια της Βουλής <br />
για να χαρούν οι μοναξιώτες κι οι απανταχού της γης <br />
κι οι υψηλόμισθοι πολιτευτές μας<br />
να δουν τι κρύβαμε πίσω απ τον μπερντέ μας.<br />
Οι καραγκιόζηδες τώρα διαλέγουν τιμωρία <br />
σ όσους «το χρήμα εφραιμ την καρδία», <br />
την ιστορία γράφουν με καλαμάρι στο χέρι τους <br />
και μελάνι στο πρισμένο ριζομέρι τους.<br />
Ανυπόληπτοι, γιάπηδες, αγύρτες. <br />
στα μυστικά του πάρε δώσε βάζουν σύρτες <br />
και ρίχνουν φήμες που βγάζουν feeling <br />
σκατά στα μούτρα τους για peeling.<br />
Μπουρλότο στα σουλτανάτα των κομμάτων<br />
κι άμεση αναγνώριση πτωμάτων,<br />
μπουρλότο σε κάθε εφορεία και ΙΚΑ<br />
άνεργε αδερφέ μου «εν τούτω νίκα». <br />
Στήστε μπάρμπεκιου στης γειτονιάς το τμήμα <br />
βάλτε για κάρβουνο βρώμικο χρήμα.<br />
Μπουρλότο για ό,τι να ναι κι όπου να ναι <br />
οι αδικημένοι παντού εκδίκηση ζητάνε. <br />
Μπουρλότο στο γαμημένο το μυαλό μας <br />
που κράτησε από μας μακρυά τον εαυτό μας <br />
μπουρλότο σ όλα πριν ξανανθίσει ο πάτος<br />
στου ραγιά το φαύλο κράτος. </div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="color: #4c1130; font-size: large;"><b>Στον κόσμο των Αφεντικών και των Ραγιάδων είμαστε όλοι Στάθηδες!!!! </b></span></div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"></div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8704423280090161467.post-91501227708392230602010-01-07T22:03:00.000+02:002010-01-07T22:03:01.317+02:00Νίκος Καββαδίας - Μαραμπού<div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><i>Επειδή το έχω διαβάσει και το έχω ακούσει άπειρες φορές...ας το μοιραστώ μαζί σας!</i><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><a href="http://cgi.di.uoa.gr/%7Egram/tsarpou.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="http://cgi.di.uoa.gr/%7Egram/tsarpou.gif" width="385" /></a><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><span style="color: #274e13; font-size: x-large;"><b>Μαραμπού </b></span><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;">Λένε για μένα οι ναυτικοί που εζήσαμε μαζί<br />
πως είμαι κακοτράχαλο τομάρι διεστραμμένο,<br />
πως τις γυναίκες μ' ένα τρόπον ύπουλο μισώ<br />
κι ότι μ' αυτές να κοιμηθώ ποτέ μου δεν πηγαίνω.<br />
<br />
Ακόμα, λένε πως τραβώ χασίσι και κοκό<br />
πως κάποιο πάθος με κρατεί φριχτό και σιχαμένο,<br />
κι ολόκληρο έχω το κορμί με ζωγραφιές αισχρές,<br />
σιχαμερά παράξενες, βαθιά στιγματισμένο.<br />
<br />
Ακόμα, λένε πράματα φριχτά παρά πολύ,<br />
που είν' όμως ψέματα χοντρά και κατασκευασμένα,<br />
κι αυτό που εστοίχισε σε με πληγές θανατερές<br />
κανείς δεν το 'μαθε ποτέ, γιατί δεν το 'πα σε κανένα.<br />
<br />
Μ' απόψε, τώρα που έπεσεν η τροπική βραδιά,<br />
και φεύγουν προς τα δυτικά των Μαραμπού τα σμήνη,<br />
κάτι με σπρώχνει επίμονα να γράψω σε χαρτί,<br />
εκείνο, που παντοτινή κρυφή πληγή μου εγίνη.<br />
<br />
Ήμουνα τότε δόκιμος σ'ένα λαμπρό ποστάλ<br />
και ταξιδεύαμε Αίγυπτο γραμμή Νότιο Γαλλία.<br />
Τότε τη γνώρισα - σαν άνθος έμοιαζε αλπικό -<br />
και μια στενή μας έδεσεν αδελφική φιλία.<br />
<br />
Αριστοκρατική, λεπτή και μελαγχολική,<br />
κόρη ενός πλούσιου Αιγύπτιου οπού 'χε αυτοκτονήσει,<br />
ταξίδευε τη λύπη της σε χώρες μακρινές,<br />
μήπως εκεί γινότανε να τήνε λησμονήσει.<br />
<br />
Πάντα σχεδόν της Μπασκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ,<br />
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,<br />
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,<br />
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε.<br />
<br />
Κι εγώ, που μόνον εταιρών εγνώριζα κορμιά,<br />
κι είχα μιαν άβουλη ψυχή δαρμένη απ' τα πελάη,<br />
μπροστά της εξανάβρισκα την παιδική χαρά<br />
και, σαν προφήτη, εκστατικός την άκουα να μιλάει.<br />
<br />
Ένα μικρό της πέρασα σταυρόν απ' το λαιμό<br />
κι εκείνη ένα μου χάρισε μεγάλο πορτοφόλι<br />
κι ήμουν ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος της γης,<br />
όταν εφθάσαμε σ' αυτήν που θα 'φευγε την πόλη.<br />
<br />
Την εσκεφτόμουνα πολλές φορές στα φορτηγά,<br />
ως ένα παραστάτη μου κι άγγελο φύλακά μου,<br />
και μια φωτογραφία της στην πλώρη ήταν για με<br />
όαση, που ένας συναντά μεσ' στην καρδιά της Άμμου.<br />
<br />
Νομίζω πως θε να 'πρεπε να σταματήσω εδώ.<br />
Τρέμει το χέρι μου, ο θερμός αγέρας με φλογίζει.<br />
Κάτι άνθη εξαίσια τροπικά του ποταμού βρωμούν,<br />
κι ένα βλακώδες Μαραμπού παράμερα γρυλίζει.<br />
<br />
Θα προχωρήσω!... Μια βραδιά σε πόρτο ξενικό<br />
είχα μεθύσει τρομερά με ουίσκι, τζιν και μπύρα,<br />
και κατά τα μεσάνυχτα, τρικλίζοντας βαριά,<br />
το δρόμο προς τα βρωμερά, χαμένα σπίτια επήρα.<br />
<br />
Αισχρές γυναίκες τράβαγαν εκεί τους ναυτικούς,<br />
κάποια μ' άρπαξ' απότομα, γελώντας, το καπέλο<br />
(παλιά συνήθεια γαλλική του δρόμου των πορνών)<br />
κι εγώ την ακολούθησα σχεδόν χωρίς να θέλω.<br />
<br />
Μια κάμαρα στενή, μικρή, σαν όλες βρωμερή,<br />
οι ασβέστες απ' τους τοίχους της επέφτανε κομμάτια,<br />
κι αυτή ράκος ανθρώπινο που εμίλαγε βραχνά,<br />
με σκοτεινά, παράξενα, δαιμονισμένα μάτια.<br />
<br />
Της είπα κι έσβησε το φως. Επέσαμε μαζί.<br />
Τα δάχτυλά μου καθαρά μέτρααν τα κόκαλά της.<br />
Βρωμούσε αψέντι. Εξύπνησα, ως λένε οι ποιητές<br />
«μόλις εσκόρπιζεν η αυγή τα ροδοπέταλά της».<br />
<br />
Όταν την είδα και στο φως τα' αχνό το πρωινό,<br />
μου φάνηκε λυπητερή, μα κολασμένη τόσο,<br />
που μ' ένα δέος αλλόκοτο, σαν να 'χα φοβηθεί,<br />
το πορτοφόλι μου έβγαλα γοργά να την πληρώσω.<br />
<br />
Δώδεκα φράγκα γαλλικά... Μα έβγαλε μια φωνή,<br />
κι είδα μια εμένα να κοιτά με μάτι αγριεμένο,<br />
και μια το πορτοφόλι μου... Μ' απόμεινα κι εγώ<br />
έναν σταυρό απάνω της σαν είδα κρεμασμένο.<br />
<br />
Ξεχνώντας το καπέλο μου βγήκα σαν τον τρελό,<br />
σαν τον τρελό που αδιάκοπα τρικλίζει και χαζεύει,<br />
φέρνοντας μέσα στο αίμα μου μια αρρώστια τρομερή,<br />
που ακόμα βασανιστικά το σώμα μου παιδεύει.<br />
<br />
Λένε για μένα οι ναυτικοί που εκάμαμε μαζί<br />
πως χρόνια τώρα με γυναίκα εγώ δεν έχω πέσει,<br />
πως είμαι παλιοτόμαρο και πως τραβάω κοκό,<br />
μ' αν ήξερα οι δύστυχοι, θα μ' είχαν συχωρέσει...<br />
<br />
Το χέρι τρέμει... Ο πυρετός... Ξεχάστηκα πολύ<br />
ασάλευτο ένα Μαραμπού στην όχθη να κοιτάζω.<br />
Κι έτσι καθώς επίμονα κι εκείνο με κοιτά,<br />
νομίζω πως στη μοναξιά και στη βλακεία του μοιάζω...<br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><br />
</div><div style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif; text-align: center;"><object height="344" width="425"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/P-DW9HwXe3A&hl=en_US&fs=1&color1=0x234900&color2=0x4e9e00"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/P-DW9HwXe3A&hl=en_US&fs=1&color1=0x234900&color2=0x4e9e00" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object> <br />
</div>Παναγιωτάκηςhttp://www.blogger.com/profile/08476228387724707722noreply@blogger.com0